هوای مه آلود و سرد زمستانی و هفته ها تبلیغات منفی هم نتوانست از گرمای حضور دانشجویان و کارجویان رشته های مختلف به ویژه مهندسی و فناوری مقابل غرفه شرکت قطعه سازی «کروز» در نمایشگاه کار ایران یا همان جاب ویژن بکاهد. دانشجویانی که آمده بودند از نزدیک با مدیران و کارشناسان شرکتی از نزدیک دیدار و گفت وگو کنند که از یک طرف بزرگ ترین مجموعه قطعه سازی در غرب آسیاست و از طرف دیگر استخوان بندی اصلی نیروی انسانی اش زنان هستند. دو ویژگی به ظاهر متضاد هم که هر دو در کروز جمع شده است.

این مجموعه صنعتی که استارت آن سال 1360 زده شد، در 43 سال گذشته 4هزار و 974 نوع قطعه موردنیاز خودرو را بومی سازی کرده است و بر اساس آمار تقریبی، سالانه 60 میلیون قطعه تولید می کند.

این خط تولید عظیم علاوه بر بهره گیری از به روزترین فناوری ها و تکنولوژی ها با توان و تخصص 14 هزار نفری می چرخد که 63درصد آن زن هستند. البته این آمار منهای 21هزار نفری هستند که به واسطه برون سپاری زنجیره تامین صاحب شغل شده اند.

امتیازات این شرکت برای کارکنان ازجمله ارایه رنگین کمانی از وام های سازمانی، ضروری، ازدواج، ارایه بیمه تکمیلی، بسته های ارزاق و کمک معیشتی، حقوق قابل توجه و البته سر موقع، مجموعه های تفریحی و ورزشی و... که تنها بخشی از مزایای کروز برای نیروی انسانی اش است، برای دانشجویان و فارغ التحصیلانی که همزمان دنبال درآمد و تخصص بودند، وسوسه کننده بود.

به گفته یکی از دختران دانشجو، آنچه از همه اینها برایش جالب توجه تر بود تعهد کروز به حمایت از نیروهایش در زمانی بود که سفارش ها کم می شد. این دانشجو که در رشته مهندسی مواد و متالورژی در دانشگاه شریف تحصیل می کرد، شنیده بود که مجموعه در ایامی که برخی خطوط تولید به دلایلی از جمله کاهش تقاضا، شیوع کرونا و برخی رویدادها مانند آتش سوزی و تحریم به صورت موقت متوقف شده بود، حقوق نیروهای خانه نشین پرداخت می شده. او می گوید برای اینکه ارزش کار کروز در حفظ نیروی انسانی اش درک شود، تنها کافی است به مجموعه های صنعتی دیگر مراجعه شود که هر بار به هر دلیلی دچار تنش مالی یا کاهش تقاضا می شوند قبل از هر چیز روی دکمه تعدیل دست می گذارند.

دانشجوی دیگر، پسری حدودا 20ساله بود که به گفته خودش در رشته مهندسی عمران در یکی از واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی مشغول به تحصیل بود. او می گوید برای تامین شهریه اش نیاز به یک کار پاره وقت دارد و بسیار امیدوار است یکی از ردیف های شغلی مورد نیاز کروز را تصاحب کند؛ حتی اگر خیلی به رشته تحصیلی اش مربوط نباشد. او در پاسخ به اینکه چرا دنبال شغلی نزدیک به رشته تحصیلی اش نمی گردد، می گوید اگر در مجموعه ای مانند کروز مشغول شود، آینده شغلی اش تضمین می شود و حتی ممکن است در نیمه راه رشته دانشگاهی متفاوتی را ادامه دهد.

بعضی دانشجویان و کارجویان هم دسته جمعی برای بازدید از جاب ویژن آمده اند و یکی از آن گعده ها، دقایقی در غرفه کروز می نشینند تا با کارشناسان این مجموعه گپ و گفتی داشته باشند؛ یکی از دختران این جمع که فارغ التحصیل دانشگاه امیرکبیر در رشته مهندسی نساجی است، می گوید آنچه او را تشویق کرده تا دنبال شغل در مجموعه کروز بگردد، این است که بیش از نیمی از نیروهای کروز زن ها هستند. به گفته او یکی از شاخص هایی که برای زنان از درآمد هم اولویت و اهمیت بیشتری دارد، محیط اخلاقی محل کار است و اشتغال این تعداد خانم نشان می دهد کروز در تامین یک محیط امن و اخلاقی برای نیروهایش موفق بوده است.

دختر دیگری از همین گعده اما می گوید آنچه وی را برای حضور در این شرکت راغب می کند این است که مسیر رشد و پیشرفت در مجموعه مشخص است. او که فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی از پلی تکنیک است، می گوید به واسطه یکی از دوستانش که در کروز مشغول کار است با این مجموعه آشنا شده است. دوستی که ابتدا به عنوان اپراتور جذب شرکت شده و بعد از مدتی کار در خطوط تولید دسته سیم بر اساس شایستگی و مسوولیت پذیری حالا یکی از کارشناسانی است که در غرفه کروز حاضر است. او که سابقه کار در مجموعه های دیگر را هم دارد، می گوید همه فکر می کنند میزان درآمد در رضایت شغلی تاثیرگذار است، اما واقعیت این است که عدم حس تبعیض و امکان رشد و پیشرفت شغلی از مسیر توانمندی مولفه اثرگذارتری است.

استقبال از غرفه کروز این سوال را پیش آورد که آیا دانشجویان، کارجویان و... از تبلیغات منفی و القائاتی که در خلال واگذاری ایران خودرو به بخش خصوصی سهامدار به برخی رسانه ها پمپاژ شد باخبر هستند یا نه؟ وقتی از یکی از دانشجویان که تندتند مشغول تایپ مشخصاتش و ارسال رزومه بود این سوال پرسیده شد، گفت: من ترجیح می دهم چیزی را که می بینم باور کنم نه چیزی که می شنوم!