«دل آواز»، دفتر استاد آواز ایران تخریب شد.خبری کوتاه و دل آزار. شاید نام «دل آواز» به گوش خیلی ها ناآشنا باشد وهیچ گاه این فضای صمیمی را ندیده باشند، اما بی تردید استاد محمد رضا شجریان و خاطره سازی با صدایش را خوب به خاطر دارند؛ آثاری که با نام «دل آواز» جان گرفتند و به گوش جان مخاطب رسید.

موسسه فرهنگی -هنری «دل آواز» یکم اسفند 1356 به همت محمد رضا شجریان تاسیس شد.این موسسه ابتدا در خیابان 17شهریور فعالیت خود را آغازکرد و سال ها بعد به خیابان شریعتی، کوچه سودمند منتقل شد؛ ساختمانی قدیمی با یک معماری ساده که آجر به آجر آن، گواه روزهایی است که استاد شجریان، با یاران و همراهانش دور هم جمع می شدند و ساز و آواز راه می انداختند و تمرین های کنسرت درآن فضای گرم و دلنشین انجام می گرفت یا تولید و انتشار آلبوم هایی که با شناسنامه «دل آواز» به دست دلدادگان خسرو آواز ایران می رسید.از«خراسانیات»، «مرغ خوش خوان» و «طریق عشق» تا «بیداد»، «گنبد مینا»، «جام تهی» و «دلشدگان»، همه یادگار آن روزهاست. اما امروز از آن دفتر و خاطراتش، تنها یک نام ثبت شده باقی مانده است. نمی دانم آن زمان که محمد رضا شجریان نام این دفتر را «دل آواز» گذاشت، می دانست روزگاری دگر آوازی از دل این خانه برنخواهد آمد؟

مظفر شفیعی ازشاگردان بنام محمد رضا شجریان است و اردیبهشت 1359 آموزش ردیف را با استاد آغاز کرد و چندسالی درمحضر او تلمذ کرده است.این خواننده و مدرس آواز درگفت و گو با «ایران» ازخاطرات آن دوران گفت: «ساختمان اولیه دفتر«دل آواز» درجای دیگری بود و بعد به خیابان شریعتی منتقل شد و از آن دوران خاطرات بسیاری به یادگار مانده است. به یاد دارم آخرین باری که با استاد دراین دفتر دیدار داشتیم، سال 1395 بود. آقای شجریان قرار بود کنسرتی در قونیه برگزار کنند و در این دفتر با نوازندگان گروه مشغول تمرین بودند. روز بزرگی که هیچ گاه فراموش نمی کنم و سال تلخی که استاد خبر بیماری اش را رسانه ای کرد.جالب است بدانید یک سال قبل ازاین اتفاق(مهرماه 94)، دوستان کارگاه آموزشی «دل آواز» در همان دفتر برای استاد شجریان تولدی برگزار کردند که همچنان به خاطرمانده است. آن روز آقایان محسن کرامتی، حمیدرضا نوربخش، علی جهاندار، مجید درخشانی و قاسم رفعتی هم بودند و استاد، آوازی را در ابوعطا خواند و به یادگار ماند.»استاد شفیعی در ادامه صحبت هایش بیان کرد: «دفتر «دل آواز» برای دوستان و همکاران استاد شجریان هیچ گاه فراموش نمی شود و خاطرات بسیاری از آن روزها به یاد داریم. خانه یکی از دوستانم که اتفاقا اهل موسیقی است، دو- سه کوچه با «دل آواز» فاصله داشت و هرگاه به منزل او می رفتم، این مسیر را پیاده روی می کردم از کنار «دل آواز» می گذشتم و به یاد استاد شجریان و آن همدلی ها و مهربانی ها ونوع دوستی ها می افتادم و هنوز هم بسیاردلتنگ می شوم.»

داریوش پیرنیاکان، نوازنده تار و سه تار و آهنگساز، همکاری خود را با محمدرضا شجریان از سال 1358 آغاز کرد و حاصل این همکاری، کنسرت هایی در کشورهای آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، سوئیس، سوئد و نروژ و انتشار آلبوم های «یاد ایام»، «پیام نسیم»، «سرو چمان»، «رسوای دل»، «آسمان عشق»، «بهاریه»، «آرام جان» و«طریق عشق» بود. پیرنیاکان و محمدرضا شجریان فراتر از یک همکار و همنواز با یکدیگر ارتباط داشتند و ایشان درسال های اخیر در برابر برخی موضع گیری ها درباره محمدرضا شجریان واکنش بسیاری نشان داد.استاد پیرنیاکان در گفت و گو با «ایران» بیان کرد:«دفتراولیه «دل آواز» خیابان بختیار در خیابان 17 شهریور بود و حدود سال 64 این دفتر راه اندازی شد. ساختمان خیابان شریعتی کمتر از 10 سال قبل فعالیت خود را آغاز کرد و بسیاری از خاطرات من به همان ساختمان قدیمی برمی گردد. من سال ها در آنجا تدریس داشتم و کلید آن دست من بود. یک ساختمان کوچک سه طبقه که در طبقه اول آن دستگاه های تکثیر قرار داشت و کارهای آقای شجریان در آنجا تولید و منتشر می شد. در دیگر طبقات این ساختمان هم کارهای دفتری و تمرینات استاد و... انجام می گرفت.»این نوازنده در پایان صحبت هایش گفت: «دفتر«دل آواز» یادگار آقای شجریان بود و تمامی دستگاه های بسیار خوب ضبط ایشان در کنار آلبوم ها و آرشیو کارهای استاد دراین دفتر به یادگار باقی مانده بود و چه بهتر آنکه به موزه ای برای کارهای استاد تبدیل می شد.کما اینکه برای دیگر بزرگان فرهنگ و هنر این اتفاق شکل گرفته است.