رتبه بندی QS، شاخص «شبکه تحقیقاتی بین الملل» را برای ارزیابی دانشگاه ها در سطح جهانی معرفی کرده است؛ این شاخص، همکاری دانشگاه ها با موسسات و پژوهشگران بین المللی را می سنجد و در ارتقاء سطح علمی و پژوهشی آنها موثر است.

به گزارش خبرگزاری دانشجو؛ رتبه بندی QS یکی از معتبرترین نظام های رتبه بندی دانشگاه های جهان است که بر اساس معیار های مختلفی، عملکرد دانشگاه ها را در سطح بین المللی ارزیابی می کند. یکی از شاخص های مهم در این رتبه بندی، شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل است که میزان همکاری و ارتباطات دانشگاه ها با سایر موسسات و پژوهشگران در سراسر جهان را نشان می دهد. این شاخص، نقش بسزایی در ارتقاء سطح علمی و پژوهشی دانشگاه ها و همچنین افزایش تاثیرگذاری آنها در سطح بین المللی ایفا می کند.

شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل در رتبه بندی QS، میزان همکاری و ارتباطات دانشگاه ها با سایر موسسات و پژوهشگران در سطح بین المللی را اندازه گیری می کند. این شاخص بر اساس دو معیار اصلی محاسبه می شود.

نسبت اعضای هیئت علمی بین المللی؛ این معیار نسبت اعضای هیئت علمی که از کشور های دیگر به دانشگاه آمده اند را نشان می دهد.

نسبت دانشجویان بین المللی؛ این معیار نسبت دانشجویانی که از کشور های دیگر برای تحصیل به دانشگاه آمده اند را نشان می دهد.

این دو معیار با استفاده از داده های جمع آوری شده از دانشگاه ها و منابع دیگر محاسبه می شوند. سپس با استفاده از یک فرمول خاص، امتیاز نهائی شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل برای هر دانشگاه محاسبه می شود.

شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل، از جنبه های مختلفی برای دانشگاه ها اهمیت دارد ارتقاء سطح علمی و پژوهشی همکاری با پژوهشگران و موسسات بین المللی، به تبادل دانش و تجربه و همچنین دسترسی به منابع و امکانات پیشرفته تر منجر می شود؛ این امر، به ارتقاء سطح علمی و پژوهشی دانشگاه ها و افزایش کیفیت تحقیقات انجام شده کمک می کند.

افزایش تاثیرگذاری بین المللی دانشگاه هایی که دارای شبکه های تحقیقاتی بین المللی قوی هستند، تاثیرگذاری بیشتری در سطح جهانی دارند. این امر، به افزایش شهرت و اعتبار دانشگاه ها در سطح بین المللی و جذب دانشجویان و پژوهشگران برتر از سراسر جهان منجر می شود.

جذب منابع مالی همکاری های بین المللی می تواند به جذب منابع مالی از سازمان ها و موسسات بین المللی برای انجام پروژه های تحقیقاتی مشترک منجر شود.

توسعه همکاری های آموزشی؛ شبکه های تحقیقاتی بین المللی می توانند به توسعه همکاری های آموزشی و تبادل دانشجو و استاد بین دانشگاه ها کمک کنند.

عوامل مختلفی می توانند بر تقویت شبکه های تحقیقاتی بین المللی دانشگاه ها موثر باشند، از جمله، سیاست های جذب و استخدام اعضای هیئت علمی بین المللی دانشگاه ها باید سیاست های جذابی برای جذب و استخدام اعضای هیئت علمی بین المللی داشته باشند. ارائه حقوق و مزایای رقابتی، ایجاد فرصت های پژوهشی مناسب و فراهم کردن محیطی جذاب برای زندگی و کار، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد.

جذب دانشجویان بین المللی؛ دانشگاه ها باید تلاش کنند تا دانشجویان بین المللی برتر را از سراسر جهان جذب کنند. ارائه بورسیه های تحصیلی، برگزاری دوره های آموزشی به زبان انگلیسی و فراهم کردن امکانات رفاهی مناسب، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد. توسعه همکاری های بین المللی؛ دانشگاه ها باید با سایر موسسات و دانشگاه های بین المللی همکاری های پژوهشی و آموزشی داشته باشند. انعقاد تفاهم نامه های همکاری، برگزاری کنفرانس ها و کارگاه های بین المللی و تبادل دانشجو و استاد، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد. ایجاد مراکز تحقیقاتی مشترک؛ ایجاد مراکز تحقیقاتی مشترک با دانشگاه های بین المللی، می تواند به تقویت شبکه های تحقیقاتی بین المللی و انجام پروژه های تحقیقاتی بزرگ و پیچیده کمک کند.

دانشگاه های ایرانی نیز می توانند با اتخاذ راهکارهایی، وضعیت خود را در شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل بهبود بخشند. جذب اعضای هیئت علمی بین المللی دانشگاه های ایرانی باید تلاش کنند تا اعضای هیئت علمی بین المللی برتر را جذب کنند. ارائه حقوق و مزایای رقابتی، ایجاد فرصت های پژوهشی مناسب و فراهم کردن محیطی جذاب برای زندگی و کار، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد.

جذب دانشجویان بین المللی، دانشگاه های ایرانی باید تلاش کنند تا دانشجویان بین المللی برتر را از سراسر جهان جذب کنند. ارائه بورسیه های تحصیلی، برگزاری دوره های آموزشی به زبان انگلیسی و فراهم کردن امکانات رفاهی مناسب، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد.

توسعه همکاری های بین المللی دانشگاه های ایرانی باید با سایر موسسات و دانشگاه های بین المللی همکاری های پژوهشی و آموزشی داشته باشند. انعقاد تفاهم نامه های همکاری، برگزاری کنفرانس ها و کارگاه های بین المللی و تبادل دانشجو و استاد، از جمله مواردی است که می تواند در این زمینه موثر باشد.

ایجاد مراکز تحقیقاتی مشترک با دانشگاه های بین المللی، می تواند به تقویت شبکه های تحقیقاتی بین المللی و انجام پروژه های تحقیقاتی بزرگ و پیچیده کمک کند.

شاخص شبکه تحقیقاتی بین الملل در رتبه بندی QS، یکی از شاخص های مهم در ارزیابی عملکرد دانشگاه ها در سطح بین المللی است. دانشگاه هایی که دارای شبکه های تحقیقاتی بین المللی قوی هستند، از مزایای بسیاری از جمله ارتقاء سطح علمی و پژوهشی، افزایش تاثیرگذاری بین المللی، جذب منابع مالی و توسعه همکاری های آموزشی برخوردارند. دانشگاه های ایرانی نیز می توانند با اتخاذ راهکارهایی، وضعیت خود را در این شاخص بهبود بخشند و از مزایای آن بهره مند شوند.