در لابلای خبرهای ورزشی هفته گذشته خواندیم که وزیر ورزش دستور داده تا تمام بازی های پرسپولیس و استقلال در ورزشگاه آزادی برگزار شود. این در حالی است که بعد از بازگشایی این ورزشگاه ، مسئولان آن اعلام کرده بودند که از این به بعد، فقط بازی های مهم و ملی در آنجا برگزار می شود و به همین خاطر دو تیم پرطرفدار تهرانی نمی توانند مثل گذشته در ورزشگاه آزادی از رقیبان خود میزبانی کنند.

به نظر ما این دستور وزیر محترم- که برخلاف نظر مسئولان ورزشگاه تاکید بر انجام تمام بازی های دو تیم در آنجا دارد- از دو جنبه قابل بررسی و تامل است. یکی از این نظر که ورزش ما برای برون رفت از مشکلات خودساخته و تصمیمات عجیب وغریب- و بعضا تحقیرکننده- و باز شدن گره های دست و پاگیر، به حضور قاطعانه مدیریت های ارشد، از جمله شخص وزیر نیاز دارد و دیگر اینکه ریز و درشت مسئولان ورزش ، از مدیریت های کلان گرفته تا مدیران باشگاه ها و روسای فدراسیون ها و مسئولان ورزشگاه باید از عمق وجود باور داشته باشند که ورزش و ورزشگاه و امکانات و تجهیزات و... باید در خدمت مردم و جمعیت علاقه مند به ورزش قرار بگیرند.

بارها نوشته ایم که تا این باور در ذهن و گفتار و کردار مسئولان ورزش ملکه و نهادینه نشود، نمی توان به تحقق انتظارات امیدوار بود و باز چنان که به کرات نوشته و تاکید کرده ایم این این باور و دیدگاه نزد برخی از کسانی که در ورزش، ردای مسئولیت پوشیده و خیلی هم برای رسیدن به این پست و مناصب دست و پا می زنند، ضعیف است. نفوذ و تاثیر چنین دیدگاهی است که موجب می شود درهای ورزشگاه های مجهز و مرمت شده بر روی «مردم» و تیم های مردمی و پرطرفدار بسته شده و فقط بازی های«مهم»! در آنجا برگزار شود.

باید معنای«مهم» را از مدیران و صاحبان این دیدگاه سوال کرد. آیا تیم هایی که در هر بازی خود حداقل 30 تا 50 هزار طرفدار را به ورزشگاه می کشانند، «مهم» نیستند؟! آیا مهم از نظر شما این است که فلان«قربان مقامات» به ورزشگاه نزول اجلال کند یا فلان ستاره گرانقیمت خارجی برای بازی به آنجا برود؟ آیا مردم و هواداران- که بزرگ ترین سرمایه و حامی ورزش و ورزشکاران کشور هستند- و تیم های ریشه دار و پرطرفدار از نظر شما «مهم» نیستند؟

برای برطرف کردن این گونه ضعف ها و کمبودهاست که می گوییم در خیلی از جاها حضور و مداخله مقتدرانه و به اصطلاح«چکشی» مقامات بالاتر ورزش لازم است. متاسفانه به دلیل نبود این گونه برخوردها وفقدان یا کمرنگ بودن اصل «نظارت» بر مدیران ورزش در رده های مختلف ، چنان که به کرات نوشته ایم بر کاروبار مدیریتی ورزش ما نوعی خودمختاری و ملوک الطوایفی حاکم شده و خواسته و ناخواسته خیلی جاها روابط و رودربایستی و تعارفات و تهدید و تطمیع ، ملاک تصمیم گیری ها و نحوه رفتار مدیران ورزش ، روسای فدراسیون ها و... شده و از این رهگذر مصالح ورزش و انتظارات به حق علاقه مندان و آنچه که «منافع ملی» می نامیم ، قربانی روابط شخصی و منافع باندی روسا و باندهای ذی نفوذ می شود.

هفته گذشته اظهارنظری از معاونت قهرمانی وزارت ورزش شنیدیم که در پی اعلام رای کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال درباره اتفاقات ناخوشایند و تاسف برانگیز بازی پرسپولیس- تراکتور، گفته بود علی رغم نظر و رای فدراسیون فوتبال، وزارت ورزش هم موضوع بازی ذکر شده را دنبال می کند. علاقه مندان به ورزش خوب می دانند که رای اعلام شده از سوی فدراسیون فوتبال با اعتراض دو تیم رو به رو شد زیرا رایی نیست که آنچنان قاطع و عبرت آموز باشد که از اتفاقات زشت و رفتارهای ناشایست و هنجارشکنانه احتمالی بعدی جلوگیری کند.

همه می دانیم که وقوع این گونه اتفاقات و رفتارهای ناخوشایند و غیر اخلاقی در محیط های ورزشی با توجه به هیجان حاکم بر ورزشگاه ها و رقابت و رجزخوانی ها تقریبا اجتناب ناپذیر است اما مجازات تیم ها و مدیران و متخلفان، این رفتارها را در حرفه ای ترین سطوح ورزش به حداقل رسانده است.

واقعیت این است که به دلایل ذکر شده ، این نوع رفتارهای قاطعانه و برخوردهای قانونی و بازدارنده در بسیاری از فدراسیون های ورزشی ما- از جمله فوتبال- صورت نمی گیرد و در سایه اهمال و غفلت و بزدلی و روش های معروف به«ماستمالی»! بعضی از مسئولان وتصمیم گیرندگان، خلافکاران جری تر و جسورتر شده و به اشکال و انحاء مختلف به تخلفات خود ادامه می دهند، به گونه ای که افراد و عناصر سالم متضرر می شوند.

در هر حال امیدواریم مسئولان ارشد ورزش و شخص محترم وزیر- که خوشبختانه در ورزش دارای سابقه بوده و تقریبا از چم وخم و دردها و گرفتاری های آن آگاه است- با درک حساسیت ها و واقعیت های ناخوشایند رایج ، هرجا که می بیند و احساس می کند لازم و به نفع ورزش و در جهت خدمت به اهالی آن و در مسیر منافع ملی است ، با صلابت و قاطعیت به مسائل ورود کند تا همان طور که در حاشیه راهپیمایی دشمن شکن مردم مقاوم و شجاع و نجیب ایران در روز 22 بهمن گفته بود، فراتر از شعارها «عملا» ، قدردان محبت های این مردم بزرگ باشد. ان شاءا...