سرویس ورزشی: چند روز دیگر سال 1403 به پایان می رسد و سال جدید آغاز می شود. گردش منظم روزگار و آمدن روزها و سال ها در پی هم که کاری طبیعی و یکنواخت به نظر می رسد، اگر با نظر تامل و نگاه عبرت بین نگریسته شود، پر از معنا و درس است و بیش از هر چیز حکایت از این دارد که زندگی را هدف و غایتی است. نعمت بزرگی به نام زندگی هرگز برای تلف کردن خلق نشده است. کتاب مجید اشاراتی روشن و هشدارهایی صریح در این باره دارد، از جمله: «و ما خلقنا السموات و الارض و ما بینهما لاعبین»(دخان/38) یعنی ما هرگز زمین و آسمان و آنچه را که میان آنهاست، برای بازی خلق نکرده ایم.

غرض آنکه این دنیا رو به سوی کمال دارد و هر کار و سخن و رفتاری باید به آن سمت و سو باشد. فرصتی به نام حیات و نعمتی به نام عمر به ما عطا شده که با استفاده صحیح از آن بتوانیم سعادت دنیا و رستگاری آخرت را تضمین کنیم. بنابراین هرکسی در هر زمان و مکانی که هست و وظیفه و مسئولیتی دارد، باید آن را بازی نپندارد و ملک طلق و میراث پدری نداند، بلکه امانتی موقتی بداند که باید از آن چنان در راه رضای حق و رسیدن به کمال و خدمت به ملک و ملت بهره گیرد که سرانجام کار مغبون و بازنده نباشد.

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار

به قول عارف بزرگ، شیخ عطار، آدمی را بهره از این دنیا چیزی بیشتر از ده گز کرباس و ده خشت نیست! و حیف از انسان است که برای کسب مواهب زودگذر دنیای فانی، آن هم به هر وسیله و دست یازیدن به هر حربه و فریبی از مسیر کمال به انحراف گراید و زیانکار دنیا و آخرت شود. راه نجات، امانتداری و انجام صحیح وظیفه است. هر وظیفه ای که برعهده داریم، مهم است و هرگز نباید آن را شوخی پنداشت و دست کم گرفت. خدا و خلق خدا ما را با ملاک میزان امانتداری در زمینه وظیفه و اختیاراتی که داریم ، می سنجند که فرمود: «لا یکلف نفسا الا وسعها».

بنابراین هرکسی که در هر گوشه ای از «ورزش» مسئولیتی دارد، باید سخت مراقب و هشیار باشد که چه می گوید و با امانتی که در دست دارد، چه می کند. آیا در گفتار خود دل مردم را شاد و به رگ های جامعه نشاط و احترام تزریق و امید و آینده روشن را به روح و جسم جوانان منتقل می کند یا اینکه بذر نفرت و تفرقه در جامعه می پاشد و مردم را به زندگی بدبین و چشم اندازی تاریک و مبهم پیش روی شان ترسیم می کند؟ آیا با کردار خود و برنامه ریزی دقیق و ابتکارات بی امان، از کار ورزش و ورزشکار و ورزشدوست گره گشایی می کند و مسیر غرور و افتخار و پیشرفت را برای مردم و دوستداران ورزش هموار می سازد و شوق و امید و دوستی و برادری و رفاقت در عین رقابت را در میان اهالی ورزش گسترش می دهد یا با ندانم کاری و خاصه خرجی و منفعت جویی، گره ها را کورتر و معضلات را پیچیده تر می کند؟

راستی آن است که همه ما در بسیاری از موارد و مقاطع مراقب وظیفه ای که برعهده داریم ، نیستیم و آن را شوخی و بازی پنداشته و با صندلی لرزان ریاست و جایگاه موقت مسئولیتی، چون ملک شخصی و میراث خانوادگی رفتار می کنیم و به همین دلیل هم در گفتار و کردار خود آن طور که باید دقت نداریم و نتیجه کلی اش می شود اینکه ورزش ما با این همه ظرفیت و استعداد سرشار و نیروی برومند و پرانگیزه جوانی و خیل جمعیت طرفدار و عاشقان پرشمار و کم توقع، چنان که دانیم و دانید با مشکلات فراوان و معضلات عدیده و اتفاقات و رفتارهای ناخوشایند دست به گریبان است و درباره معنای این جمله که: «کسی از این ورزش لذت نمی برد» هیچ گونه اختلاف نظری میان اهالی آن وجود ندارد!