هفته نامه اکونومیست در گزارش اصلی خود به موضوع کلاهبرداری های آنلاین پرداخته و نوشته است که این اتفاق تبدیل به یک «صنعت» شده و به شدت در حال گسترش است. اکونومیست که این صنعت غیرقانونی را خطرناک تر از تجارت غیرقانونی مواد مخدر می داند، به توضیح و ارایه راهکارهایی برای این مشکل رو به گسترش در جهان پرداخته است. بخش هایی از این گزارش را که وبسایت «اکوایران» ترجمه کرده، بخوانید: ادگار در لینکدین با ریتا آشنا شد. او برای یک شرکت نرم افزاری کانادایی کار می کرد، ریتا اهل سنگاپور بود و در یک شرکت مشاوره بزرگ مشغول به کار بود. آنها فقط دوست بودند، اما همیشه آنلاین چت می کردند. یک روز ریتا پیشنهاد داد که به او نحوه معامله ارزهای دیجیتال را آموزش دهد. او با کمک ریتا، پول خوبی به دست آورد. بنابراین، سهام خود را افزایش داد. با این حال، پس از تلاش ادگار برای نقد کردن سرمایه خود، مشخص شد که آن سایت معاملات ارز دیجیتال جعلی است و او 78 هزار دلار از دست داده است. مشخص شد که ریتا، یک فیلیپینی قربانی قاچاق انسان است که در یک مرکز در میانمار زندانی شده است. ادگار و ریتا هر دو قربانی کلاهبرداری موسوم به «پیگ بوچرینگ» یا «قصابی خوک» بودند که پر سودترین کلاهبرداری در یک صنعت جهانی است که سالانه بیش از 500 میلیارد دلار از قربانیان در سراسر جهان سرقت می کند. قصابی خوک یا «sha zhu pan» یک اصطلاح عامیانه جنایی چینی است و روند آن به این شکل است: ابتدا کلاهبرداران یک آغل می سازند، یعنی ایجاد پروفایل های جعلی در رسانه های اجتماعی. سپس خوک را انتخاب می کنند که همان شناسایی هدف است. بعد خوک را بزرگ می کنند، آن هم با صرف هفته ها یا ماه ها برای ایجاد اعتماد. سپس خوک را می برند، یعنی وسوسه کردن هدف برای سرمایه گذاری. و در نهایت به قصابی خوک می پردازند که یعنی گرفتن تمام دارایی قربانی، خانواده و دوستانش. تعداد افراد حاضر در صنعت کلاهبرداری آنلاین در جهان در سطح 1.5 میلیون نفر قرار دارد. حجم و گستره کلاهبرداری های آنلاین اکنون با صنعت غیرقانونی مواد مخدر قابل مقایسه است، اما در برخی جنبه ها حتی خطرناک تر از آن است. یکی از دلایل این مساله این است که همه افراد به طور بالقوه هدف این کلاهبرداری ها قرار می گیرند، آن هم فقط با حضور در فضای آنلاین. دلیل خطرناک تر بودن این صنعت نسبت به قاچاق مواد مخدر این است که اغلب خارج از دسترس قانون قرار دارد. در دنیای واقعی، کلاهبرداران حرفه ای در مکان هایی مستقر هستند که شبیه به ترکیبی از اردوگاه های زندانیان و شهرک های صنعتی قدیمی هستند. این کمپ ها شامل امکاناتی نظیر سوپرمارکت هستند و برای کسانی که مشکل ساز شوند، در آنجا اتاق های شکنجه وجود دارد. دلیل دیگر خطرناک تر بودن کلاهبرداری آنلاین نسبت به قاچاق مواد مخدر، نوآوری بی وقفه در این صنعت است. خلافکاران از بدافزارهای پیشرفته برای سرقت اطلاعات حساس از دستگاه های قربانیان استفاده می کنند. در بازارهای آنلاین، ابزارها و خدماتی مانند دامنه های وب، نرم افزارهای هوش مصنوعی و حتی ابزارهای شکنجه خریدوفروش می شوند. رمزارزها این امکان را به مجرمان می دهند که پول را سریع و ناشناس به دنیای واقعی منتقل کنند. بدون توجه به مزایا یا معایب آن، سیاست های جدید امریکا در کاهش نظارت بر رمزارزها فرصت های جدیدی برای این گروه ها ایجاد خواهد کرد. هوش مصنوعی این پیشرفت را سرعت خواهد داد. حتی در حال حاضر، تنها 15 ثانیه از صدای یک فرد کافی است تا یک نسخه جعلی و کاملا مشابه ساخته شود که خلافکاران می توانند برای جعل هویت افراد از آن استفاده کنند. در هنگ کنگ، یکی از کارمندان شرکت مهندسی بریتانیایی Arup با یک تماس ویدیویی حاوی دیپ فیک همکارانش، از جمله مدیر مالی شرکت، فریب خورد و مبلغ 25 میلیون دلار را منتقل کرد. با ترکیب هوش مصنوعی تغییر صدا و چهره با سرویس های ترجمه و حجم عظیمی از داده های دزدیده شده که در بازارهای زیرزمینی فروخته می شوند، کلاهبرداران خواهند توانست افراد بیشتری را در مناطق بیشتری هدف قرار دهند. علاوه بر این، مجرمان می توانند از تحلیل داده ها برای یافتن افراد ثروتمند، تنها یا آسیب پذیر استفاده کنند و آنها را به عنوان اهداف بالقوه انتخاب کنند.

کلاهبرداری های آنلاین حتی سخت تر از تجارت مواد مخدر قابل کنترل خواهند بود و برخلاف مواد مخدر، گزینه هایی مانند نظارت و درمان برای آنها وجود ندارد. آموزش ممکن است مفید باشد. در سنگاپور، هشدارهایی در وسایل حمل ونقل عمومی و هنگام انجام تراکنش های آنلاین نمایش داده می شود. اما نیروی پلیس نیز باید رویکرد خود را تغییر دهد. برای مقابله با کلاهبرداران، مقامات باید شبکه هایی مخصوص خود ایجاد کنند. در حال حاضر، بسیاری از نیروهای پلیس که منابع عظیمی را برای مبارزه با تجارت مواد مخدر اختصاص می دهند، کلاهبرداری آنلاین را تنها یک مزاحمت تلقی می کنند و قربانیان را ساده لوح می دانند. در عوض، آنها باید با بانک ها، صرافی های رمزارز، ارایه دهندگان خدمات اینترنتی، شرکت های مخابراتی، شبکه های اجتماعی و پلتفرم های تجارت الکترونیک همکاری کنند. سنگاپور یک مرکز نظارتی ایجاد کرده است که در آن، پلیس، بانک ها و شرکت های تجارت الکترونیک می توانند به صورت لحظه ای پول هایی را که کلاهبرداران بین حساب ها جابه جا می کنند، ردیابی و مسدود کنند.