طریف خالدی، استاد تاریخ اندیشه و مطالعات کلاسیک که سال ها در مراکز آموزشی و پژوهشی گوناگون از اروپا و آمریکا گرفته تا خاورمیانه فعالیت داشته و در کانون رخدادهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بوده، در پیرانه سر قلم به دست گرفته و تجربه های کتاب خوانی و کتاب نویسی و در یک کلام «زیستن با کتاب» خود را نوشته است.

«زیستن با کتاب» او در واقع زیست نامه استادی بازنشسته است که از کودکی تا کهنسالی با کتاب ها و نویسنده های شان ماجراها داشته است.

اکنون که قرار شده در روزنامه ایران هر روز صفحه کتاب داشته باشیم، بیش از هر چیز آرزو و هدف مان این است که صفحه کتاب، صفحه ای مرتبط با زندگی «این جایی» و «اکنونی» باشد، نه پا در هوا یا در هوای ایده های «ناکجاآباد»ی. صفحه ای باشد درگیر با زندگی و معرف کتاب ها و جریان فرهنگی ایران امروز با همه تنوع و گوناگونی شان. از این رو با خودمان و مخاطبان عهد می بندیم که:

1 در این صفحه درگیر کشمکش ها و جدال های استادیومی، تسویه حساب های سیاسی و عقیدتی با لعابی از فرهنگ و دعواهای بی پایان و بی حاصل حیدری و نعمتی نمی شویم. اگر چه طبیعتا در زمینه های مختلف نظر خاص خود را داریم و از بیان نظرات مان هم پروایی نداریم، جز مصالح ملی و حفظ شان و کرامت اهل فرهنگ و قلم.

اما خود را رقیب هیچ جریان فرهنگی سالم و بالنده ای نمی دانیم و در حد مقدورات تلاش می کنیم گزارشگر منصفی برای حوزه نشر و کتاب باشیم و صفحه کتاب مجالی باشد برای گفت وگو و تبادل فرهنگی.

2 اگر چه مخاطب برایمان مهم است اما تمام سعی مان بر این خواهد بود که با موج های لایک گرا و سلبریتی گرا (در معنای مصطلح) که این روزها دامن گیر بعضی فعالیت ها و برنامه های مرتبط با نشر و کتاب هم شده همراه نشویم.

سلبریتی حوزه کتاب برای ما ؛ نویسندگان شاخص، مهم و جریان ساز هستند که صاحبان اصلی و اعتبار و آبروی این حوزه هستند، نه کسانی که به مدد فتوکال ها و چرخیدن عکس ها و اسم های شان در صفحات مجازی به شهرت کوتاه مدت و زودگذر می رسند.

3 در انتخاب معرفی تازه های نشر تمام تلاش ما بر این است کتاب هایی معرفی کنیم که هم از نظر تالیف و ترجمه و هم از لحاظ فرم و کتاب آرایی از استانداردهای قابل قبول و مناسبی برخوردار باشند اما پس از رعایت این حساسیت ها، در مورد کتاب های تازه صرفا به معرفی کتاب و نویسنده و نکات خواندنی پیرامون آن خواهیم پرداخت و نقد و بررسی را به زمانی موکول می کنیم که کتاب ها از نظر فروش به وضعیت تثبیت شده ای برسند و این کار را گامی در همراهی با ناشران فرهنگی می دانیم.

بنابراین کتاب هایی نقد می شوند که حداقل یک سال از انتشارشان گذشته باشد و در فرصت کافی به طور دقیق و مناسب خوانده شده باشند،بنابراین با طی این مرحله است که زمان نقد فرا می رسد.

در نهایت اینکه «برای وصل کردن» آمده ایم، نه «برای فصل کردن».