این اجرا و چیدمان نگاهی به اصل موضوع کودک کشی دارد وهمواره در جنگ ها نخستین کسانی که صدمه می بینند مظلوم ترین افراد هستند؛ کودکان و زنان. از آغاز جنگ غزه باتوجه به دغدغه ای که در ارتباط با کودکان داشتیم به همراه پسرم ابوذر به فکر برپایی این چیدمان افتادیم. با افزایش قربانیان در سه ماه جنگ تعداد قطعات ساخته شده به 10 هزار رسید، اما سرعت افزایش تعداد کشته ها از ما بیشتر بود.

این ایده را در طول 45 روز و روزی 12 ساعت کار اجرا شد. در طول یک ماه 97 قالب سیلیکونی از یک پوزیشن کودک ساخته شد و این کاملا تعمدی بود تا نشان دهیم هیچ انسانی در جهان مشابه ندارد. به متریال های زیادی فکر کردیم اما با انتخاب گچ و به دلیل شکننده بودن و سفیدی، در زمان ساخت مجسمه ها امکان نداشت یک بچه سالم از قالب بیرون بیاید، حتی اگر بچه ای سالم از قالب بیرون می آمد از 100 یا 50 تا یکی از آنها از دستمان می افتاد و دست و پایش می شکست و با اینکه ده هزار مجسمه با 98 قالب یکسان ساخته شده اند اما با هم تفاوت دارند. همه مجسمه ها از این نظر که شکننده و آسیب پذیر هستند با هم شباهت دارند.

چیدمان، رسانه ای است که از دهه 50 و 60 میلادی مورد توجه هنرمندان قرار گرفته است و با اینکه در غرب بسیار مورد توجه قرار گرفته است، اما در ایران کمتر به چیدمان توجه می شود. نه ما در خلق این مجموعه متاثر از هیچ هنرمند دیگری نبودیم و می توانیم ادعا کنیم که بزرگ ترین چیدمان اعتراضی به کشتار کودکان غزه را ما خلق کرده ایم. قرار بود در کنار این چیدمان مجموعه ده هزار نقاشی کوچک در ابعاد تمبر را نیز به نمایش بگذاریم اما چون این چیدمان در فضای باز اجرا شد، امکان نمایش این نقاشی ها که روی هر یک تصویر یک کودک کشیده شده، فراهم نشد.

نه. شهرداری برای اجرای این چیدمان در باغ فردوس به ما قول همکاری داده بود و زمان اجرای چیدمان هم مشخص شده بود و درست یک شب پیش از اجرای چیدمان با ما تماس گرفتند و گفتند چنین اجازه ای را نمی توانند به ما بدهند. پس از این با رییس موزه هنرهای معاصر وارد تعامل شدیم و او هم با اکراه پذیرفت.

آ ن قدر نه که از شهرداری شنیده ایم برای مان سنگین بود که نخواستیم از نهاد یا سازمان دیگری حمایت بگیریم.

هیچ کس سراغ کودکان کشته شده در غزه را نگرفت. بیش از 3500 کودک تاکنون کشته شده اند. سرعت کشتار کودکان بیش از سرعت ما در ساخت مجسمه های گچی بود. این سختی ها و این بی اعتنایی سرد و سنگین می گذرد و باید به آینده امیدوار بود. در تمام دنیا نسبت به کشتار کودکان واکنش نشان دادند اما در ایران از کودکان غزه حمایت نشد.