جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « فرامینیفرا » در نشریات گروه « علوم »

نهشته های سازند قم در یال شمالی طاقدیس نواب در جنوب شرق کاشان، با 211 متر ضخامت شامل توالی سنگ آهک، سنگ آهک ماسه ای، سنگ آهک رسی، ماسه سنگ، کنگلومرا، مارن، مارن ‍ژیپس دار می باشد و با ناپیوستگی هم شیب بر روی سازند قرمز تحتانی قرار می گیرد. بخش بالایی سازند قم با ناپیوستگی هم شیب توسط مارن های قرمزرنگ سازند قرمز بالایی پوشیده می شود. با مطالعه 101 نمونه سخت و نرم برداشت شده از سازند قم، 53 جنس و 99 گونه از فرامینیفرای بنتونیک و 4 جنس و 6 گونه از فرامینیفرای پلانکتونیک شناسایی شدند، که از این میان 33 جنس و 77 گونه برای اولین بار گزارش می شوند. بر اساس گسترش چینه شناسی گونه های شاخص، سن سازند قم در برش مورد مطالعه اکیتانین تا بوردیگالین تعیین شد.

دودمان سلولی هیپوفیز موش صحرایی تحت عنوان GH3و زیر کلون آن GH3/B6 ویژه ترشح هورمون پرولاکتین و هورمون رشد می باشند. این سلولها بطور گسترده برای بررسی اثر مواد مختلف روی ترشح پرولاکتین به صورت”in vitro“بکار می روند. محیط کشت مورد استفاده برای این سلولها، Ham’s F12 حاوی 5/2 % سرم جنین گاو و 15 % سرم اسب می باشد. زمان دو برابر شدن سلولها30 تا 52 ساعت است که به کیفیت سرم مورد استفاده بستگی دارد مطالعات نشان داده اند که اسید پکتیک یکی از عوامل افزایش دهنده مقدار ترشح پرولاکتین در این سلول ها در انکوباسیون های کوتاه مدت می باشد. انکوبه کردن سلولها با اسید پکتیک به مدت 30 دقیقه شکل سلولها را تغییر داده، سلول ها شروع به گرد و برجسته شدن کرده و حالت ترشحی به خود گرفتند. اسید پکتیک تاثیری در تعداد سلول ها نسبت به نمونه شاهد نداشت. محلول اسید پکتیک، محیط کشت را اسیدی می کند و باعث ایجاد شرایط نامطلوب برای سلول ها می شود. برای رفع این مشکل از محیط کشت حاوی Hepes به عنوان بافر برای ثبات pH استفاده شد ولی به مرور زمان شکل ظاهری سلول ها تغییر کرد و رشد آنها کاهش یافت. سلول ها گرد شدند، غشاء آنها گرانوله شد و درصد سلول های زنده کاهش پیدا کرد. این تغییر وضعیت سلول ها به دلیل تشکیل هیدروژن پر اکسید توسط Hepes می باشد. برای طبیعی ماندن مقدار pH محیط کشت و خنثی نمودن اسیدیته اسید پکتیک از محلول NaOH استفاده گردید که تاثیری بر سلول ها نداشت و بدینوسیله pH در حد 2/7 ثابت شد.

قسمت فوقانی سازند گورپی در یال شمال شرقی کبیرکوه در جنوب شرق ایلام به منظور تعیین و تفکیک زونهای زیستی جهانی و بررسی تحولات مرز کرتاسه- ترشیر بر مبنای فرامینیفرها مطالعه شد. برای رسوبات مائس تریشتین بر مبنای زون بندی استاندارد جهانی Caron (1985) چهار بایوزون تفکیک گردید. واحدهای معادل بایوزون Abathamphalus mayaroensis بر مبنای زون بندی Li & Keller (1998a) یعنی زون های Cf1تا Cf4 نیز ثبت گردید. رسوبات پالئوسن بر مبنای زون بندی Toumarkine & Lutherbakher (1985) به دو بایوزون Parasubbotina pseudobulloides و Parvularugoglobigerina eugubina تفکیک شد. ثبت بایوزون های مربوط به انتهایی ترین قسمت مائس تریشتین و ابتدایی ترین قسمت پالئوسن نشان می دهد که به احتمال بسیار زیاد رسوب گذاری در گذر از کرتاسه به ترشیر پیوسته بوده اگرچه این مطالعه به منظور ثبت زون P0 همچنان ادامه دارد. مطالعه فرامینیفرهای پلانکتونیک نشان می دهد که الگوی انقراض و بقای گونه ها نیز مشابه مقطع تیپ جهانی ElKef است. به طوری که بیشتر از 3/2 گونه ها در نزدیکی مرز و در مرز منقرض شده اند و کمتر از 3/1 آنها در دانین زیرین باقی مانده اند. گونه های باقیمانده کوچک بوده و دارای تزئینات کم و گسترش جهانی هستند. در مقابل گونه هایی که در مرز منقرض می شوند بزرگ و دارای تزئینات زیاد بوده و از لحاظ جغرافیایی محدود هستند.

سنگهای پالیوزوییک بالایی در دره مارسلان، در 28 کیلومتری شمال شرق لوشان، شمال سنگرود، برونزد دارند. مطالعه لیتوستراتیگرافی و بیوستراتیگرافی نهشته های پرمین در برش مارسلان منجر به شناسایی 57 گونه فرامینیفرا (متعلق به 37 جنس) و 8 جنس و گونه از جلبک ها شده است. همچنین سه سازند، هفت لیتوزون و بر اساس گسترش چینه شناسی میکروفسیلهای فرامینیفرا سه بیوزون تجمعی در رسوبات مربوطه، شناسایی شده است.
واحدهای سنگی مربوط به پرمین از قدیم به جدید شامل: 1) سازند دورود (آسلین- ساکمارین) شامل 225 متر کنگلومرای قاعده ای، ماسه سنگ قرمز، سنگ آهک انکوییدی، سیلتستون و شیل است (قابل تقسیم به سه لیتوزون) و با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند خاشاچال (به سن کربونیفرمیانی) قرار دارد. 2) سازند روته (مرغابین) به ضخامت 364 متر، شامل آهکهای صخره ساز (قابل تقسیم به به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند دورود قرار دارد. 3) سازند نسن (جلفین پیشین) شامل 140 متر سنگ آهک مارنی با بین لایه های شیلی (قابل تقسیم به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند روته و با ناپیوستگی همشیب در زیر سازند الیکا (تریاس پیشین- میانی) قرار دارد. در منطقه مورد مطالعه وجود لایه هایی از لاتریت و بوکسیت مرز پرمین و تریاس را مشخص می کند. وجود این لایه ها نشان می دهد که برش مورد مطالعه در این زمان در منطقه با آب و هوای تقریبا گرم و مرطوب و نزدیک به عرض جغرافیایی30 درجه جنوبی قرار داشته است.

سنگهای پالئوزوئیک بالایی در دره مارسلان، در 28 کیلومتری شمال شرق لوشان، شمال سنگرود، برونزد دارند. مطالعه لیتوستراتیگرافی و بیوستراتیگرافی نهشته های پرمین در برش مارسلان منجر به شناسایی 57 گونه فرامینیفرا (متعلق به 37 جنس) و 8 جنس و گونه از جلبک ها شده است. همچنین سه سازند، هفت لیتوزون و بر اساس گسترش چینه شناسی میکروفسیلهای فرامینیفرا سه بیوزون تجمعی در رسوبات مربوطه، شناسایی شده است. واحدهای سنگی مربوط به پرمین از قدیم به جدید شامل: 1) سازند دورود (آسلین- ساکمارین) شامل 225 متر کنگلومرای قاعده ای، ماسه سنگ قرمز، سنگ آهک انکوئیدی، سیلتستون و شیل است (قابل تقسیم به سه لیتوزون) و با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند خاشاچال (به سن کربونیفرمیانی) قرار دارد. 2) سازند روته (مرغابین) به ضخامت 364 متر، شامل آهکهای صخره ساز (قابل تقسیم به به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند دورود قرار دارد. 3) سازند نسن (جلفین پیشین) شامل 140 متر سنگ آهک مارنی با بین لایه های شیلی (قابل تقسیم به دو لیتوزون) که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند روته و با ناپیوستگی همشیب در زیر سازند الیکا (تریاس پیشین- میانی) قرار دارد. در منطقه مورد مطالعه وجود لایه هایی از لاتریت و بوکسیت مرز پرمین و تریاس را مشخص می کند. وجود این لایه ها نشان می دهد که برش مورد مطالعه در این زمان در منطقه با آب و هوای تقریبا گرم و مرطوب و نزدیک به عرض جغرافیایی30 درجه جنوبی قرار داشته است.