آرشیو شنبه ۲۰ بهمن ۱۴۰۳، شماره ۶۹۷۷
سینما
۱۰
یادداشت

بازی خونی نتوانست حق مطلب را ادا کند

مهدی صالحی/ هنرجوی مدرسه نقد جام جم

در چند سال ابتدایی انقلاب که از یکسو گروهک های مسلح داخلی به کشتارمردم بی گناه روی آورده بودند و از سوی دیگر نیروهای بعث عراق جنگی تمام عیار را با کمک دولت های شرق و غرب علم کردند این مردم عادی کوچه و بازار بودند که جلوی تجاوز منافقان را گرفتند و اجازه ندادند انقلابی که با خون جوانان به دست آمده به این راحتی از بین برود.یکی از این اتفاقات درسال1360روی داد. آن زمانی که گروهکی مارکسیستی نام خود راسربداران نهادند و برای براندازی نظام جمهوری اسلامی به هیچ کس رحم نکردند (یاد سربداران نیشابور افتادم که آنها برای راندن دشمن که مغول ها بودند جان فشانی کردند و اینهابرای آوردن دشمن چه خون ها که نریختند.میان ماه من تا ماه گردون / تفاوت اززمین تاآسمان است)فیلم «بازی خونی» به کارگردانی حسین میرزا محمدی، دومین اثر بلند سینمایی او پس ازفیلم«کت چرمی»درچهل وسومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.این فیلم که به واقعه تاریخی 6 بهمن1360 در آمل می پردازد، تلاش کرده با ترکیب ژانرهای درام تاریخی، جاسوسی و معمایی، روایتی متفاوت و البته نه چندان جذاب از این حادثه ارائه دهد. فیلمنامه «بازی خونی» توسط مسعود هاشمی نژاد نوشته شده است. این فیلم به ماجرای گروه «سربداران» می پردازد، گروهی که در سال1360 قصد داشتند با حمله ای چریکی، کنترل شهر آمل را به دست گیرند.هاشمی نژاد درمصاحبه ای اشاره کرده که به دلیل ناشناخته بودن این گروه برای بسیاری ازمخاطبان،امکان پرداخت بیشتر به شخصیت ها و ضدقهرمان های واقعی این واقعه فراهم شده است. فیلم با استفاده از عناصر ژانرهای جاسوسی و معمایی، سعی در ایجاد تعلیق و جذابیت در روایت تاریخی خود دارد که متاسفانه به دلیل طولانی شدن روند داستان و وجود صحنه هایی که به پیشبرد آن کمکی نمی کرد باعث خستگی مخاطب گردید و این گونه یک داستان خوب و حماسی بدل به روایتی کسل کننده می شود. حسین میرزامحمدی، کارگردان فیلم،با بهره گیری ازتجربیات قبلی خود درژانرهای معمایی،تلاش کرده است اتمسفری منحصربه فرد و فضاسازی دقیقی خلق کند. اوبا تاکید بر اهمیت اتمسفر در سینما، از موسیقی و طراحی صحنه به گونه ای استفاده کرده که مخاطب را به دهه 60 و فضای پرتنش آن دوران منتقل می کند. بااین حال، کارگردانی فیلم در برخی بخش ها ناکارآمد بوده و نتوانسته است به طور کامل از پس انتقال حس و حال تاریخی برآید. در این فیلم، بازیگرانی چون ارسطو خوش رزم، سارا حاتمی، پیام احمدی نیا، مهیار شاپوری، مجید پتکی، مجید آقاکریمی، لیندا کیانی، شادی مختاری، کیسان دیباج، محمدصادق برقعی، علیرضا گیلوری و محمد موحدنیا به ایفای نقش پرداخته اند که برخی از آنها در ادوار گذشته جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگری یا نامزدی در این بخش بودند ولی نتوانستند به درستی از پس کار برآیند که این مساله در کنار موارد مطرح شده باعث افت کیفیت اثر شده است. موسیقی فیلم توسط ناصری ساخته شده که به صورت فضاسازی به کار رفته است تا اتمسفر مورد نظر کارگردان را تقویت کند. طراحی صحنه نیز با الهام از مستندات و تصاویر واقعی آن دوران انجام شده است تا به بازسازی دقیق فضاهای تاریخی کمک کند. با این حال، برخی از صحنه های جنگی به دلیل محدودیت های بودجه، از نظر بصری چندان تاثیرگذار نیستند.