فهرست مطالب مشترک دکتر محمداسماعیل افضل پور و دکتر رضا قراخانلو

پارااکسوناز (PON) / آریل استراز (ARE) سرم انسان، آنزیمی است که توسط کبد ساخته می شود و نقش آن هیدرولیز ترکیبات ارگانوفسفاتی در پستانداران و مقاومت در برابر آتروسکلروز است. این آنزیم دارای توزیع فنوتیپ سه مدلی شامل فنوتیپ AA (هموزیگوت با فعالیت پایین PON)، فنوتیپ AB (هتروزیگوت با فعالیت متوسط PON) و فنوتیپ BB (هموزیگوت با فعالیت بالای PON) می باشد. تحقیق حاضر با هدف اندازه گیری میزان فعالیت آنزیم پارااکسوناز/ آریل استراز در سرم و تعیین ارتباط بین فعالیت این آنزیم ها با سطوح لیپیدی و تعدادی عوامل غیرلیپیدی گروهی از مردان سالم سنین 25-50 سال انجام شد.
در این مطالعه مقطعی و مشاهده ای، 50 نفر از مردان سالم دانشگاه تربیت مدرس برای شرکت در تحقیق داوطلب شدند. فعالیت PON از طریق اضافه کردن سرم به 1 میلی مول بافر Tris/HCL شامل 2mmol/L کلرید کلسیم و 5.5mmol/L HCL اندازه گیری گردید؛ سپس میزان تولید پارانیتروفنل در طول موج 405nm و 25C با استفاده از اسپکتروفتومتر تعیین گردید. فعالیت آریل استراز نیز به وسیله اضافه کردن سرم به 20 میلی مول بافر شامل 1mmol/L کلرید کلسیم و 1mmol/L فنیل استات، اندازه گیری شد. توزیع فنوتیپ فعالیت پارااکسوناز با روش دو سوبسترایی تعیین گردید. میزان همبستگی بین متغیرها با استفاده از روش همبستگی پیرسون، با ارزشهای P دو سویه تعیین گردید و سطح معنی داری P?0.05 در نظر گرفته شد.
میزان فعالیت دو آنزیم PON و ARE در افراد مورد مطالعه، به ترتیب 40.62±89.14 و 36.16±100.15 واحد در لیتر و بر اساس روش دو سوبسترایی از میزان پایینی برخوردار بود؛ بنابراین همگی دارای فنوتیپ AA بودند. بین فعالیت دو آنزیم با شاخصهای فردی (سن، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به لگن و فشار خون سیستولی و دیاستولی) و نیز با سطوح لیپیدی سرم (تری گلیسرید، کلسترول تام، LDL و HDL) نیز ارتباط معنی داری وجود نداشت؛ اما بین نسبت LDL/PON با غلظت کلسترول تام (r=0.46, P<0.001)LDL,(r=0.34,P<0.02)(TC) و با نسبتهای (r=-0.45,P<0.002)HDL/LDL و (r=-0.37,P<0.01)HDL/TC ارتباط معنی داری به دست آمد.
به طورکلی وجود ارتباط ضعیف بین فعالیت آنزیم پارااکسوناز/آریل استراز با سطوح لیپیدی سرم و پایین بودن میزان فعالیت این آنزیم در گروه مورد مطالعه، دال بر آن است که فعالیت PON ARE بیشتر تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و نژادی است.

به منظور بررسی تاثیر تمرینات هوازی شدید و متوسط بر سلامت عمومی مردان غیر فعال، 43 نفر برای شرکت در تحقیق داوطلب شدند و به طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی و یک گروه گواه تقسیم گردیدند. شرکت کنندگان در گروه های تجربی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 تا 45 دقیقه به اجرای تمرینات هوازی پرداختند. برای گروه تجربی، اول (15 نفر) فعالیت هوازی شدید و برای گروه تجربی دوم (16 نفر) فعالیت هوازی با شدت متوسط به ترتیب با 80 تا 85، و 60 تا 65 درصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمد. گروه گواه (12 نفر)، طی این دوره در هیچ فعالیت بدنی شرکت نکردند. سلامت عمومی شرکت کنندگان با پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر در ابتدای تحقیق و پس از 8 هفته، تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. برای استخراج نتایج از روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون LSD بهره برداری گردید. پس از 8 هفته تمرین از حیث سلامت عمومی، فقط علائم جسمانی (04/0>P) و اضطراب و اختلال در خواب (03/0>P) گروه تمرینات هوازی شدید بهبودی معنی داری پیدا کرد، ضمن آن که میزان اکسیژن مصرفی بیشینه (05/0>P) و محیط دور کمر (04/0>P) این گروه نیز به ترتیب با افزایش و کاهش معنی دار همراه بود. به علاوه، شاخص هایاندازه گیری شده در گروه تمرینات هوازی متوسط تمایل به بهبودی داشتند، اما به سطح معنی داری نرسیدند. بر اساس نتایج به دست آمده می توان اظهار داشت که اجرای فعالیت های هوازی بین 80 تا 85 درصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره، موجب بهبودی و توسعه قابل ملاحظه شاخص های سلامت عمومی، آمادگی جسمانی و ترکیب بدنی مردان غیر فعال می گردند.

هدف از این تحقیق، ارزشیابی نقش و میزان تاثیرگذاری مربیان خارجی بر موفقیت تیمهای فوتبال ملی و باشگاهی کشور بود. از این رو، از سه روش پرسشنامه محقق ساخته، مصاحبه، بررسی منابع و ماخذ و مجلات ورزشی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. پایایی و روایی پرسشنامه، بترتیب با دو روش، آزمون آلفای کرونباخ (ضریب 0.80) و نظرخواهی از افراد متخصص و کارشناس مورد تایید قرار گرفت. 312 نفر از مربیان، بازیکنان، مدیران و سایر افرادی که به نحوی با مربیان خارجی در ارتباط بودند، در تحقیق شرکت کردند. عملکرد 27 مربی خارجی، شامل: هشت مربی تیم ملی بزرگسالان، چهار مربی تیم ملی امید، چها مربی تیم ملی جوانان، یک مربی تیم ملی نوجوانان و 17 مربی تیمهای باشگاهی کشور، در سالهای 1345 تا 1382 ارزشیابی شد. از روش های آمار توصیفی و از آزمونهای مجذور کای، یو- من- ویتنی و کروسکال الیس به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بهره برداری شد. نتایج تحقیق نشان دادند: برخی از مربیان خارجی در کسب مقامهای رسمی مسابقات، ارائه ایده های نوین فوتبال در زمان خود و استعداد یابی، عملکرد قابل قبولی داشته اند. با این حال، در مورد برخی از این مربیان نیز آثار و دستاوردهای مشخصی بدست نیامد. عملکرد مربیان خارجی کشورهای یوگسلاوی، انگلیس، آلمان و کرواسی بهتر از سایرین بود. بین عملکرد مربیان خارجی تیمهای ملی و باشگاهی تفاوت معنی داری وجود نداشت. عملکرد مربیان خارجی در دوره قبل از انقلاب به طور معنادار بهتر از دوره پس از انقلاب بود (P<0.05). بین توانایی های فنی، مدیریتی - رهبری و مهارتهای روان شناختی - ارتباطی مربیان خارجی، تفاوت معناداری مشاهده شد(P<0.05) و بین بهترین عملکرد از جنبه های فنی و ضعیف ترین عملکرد از جنبه های روان شناختی ارتباطی بدست آمد. به طور کلی عملکرد بسیاری از مربیان خارجی قابل قبول است، اما آثار حضور و دستاوردهای بجا مانده در مورد بعضی از آنها مطلوب نبوده است بر اتخاذ تدابیر غیراصولی، برنامه ریزی های مقطعی و تصمیم گیری های شتابزده در خصوص استفاده از مربیان خارجی برای فوتبال ایران دلالت دارد.

به منظور بررسی تاثیر تمرینات هوازی متوسط و شدید بر فعالیت آنزیم پارا اکسوناز 1 (PON) و نیمرخ لیپیدی و لیپوپروتئینی سرم، 44 نفر از مردان سالم غیر ورزشکار بطور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. این افراد بطور تصادفی در سه گروه تمرینات هوازی شدید 15 نفره، گروه تمرینات هوازی متوسط 17 نفره و گروه گواه 12 نفره دسته بندی شدند. مدت دوره تمرینات هشت هفته بوده شرکت کنندگان سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 - 45 دقیقه به اجرای تمرینات هوازی طراحی شده پرداختند. فعالیت PON1، تراکم HDL-C، LDL-C، کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید (TG) و شاخصهای ترکیب بدنی (BFW، WC، WHR، BF%، BMI) و آمادگی قلبی - تنفسی (RHR،VO2max) به عنوان متغیرهای وابسته در سه مرحله پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون اندازه گیری شدند. نتایج بدست آمده، تفاوت معنی داری در تراکم HDL-C، نسبت HDL-C/LDL-C، نسبت HDL-C/TC فشار خون دیاستولی،VO2max، ضربان قلب استراحت (RHR) و شاخصهای ترکیب بدنی را بین شرکت کنندگان در تمرینات هوازی شدید با گروه گواه و تغییراتی در زمانهای متفاوت اندازه گیری نشان دادند (P<0.05). با این حال در فعالیت PON1، تراکم TC-LDL-C و TG تفاوت معنی داری بین گروه ها و زمانهای متفاوت اندازه گیری مشاهده نشد. بر پایه یافته های به دست آمده می توان اظهار داشت، هر چند تمرینات هوازی به اجرا در آمده تاثیر معنی داری بر فعالیت PON1-192 Arg ندارند. اما از طریق اصلاح نیمرخ لیپیدی، کنترل عاملهای خطر زای قلبی - عروقی و توسعه آمادگی قلبی - تنفسی می توانند، محدودیت ناشی از پلی مورفیزم PON1 را جبران کنند و خطر بیماری آتروسکلروز را کاهش دهند