به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « بهبود مقاومت » در نشریات گروه « کشاورزی »

  • روح الله شیخ ویسی، سید علی اکبر هدایتی*، محمد مازندرانی، علی جافر، طاهره باقری

    تحقیق حاضر به منظور اثر محافظتی پیش تیمار ملاس  بر شاخص کبد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانوذرات اکسید مس و تیتانیوم انجام گرفت. ازاین رو تعداد 250 قطعه بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در چهار دسته، جیره فاقد ملاس (تیمار 1)، جیره حاوی 5/0 درصد ملاس (تیمار 2)، جیره حاوی 1 درصد ملاس (تیمار3) و جیره حاوی 2 درصد ملاس (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه ها 50 درصد غلظت کشنده نانوذرات اکسید مس و تیتانیوم به مدت چهارده روز اضافه شد. بررسی های بافت شناسی ماهیان که در معرض ملاس و نانو ذرات اکسید مس و تیتانیوم قرار داشتند، نشان دهنده بروز ناهنجاری های ساختاری در بافت کبد مانند خون ریزش، چرب شدگی، تجمع ماکروفاژ بود. به طوری که این تغییرات در مقایسه با بافت های گروه شاهد اختلاف بسیاری داشت. نتیجه گیری نهایی تحقیق حاضر نشان داد که تیمار نانو تیتانیوم و نانو مس منجر به بروز آسیب های بافتی در کبد کپور ماهیان گردید؛ اگرچه عارضه آسیب شناسی در تیمارهای ترکیب نانوذرات مذکور و ملاس نیز مشاهده شد، اما شدت آسیب ها با افزایش غلظت ملاس کاهش یافت.

    کلید واژگان: بهبود مقاومت, کپور معمولی, نانو ذرات فلزی, ملاس}
    Rouhollah Sheikh Veisi, Aliakbar Hedayati*, Mohamamd Mazandarani, Ali Jafar, Tahere Bagheri

    The present study was performed to evaluate the protective effect of molasses pretreatment on the liver index of common carp (Cyprinus carpio) in exposure to copper oxide and titanium nanoparticles. Therefore, 250 juveniles of common carp for 42 days in four categories, rations without molasses (treatment 1), diets containing 0.5% molasses (treatment 2), diets containing 1% molasses (treatment 3) and diets Containing 2% molasses (treatment 4) were divided. Then, 50% of the lethal concentrations of copper and titanium oxide nanoparticles were added to each group for fourteen days. Histological studies of fish exposed to molasses and oxidomes and titanium nanoparticles showed structural abnormalities in liver tissue such as hemorrhage, fattening, and macrophage accumulation. So that these changes were very different compared to the tissues of the control group. The final conclusion of the present study showed that nano-titanium and nano-copper treatment resulted in tissue damage in carp liver; Although pathological complication was also observed in the combined treatments of the mentioned nanoparticles and molasses, but the severity of injuries decreased with increasing molasses concentration.

    Keywords: Improved resistance, Common carp, Metal nanoparticles, Molasses}
  • سپیده غنی، روح الله شیخ ویسی*، پریا هوشمند، وحید زمانی، محسن برخوردار، اسماعیل زارع مهرابادی، پدرام حاتمی، علیرضا کشیری، یلدا علیزاده، سارا والی، فائزه ساداتی، منیره سهلی

    وجود نانوذرات بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می شود، از این رو استفاده از محرک های ایمنی نظیر ملاس بسیار ضروری به نظر می رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در چهار دسته، جیره فاقد ملاس (تیمار 1)، جیره حاوی 5/0 درصد ملاس (تیمار 2)، جیره حاوی 1 درصد ملاس (تیمار3) و جیره حاوی 2 درصد ملاس (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه ها 50 درصد غلظت کشنده نانو آهن به مدت چهارده روز اضافه شد. بررسی های بافت شناسی ماهیان که در معرض ملاس و نانو ذرات آهن قرار داشتند، نشان دهنده بروز ناهنجاری های ساختاری در بافت کبد بود. به طوری که این تغییرات در مقایسه با بافت های گروه شاهد اختلاف بسیاری داشت. نتیجه گیری نهایی تحقیق حاضر نشان داد که تیمار نانوآهن منجر به بروز آسیب های بافتی در کبد کپور ماهیان گردید؛ اگرچه عارضه هیستوپاتولوژیک در تیمارهای ترکیب نانوآهن و ملاس نیز مشاهده شد، اما شدت آسیب ها با افزایش غلظت ملاس کاهش یافت. به نظر می رسد اثر گذاری منفی نانوذرات آهن بر بافت کبد کپور معمولی توسط ملاس به حداقل رسیده است.

    کلید واژگان: بهبود مقاومت, آبزی, نانو ذرات فلزی, ملاس}
    Sepide Ghani, Rouhollah Sheikh Veisi*, Paria Houshmand, Wahid Zamani, Mohsen Barkhordar, Esmaeil Zare, Pedram Hatami, Alireza Kashiri, Yalda Alizadeh, Sara Vali, Faeze Sadati, Monire Sahli

    The presence of nanoparticles affects the physiological condition of fish and reduces the immune function of fish, so the use of immune stimulants such as molasses is very important. 250 juveniles of common carp for 42 days in four categories: ration without molasses (treatment 1), ration containing 0.5% molasses (treatment 2), ration containing 1% molasses (treatment 3) and ration containing 2% molasses (Treatment 4) were divided. Then, 50% of the lethal concentration of nano-iron was added to each group for fourteen days. Histological studies of fish exposed to molasses and iron nanoparticles showed structural abnormalities in liver tissue. So that these changes were very different compared to the tissues of the control group. The final conclusion of the present study showed that nano-iron treatment led to tissue damage in carp liver; Although histopathological complication was also observed in the combination of nano-iron and molasses treatments, but the severity of injuries decreased with increasing molasses concentration. The negative effect of iron nanoparticles on normal carp liver tissue by molasses seems to be minimized.

    Keywords: Resistance, Aquatic, Improvement of resistance, Metal nanoparticles, Molasses}
  • سپیده غنی، سعید مداح، سید علی اکبر هدایتی*، فرحناز کاکاوند، عاطفه ایری، حبیب الله سنچولی، روح الله شیخ ویسی

    استفاده از محرک های ایمنی نظیر جلبک ها در بالا بردن ایمنی نقش اساسی دارد. از سویی، وجود نانوذرات بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می شود. از اینرو، هدف از این تحقیق بررسی تاثیر غنی سازی جیره با جلبک پادینا (Padina astraulis Hauck) بر شاخص های ایمنی سرم خون ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو اکسید روی بود. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در چهار گروه، جیره  فاقد جلبک (تیمار 1، شاهد)، غذای حاوی درصدهای مختلف جلبک در جیره شامل 5/0 درصد جلبک (تیمار 2)، غذای حاوی 1 درصد جلبک (تیمار3) و غذای حاوی 2 درصد جلبک (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به آب مخازن هر کدام از گروه ها، 50 درصد غلظت کشنده نانو اکسید روی (5/1 میلی گرم بر لیتر) به مدت چهارده روز اضافه شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در مجموع تیمارهای آزمایشی بر میزان پروتئین کل، ایمونوگلوبولین، آلبومین سرم خون تاثیر معنی داری داشت (05/0P<)، ولی بر شاخص گلوکز سرم خون تاثیر معنی داری نداشت (05/0P>). هم چنین تیمارهای آزمایشی بر میزان آسپارتات ترانسامیناز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP) و آلانین ترانسامیناز (ALT) سرم خون ماهی تاثیر معنی داری داشت (05/0P<)؛ میزان این شاخص ها در اثر تیمارهای تغذیه شده با جلبک پادینا به طور معنی داری افزیش یافت. همچنین میزان این شاخص ها در تیمار در معرض نانو اکسید روی و در تیمارهای ترکیب نانو اکسید روی و جلبک نیز افزایش معنی داری یافت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت که بنظر می رسد جلبک پادینا تا حدی توانسته اثر کاهشی نانو اکسید روی را بر شاخص پروتئین کل و ایمونوگلوبولین سرم خون را بهبود ببخشد که نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه است.

    کلید واژگان: آبزی, بهبود مقاومت, نانو ذرات فلزی, جلبک}
    Sepideh Ghani, Saeid Maddah, Aliakbar Hedayati*, Farhnaz Kakavand, Atefeh Iri, Habib Sanchooli, Ruhollah Sheikh Veisi

    The use of immune stimulants such as algae has a key role in enhancing of immunity. On the other hand, the presence of nanoparticles affects the physiological status of fish and reduces their immune function. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of enrichment of diet with algae on carp serum immune parameters in exposure to zinc oxide. 250 common carp were divided in four groups for 42 days, algae-free (treatment 1, control), food containing 0.5% algae (treatment 2), food containing 1% algae (treatment 3) and food containing 2% algae (treatment 4), then 50% of acute concentration of zinc oxide nanoparticles (1.5 mg/l) was added to each of the groups over a period of fourteen days. The results of this study showed that in general, experimental treatments had a significant effect on serum protein, immunoglobulin and serum albumin levels (P<0.05), but there was no significant effect on serum glucose (P>0.05). Also, experimental treatments had a significant effect on ASA, ALP and ALT levels (P<0.05). The significantly increased rate of these indices was due to treatments fed with algae. Also, these indices increased significantly in treatment of zinc oxide and also in zinc with algae group. Experimental treatments did not had a significant effect on blood glucose level (P>0.05). It can be concluded that Padina algae may partially improve the reducing effect of nano-oxide on serum total protein and immunoglobulin levels, which requires further research in this regard.

    Keywords: Algae, Aquatic, Resistance Improvement, Metal Nanoparticles}
  • مهرداد مرادی، سیدعلی اکبر هدایتی*، سید حسین حسینی فر، دارا باقری
    وجود آلاینده های نوظهور نانوذرات در آب باعث پاسخ استرس در ماهی می شود که نهایتا بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثر گذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان می شود، از این رو استفاده از محرک های ایمنی نظیر پروبیوتیک ها بسیار ضروری به نظر می رسد. تعداد 250 بچه ماهی کپور معمولی به مدت 42 روز در سه دسته ماهیان بدون پروبیوتیک و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح A (106) و ماهیان دارای پروبیوتیک سطح B(107) تقسیم شدند. سپس هرکدام از گروه ها 50 درصدغلظت کشنده نانو نقره به مدت ده روز اضافه شد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی سرم با استفاده از دستگاه الایزا و دستگاه سیسمکس و کیت های تجاری اندازه گیری شد. پروبیوتیک به تنهایی اثر معنی داری بر گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول نداشت (05/0≤P)، اما نانونقره باعث کاهش این شاخصها گردید(05/0>P)، همچنین استفاده ترکیبی پروبیوتیک و نانونقره باعث افزایش مقدار گلوکز، بیلی روبین دایرکت، بیلی روبین کل و کلسترول گردید (05/0>P). غلظت نانو نقره باعث سرکوب وکاهش شاخص های بیوشیمایی سرم شده که مقدار این شاخص ها در مواجهه با نانو نقره کاهش یافته است، درحالیکه در حالت استفاده توام پروبیوتیک لاکتو باسیلوس و نانو نقره از سرکوب در تیمار قبل کم کرده و روندی افزایشی در مقدار شاخص ها رخ داده است. در مجموع نتایج نشان داد که پروبیوتیک لاکتو باسیلوس با بهبود وضعیت موجود، مقدار شاخصهای بیوشیمیایی سرم را کاهش داده ولی نانونقره با ایجاد شرایط استرس مقدار این شاخص را افزایش داده و سپس استفاده ترکیبی نانونقره وپروبیوتیک لاکتو باسیلوس اثر مخرب نانو نقره را کاهش داده است.
    کلید واژگان: بهبود مقاومت, نانو ذرات فلزی, پروبیوتیک, شاخص بیوشیمیایی, کپور معمولی}
    Mehrdad Moradi, Seyyed Aliakbar Hedayati*, Seyyed Hosein Hoseini, dara Bagheri
    Pollutants especially nanoparticles as emerging contaminants in water may causes stress response in fish physiology and fish health that ultimately could reduce fish immune function and, hence the use of immuno simulator such as probiotics seems very essential. A total of 250 fry carp for 42 days in three treatments of without probiotics and prebiotics level A (106) and Level B (107) were divided. Then each group exposed to 50% of nano-iron LC50 for 10 days. The serum biochemical parameters were measured using an ELISA plate reader and the device Sysmaks with commercial Kits. Probiotics alone hadn’t a significant effect on glucose, direct bilirubin, total bilirubin and total cholesterol (P≥0.05), but silver was reduced this indices (P>0.05), using combination of probiotics and silver also increased glucose, direct and total bilirubin with total cholesterol (P>0.05). Nano-silver cause inhabitation and reduction of serum biochemical indices that lead to depletion of these indices, but using combination of probiotics and nano particle reduced inhabitation effects of nano silver and lead to elevation of indices. Overall results showed that Lactobacillus probiotic could decrease the amount of serum biochemical markers with the improvement of existing situation, but nano-silver lead to stress conditions and increased markers by creating stressful condition, and then using a combination of Lactobacillus decreased adverse effects of nano-silver.
    Keywords: Improved resistance, metallic nanoparticles, probiotics, biomarker, Common Carp}
  • نینا نازدار، مهرداد فرهنگی، احمد ایمانی*، کوروش سروی مغانلو، مزدک رازی
    کاربردهای فن آوری نانو به سرعت در حال گسترش بوده و احتمال ورود نانو مواد به منابع آبی غیر قابل اجتناب است. پژوهش حاضر به منظور بررسی صدمات احتمالی ناشی از غلظت های مختلف نانو ذره اکسید نیکل در جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان (O. mykiss) و همچنین مطالعه توانایی این ماهی در ترمیم و بازیابی فعالیت های زیستی خود در حضور کامل تر سیلیمارین طرح ریزی شد. برای این منظور 1200 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/01±3/83 گرم به صورت تصادفی در 8 تیمار با 3 تکرار تقسیم گردیدند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه اول به عنوان تیمار شاهد و هفت تیمار دیگر به صورت ترکیبی از مقادیر مختلف نانو ذره اکسید نیکل (0، 100 و 500 میلی گرم در کیلوگرم غذا) و سیلیمارین (0 و 1 گرم در کیلوگرم غذا) تقسیم شدند. نمونه های بافت آبشش در دو مرحله (روز 30 و 60) جداسازی شدند. انواع آسیب های بافتی شامل آنوریسم (اتساع)، چسبیدگی تیغه های ثانویه، تجمع خون، برآمدگی اپیتلیال، هیپرپلازی و بزرگ شدن سلول های اپیتلیالی در بافت آبشش ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی نانو ذره مشاهده شد. نتایج نشان داد ماهیانی که جیره حاوی نانو ذره اکسید نیکل و سیلیمارین دریافت کرده اند در مقایسه با تیمارهایی که فقط با جیره حاوی نانو ذره اکسید نیکل تغذیه شدند شدت آسیب بافت آبشش کمتر است. نتیجه آن که احتمالا افزودن سیلیمارین (یک گرم در کیلوگرم غذا) با قابلیت آنتی اکسیدانی خود از صدمات بافت آبشش ناشی از وجود نانو ذره اکسید نیکل در جیره غذایی جلوگیری می نماید.
    کلید واژگان: O, mykiss, نانو ذره, اکسید نیکل, گیاه دارویی, بهبود مقاومت, آسیب بافتی}
    Nina Nazdar, Dr Mehrdad Farhangi, Dr Ahmad Imani*, Dr Kourosh Sarvi Moghanlou, Dr Mazdak Razi
    Application of nanotechnology is increasingly expanding and discharge of nanomaterials into aquatic ecosystems is inevitable. The present study was carried out to evaluate the pathological effects of various concentrations of nickel oxide nanoparticles in the diet of (O. mykiss) along with the ability of this species to regenerate and recover its biological activities in the presence or absence of dietary silymarin. To that end, 1200 fish (3.83±0.01g) were randomly allotted into eight distinct treatments with 3 respective replicates. Treatments included control group without any supplemental nickel oxide nanoparticle or silymarin and other experimental groups comprising various levels of dietary nickel oxide nanoparticles (0, 100 and 500 mg/kg feed) and silymarin (0 and 1 g /kg feed). Gill tissues were taken at two stages (at the end of the first and second month of the experiment). Different pathological alterations including aneurysm, fusion of secondary lamella, congestion, epithelial cells hyperplasia and epithelial lifting observed in fish fed with diets containing nanoparticles. Results showed that treatments fed with diets containing both nickel oxide nanoparticles and silymarin had lower degrees of gill tissue pathological alterations in comparison to those fed with diets which only had nanoparticles. In conclusion, silymarin supplementation protected gill tissues against dietary nanoparticle contamination due to its antioxidative activities.
    Keywords: O. mykiss, Nickel oxide nanoparticles, Silymarin, Gills, Pathology}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال