خب نمونه خیلی بزرگ این کار در مورد موقوفه هایی رخ داد که مربوط به دستگاه های مذهبی بود؛ یکی آستان قدس رضوی در خراسان و یکی هم آستان شاه چراغ در شیراز. در این دو مورد تمام آن کسانی که دور این ملک های بزرگ آستان قدس رضوی بودند، با خیال راحت می خوردند و به دیگران می دادند و خیلی هم خوشحال بودند؛ آنها هم خیلی ناراضی بودند. دیگر آنها نمی آمدند بگویند قیمت ملک و اینها چه شکلی بوده. آنجا دولت خیلی منصفانه خودش آمد.

به عقیده من اینها خیلی عاقلانه آمدند قیمت واقعی ملک را به آن صورت که آن موقع در آن کار می شد، حساب کردند، حالا هر چی بود. گفتند ما این را تبدیل به احسن می کنیم و پول شمای آستان قدس رضوی یا آستان شاه چراغ را هم می دهیم به شان و دستگاه اوقاف این را تبدیل به احسن می کند، سرمایه گذاری می کند در کارهای مختلف. از جمله فرض کنید در اوراق قرضه؛ برای اینکه خیلی ساده آخر سال پولش را دارد، دیگر کسی هم در آن تقلب نمی تواند بکند، چیزی هم نمی تواند بخورد؛ در نتیجه آمدند و زمین ها را تقسیم کردند بین زارع ها. اثر فوق العاده خوبی در میان کشاورزها داشت.

من خاطرم می آید در منطقه ای که پدر خود من کشاورزی می کرد، پدرم باغ دار بود، در جنوب غرب تهران، در شهریار آنجا چند ملک موقوفه بود. موقوفه هایی که اشخاصی ترتیب داده بودند که یک مقدار به خانواده شان بدهد. یک مقدارش را هم برای کارهای مذهبی مصرف کنند؛ اینها را هم با همین سیستم از اینها گرفتند و خریدند که تبدیل به احسن بکنند. من خبر دست اول دارم که روستاهای این منطقه اولین کسانی بودند که چون صندوق رای در همه روستاها نبود، کامیون اجاره می کردند سوار می شدند می رفتند به نقطه ای که محل صندوق بود برای دادن رای که بتوانند صاحب ملک بشوند.