به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « anxiety » در نشریات گروه « پزشکی »

  • محمدجواد اسپرهم، ساحل متقی*، محیا مرادی سیرچی
    زمینه و هدف

    سن حیوانات آزمایشگاهی یک متغییر مهم در زمان آزمایش است. گابا میانجی عصبی است که از اسیدآمینه‏ ‏گلوتامات توسط آنزیم گلوتامات دکربوکسیلاز سنتز می‏شود. ایزوفرم 67 آنزیم گلوتامات دکربوکسیلاز مسئول اصلی تولید گابا است و کاهش آن باعث کاهش سطح گابا می‏شود. از آنجایی که قشر پروفرونتال یکی از ساختارهای مغزی مهم در مدارهای نرونی اضطراب است و مطالعه جامعی در رابطه با اضطراب و تغییر بیان ژن این آنزیم در قشر پرفرونتال در سنین مختلف نداریم، در این مطالعه به کمک دستگاه ماز بعلاوه‏ای شکل مرتفع این مهم مورد بررسی قرار گرفت.

    روش ها :

    در این مطالعه از موش‏های صحرایی با  سه گروه سنی 21 ،42 و 360روزه استفاده شد. در هر سن گروه بندی حیوانات به این صورت بود: 1) گروه کنترل، 2) گروهی که به منظور ارزیابی اضطراب ذاتی در دستگاه ماز بعلاوه‏ای شکل مرتفع قرار گرفت، 3) گروه تجویز دیازپام + اضطراب ذاتی. بلا فاصله بعد از اتمام تست برای بررسی بیان ژن‏، پرفرونتال میانی مغز حیوانات جدا و بیان ژن به کمک تکنیک  واکنش زنجیره ای پلیمراز کمی مورد ارزیابی قرار گفت.

    یافته ها

    نتایج ما نشان داد که اضطراب ذاتی درموش‏های 21 روزه بالاتر از سایر سنین بود. بیان گلوتامات دکربوکسیلاز 67 قشر پرفرونتال در اضطراب ذاتی تغییری پیدا نکرد و سن اثری بر این پارامتر نداشت (05/0> p).  

    نتیجه گیری

    به نظر می‏رسد که در اضطراب ذاتی سایر اجزای سیستم گاباارژیک در قشر پرفرونتال درگیر باشند و یا نقص در سایر میانجی های عصبی و مکانیسم‏های مربوط به آنها مانند سروتونین، نوراپی نفرین و غیره مطرح باشد.

    کلید واژگان: اضطراب, قشر پرفرونتال, گلوتامات دکربوکسیلاز67}
    Mohammadjavad Esperham, Sahel Motaghi*, Mahya Moradi Sirchi
    Background and Aim

    The age of laboratory animals is an important variable at the time of the experiment. GABA is a neurotransmitter that is synthesized from the amino acid glutamate by the enzyme glutamate decarboxylase (GAD). GAD67 is the main enzyme responsible for the production of GABA and its reduction causes a decrease in GABA levels. Since the prefrontal cortex is one of the important brain structures in the neuronal circuits of anxiety and there has not been a comprehensive study related to anxiety and the change in gene expression of this enzyme in the prefrontal cortex at different ages, in this study, with the help of the elevated plus maze device, this assay was investigated.

    Methods

    Rats with three age groups of 21, 42 and 360 days were used. At each age, the grouping of animals was as follows: 1) control group, 2) innate anxiety group in which the rats were placed in the elevated maze test, 3) diazepam administration group + innate anxiety group. Immediately after the test, the medial prefrontal cortex of the animals was isolated and evaluated with the help of a real time PCR technique.

    Results

    Our results showed that anxiety in 21-day-old mice were higher than other ages. GAD67 enzyme expression of the prefrontal cortex did not change in innate anxiety and age had no effect on it (p > 0.05).

    Conclusion

    It seems that in the prefrontal cortex, other components of the GABAergic system or other neurotransmitters such as serotonin, norepinephrine, etc. and their related mechanisms are involved in innate anxiety.

    Keywords: Anxiety, Prefrontal Cortex, Glutamate Decarboxylase 67}
  • گلبرگ رحمانی، زهرا عبدالرضا قره باغ*، ابوالفضل ره گوی، هایده ممی یانلو
    مقدمه

    بیماری تنفسی کووید-19 اولین بار در ووهان چین شناسایی شد و به صورت پاندمی گسترش یافت. آسیب پذیری روانی دانشجویان پرستاری در برابر استرس ناشی از چالش های حرفه ای به ویژه در زمان پاندمی ویروس کرونا یکی از معضلاتی بود که باید به آن پرداخته می شد. هدف از این مطالعه بررسی افسردگی، اضطراب و استرس در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در زمان پاندمی ویروس کرونا در سال 1400 است.

    روش کار

    این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقطعی است که در نیمه اول سال 1400 در دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در میان 108 دانشجوی پرستاری انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو بخش پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی و همچنین مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس DASS-21 می باشد که به صورت پرسشنامه آنلاین در اختیار دانشجویان قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از نسخه 16 نرم افزارSPSS آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر استفاده و سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    براساس DASS-21 میانگین شدت استرس شرکت کنندگان 5/0 ± 40/8، میانگین شدت افسردگی شرکت کنندگان 51/0 ± 41/6 و میانگین شدت اضطراب شرکت کنندگان نیز 41/0 ± 48/5 بدست آمد. هیچ رابطه معنی داری میان متغیرهای زمینه ای سن، جنسیت، تاهل و اشتغال بیمارستانی با سطح افسردگی، اضطراب و استرس دانشجویان شرکت کننده در پژوهش وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج بدست آمده خرده مقیاس استرس بیش ترین شدت و خرده مقیاس اضطراب کم ترین شدت را در میان افراد شرکت کننده داشته است. به نظر میرسد واکسیناسیون سراسری در برابر بیماری کووید-19 و توجه به آموزش دانشجویان پرستاری جهت رویارویی با موارد بحرانی مشابه و افزایش تجهیزات حفاظت فردی در زمان پاندمی می تواند در پیشگیری از ابتلای دانشجویان پرستاری به افسردگی، استرس و اضطراب موثر باشد.

    کلید واژگان: کووید-19, دانشجوی پرستاری, اضطراب, استرس, افسردگی}
    Golbarg Rahmani, Zahra Abdolreza Gharehbagh*, Abolfazl Rahgoi, Hayedeh Mamiyanloo
    Introduction

    The respiratory disease Covid-19 was first detected in Wuhan, China and spread as a pandemic. The mental vulnerability of nursing students to the stress caused by professional challenges, especially during the corona virus pandemic, was one of the problems that had to be addressed. The purpose of this study is to investigate depression, anxiety and stress in nursing students of Tehran Islamic Azad University of Medical Sciences during the corona virus pandemic in 2021.

    Method

    This research is a cross-sectional descriptive study that was conducted in the secend half of 2021 in the nursing faculty of Tehran Islamic Azad University of Medical Sciences among 108 nursing students. The data collection tool includes two parts of the demographic characteristic's questionnaire as well as the DASS-21 depression, anxiety and stress scale, which was provided to the students as an online questionnaire. For data analysis, SPSS software version 16 was used for descriptive statistics and chi-square test, and a significance level of less than 0.05 was considered.

    Results

    Based on DASS-21, the average stress intensity of the participants was 8.40 ± 0.5, the average depression intensity of the participants was 6.41 ± 0.51, and the average anxiety intensity of the participants was 5.48 ± 0.41. There was no significant relationship between the background variables of age, gender, marriage and hospital employment with the level of depression, anxiety and stress of the students participating in the research.

    Conclusion

    According to the obtained results, the stress subscale had the highest intensity and the anxiety subscale had the lowest intensity among the participants. It seems that nationwide vaccination against covid-19 disease and paying attention to training nursing students to face similar critical cases and increasing personal protective equipment during the pandemic can be effective in preventing nursing students from depression, stress and anxiety.

    Keywords: Covid-19, Nursing Student, Anxiety, Stress, Depression}
  • Alireza Vasiee, Masoumeh Otaghi*
    Introduction

    Aging leads to declines in both physical and mental performance, resulting in major disorders such as frailty syndrome and anxiety. This study aimed to explore the relationship between frailty syndrome and anxiety among older adults hospitalized in educational hospitals in Ilam City in 2024.

    Materials & Methods

    This cross-sectional study examined 240 older adults at educational hospitals in Ilam from May to July 2024. Data were collected using demographic questionnaires, the Mini-Mental Status Examination (MMSE), the Groningen Frailty Index (GFI), and the Geriatric Anxiety Index (GAI). Data analysis was performed using SPSS V.16, applying Kolmogorov-Smirnov, chi-square, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis, simple linear regression, and descriptive statistics (mean, standard deviation, frequency) at a 5% significance level.

    Results

     The participants had a mean age of 72.44 ± 5.19 years, with GFI and GAI scores of 11.04 ± 2.68 and 15.58 ± 2.55, respectively. Significant relationships were found between literacy level and reasons for hospitalization with the GFI, and marital status and daily care needs with the GAI. A significant positive relationship was observed between the physical dimension of the GFI and mild to moderate anxiety, the social dimension and severe to total anxiety, the psychological dimension and susceptibility to anxiety, and the total GFI score with severe and total anxiety.

    Conclusion

     The study found that the physical, cognitive, and psychological dimensions of the GFI were related to varying levels of GAI, with specific correlations between the GAI and the social dimension of the GFI.

    Keywords: Frailty, Geriatric, Anxiety, Syndrome, Hospital}
  • Bahare Fallah, Fatemeh Fathi, Mohammad Adham, Melika Moradi, Khadijeh Nasiriani, Sara Jambarsang, Fatemeh Bakhshi*
    Introduction

    This study aims to examine the interplay between COVID-19-related knowledge, anxiety, and preventive behaviors among individuals who have survived COVID-19.

    Material & Methods

    A descriptive cross-sectional design recruited 230 participants from three public hospitals through simple randomization. Participants completed a questionnaire via email and phone, comprising sections on personal information, the Corona Disease Anxiety Scale (CDAS), and COVID-19 knowledge and preventive behaviors. Data analysis utilized T-tests, ANOVA, and regression models.

    Results

    Out of 230 individuals, 200 responded (an 87% response rate). Education level significantly correlated with COVID-19 knowledge and preventive behaviors. Job status also showed a significant association with participants' understanding and actions regarding COVID-19. Regression analyses revealed that higher levels of knowledge (β=0.5, p=0.001) and anxiety (β=0.182, p=0.001) were linked to increased engagement in preventive behaviors.

    Conclusion

     This study focused on COVID-19 survivors, finding that anxiety may serve as a motivating factor for engaging in preventive behaviors. These findings hold implications for policymakers in promoting effective preventive measures.

    Keywords: COVID-19, Health Knowledge, Preventive Behavior, Anxiety}
  • شکیلا شریفیان، نگین فرید، راضیه غفوری *، فاطمه ترکانی
    زمینه

    سالیانه بیش از یک میلیون سرطان کولورکتال در دنیا شناسایی می شود که علت 600 هزار مرگ در سراسر دنیا است. مرگ و میر ناشی از سرطان کلورکتال را براحتی می توان با کولونوسکوپی کاهش داد. اگرچه کولونوسکوپی بهترین روش تشخیص سرطان کولورکتال محسوب می شود اما می تواند موجب بروز اضطراب و نگرانی در افراد شود. با توجه به اینکه تاکنون ابزار مناسب ارزیابی نگرانی از کولونوسکوپی تهیه نشده است، لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی و روانسنجی ابزار ارزیابی نگرانی مرتبط با انجام کولونوسکوپی انجام شده است.

    روش کار

    مطالعه حاضر با رویکرد توصیفی-مقطعی جهت تهیه و روانسنجی ابزار نگرانی از کولونوسکوپی انجام شد. در گام اول مرور متون جهت شناسایی گویه های مرتبط با اضطراب قبل از انجام آزمایش کولونوسکوپی انجام شد و در مرحله بعدی پنل خبرگان با حضور 3 نفر از متخصصین گوارش و 7 نفر از صاحب نظران پرستاری حوزه گوارش و روان پرستاری تشکیل شد و در خصوص گویه های مرتبط به اجماع رسیدند. پس از آن روایی صوری و محتوایی به روش کمی با محاسبه شاخص روایی محتوا و ضریب روایی محتوا بررسی شدند. در مرحله بعدی 106 بیمار به صورت آنلاین پرسشنامه ها را تکمیل کردند و روایی سازه ای آنها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی بررسی شد. در این پژوهش اعتبار سیاهه، تجزیه و تحلیل اجزای اصلی آن از طریق تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریماکس و سپس تحلیل عاملی تائیدی انجام شد. پایایی ابزار نیز با آلفا کرونباخ بررسی شد.

    یافته ها

    در بخش مرور متون 33 گویه مرتبط با اضطراب قبل از انجام کولونوسکوپی شناسایی شد که با نظر خبرگان در 22 گویه خلاصه گردید. در بررسی روایی محتوایی نیز 2 گویه به علت ضروری نبودن حذف شدند. 49 مرد و 51 زن بیمار با میانگین (انحراف معیار) سنی 48/85 (16/21) پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. در بخش تحلیل عاملی اکتشافی 20 گویه در 5 عامل شامل نگرانی ابتلا، پیامدهای بیماری، مقاومت در برابر بیماری، آگاهی به بیماری، نگرانی در رابطه با فرآیند و آمادگی کولونوسکوپی خلاصه شد. این 5 عامل 57/76 درصد کل واریانس را تبیین نمودند. با تحلیل عاملی تاییدی ارتباط بین گویه ها و عامل ها تایید شد. همسانی درونی ابزار با آلفای کرونباخ 0/91 تایید شد.

    نتیجه گیری

    یافته های پژوهش نشان داد که ابزار بررسی نگرانی در بیماران تحت کولونوسکوپی با 20 گویه و 5 عامل، روایی و پایایی مناسب دارد و می تواند در ارزیابی نگرانی مرتبط با انجام آزمایش کولونوسکوپی مورد استفاده قرار گیرد.

    پیامدهای عملی

    نتایج این پژوهش می تواند سیاست گذاری های حوزه درمان را به منظور کاهش نگرانی بیماران برای انجام کولونوسکوپی را تغییر دهد. با شناسایی عامل اضطراب می توان راهکار مناسبی در خصوص اضطراب آنان در مورد هر یک از عوامل بکار برد.

    کلید واژگان: اضطراب, کولونوسکوپی, تحلیل عاملی, روانسنجی}
    Shakila Sharifian, Negin Farid, Raziyeh Ghafouri *, Fatemeh Torkani
    Background

    More than 1 million colorectal cancers (CRC) are diagnosed annually. This cancer is the cause of 600,000 deaths, and many of these deaths can be reduced by screening. Colonoscopy is the best screening method and tool to diagnose CRC, but it causes anxiety and worry in patients. In addition, no appropriate tool has so far been introduced for assessing anxiety in these patients. Accordingly, the present study aimed to design and psychometrically evaluate a tool for assessing anxiety in patients undergoing colonoscopy.

    Methods

    This methodological study used a descriptive-cross-sectional approach to design a psychometric questionnaire. To this end, 106 patients participated in this research, and the questionnaire was completed online. The validity of the list and the analysis of its main components were determined through exploratory factor analysis with varimax rotation and confirmatory factor analysis. The reliability of the tool was also checked with Cronbach’s alpha.

    Results

    Overall, 20 terms of the questionnaire were examined by exploratory analysis, and 5 factors explained 57.76% of the total variance. The internal consistency of the tool with Cronbach’s alpha was 0.91.

    Conclusion

    The findings of the research revealed that the tool for assessing anxiety in patients undergoing colonoscopy with 20 items and 5 factors has adequate validity and reliability and can be used to assess the anxiety of colonoscopy patients.

    Practical Implications

    The results of this research can change policies in the field of treatment to reduce the anxiety of colonoscopy patients.

    Keywords: Anxiety, Colonoscopy, Factor Analysis, Psychometric Assessment}
  • جواد ستاره، زهره نجاتی*، عباس مسعود زاده، علی اصغر نادی قرا
    سابقه و هدف

    همراهی اختلالات خواب همچون بیخوابی، تاخیر فاز خواب و بیداری و نیز اضطراب و افسردگی با اختلال وسواسی جبری(OCD) در بیماران مبتلا به OCD شایع هستند. با این حال پژوهش چندانی در مورد رابطه اختلالات خواب با شدت علائم در بیماران وسواسی جبری صورت نگرفته است. مقاله حاضر فراوانی و رابطه بین اختلالات خواب، افسردگی، اضطراب را با شدت علائم وسواسی- جبری در بیماران مبتلا به OCD را مورد بررسی قرار داده است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مقطعی از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. شرکت کنندگان در مطالعه از مراجعه کنندگان به درمانگاه یک بیمارستان روانپزشکی و درمانگاه روانپزشکی یک مجتمع درمانگاهی در شهر ساری بودند. تشخیص اختلال وسواسی جبری شرکت‏کنندگان توسط روان‏پزشک و بر مبنای معیارهای تشخیصی DSM-5 تایید شده بود. 88 بیمار پس از کسب رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت کردند. از آن ها خواسته شد پرسشنامه‏های دموگرافیک، شدت علائم وسواسی جبری یال بران(Y-BOCS)، پرسشنامه صبحگاهی شبانگاهی(MEQ)، مقیاس خواب آلودگی اپورث(ESS)، شاخص شدت بیخوابی(ISI)، شاخص افسردگی WHO-5 و اختلال اضطراب فراگیر-7 (GAD-7) را تکمیل کنند. تجزیه و تحلیل داده‏ها با نرم‏افزار SPSS نسخه 20 صورت گرفت.

    یافته ها

    از مجموع 88 بیمار، 65 نفر (73/86 درصد) زن و 23 نفر (26/14 درصد) مرد، 71/59 درصد متاهل، 95/57 درصد زیردیپلم و94/22 درصد بدون سابقه مصرف مواد بودند. میانگین سنی بیماران 51/11±44/48 سال بود. طول مدت ابتلا به OCD 11/28±14/60 سال بود. از نظر شدت علائم OCD 1/1 درصد بسیار خفیف، 19/32 درصد نسبتا خفیف، 42/45درصد متوسط و137/50 درصد شدید بودند. در نوع زمانبندی خواب 17/03 درصد متمایل به شامگاهی و شامگاهی بودند. 4 بیمار (4/62درصد) پرخوابی روزانه داشتند. هم چنین 52 بیمار (61/90 درصد) درجاتی از بیخوابی داشتند. از نظر شدت بیخوابی 23/86 درصد خفیف، 28/40درصد متوسط و6/81 درصد شدید بودند. فراوانی افسردگی 68 درصد و اضطراب 79 درصد بود. بین شدت اختلال وسواسی جبری با پرخوابی، الگوی شبانگاهی، اضطراب و افسردگی ارتباط آماری معنادری یافت نشد، اما بی‏خوابی (046/0 =P) و مدت بیماری(0/004 =P) با آن ارتباط داشتند. ضریب همبستگی پیرسون بین سن، مدت ابتلا به اختلال وسواسی جبری با شدت علائم وسواسی به ترتیب 169/0 (0/116=P) و 0/377 (0/001 =P) بود. ضریب همبستگی اسپیرمن بین شدت علائم وسواسی جبری با افسردگی و اضطراب به ترتیب 0/090 (0/403=P) و 0/044 (0/685=P) بود. میانگین شدت علائم وسواسی جبری در زنان 7/87±23/48 و در مردان 5/88±20/04 بود و تفاوت معنی داری در دو جنس دیده نشد (0/060=P). در رگرسیون خطی دو عامل تاثیرگذار بر شدت علائم وسواسی جبری، مدت بیماری و شدت بیخوابی بودند.

    استنتاج

    با توجه به فراوانی بالاتر بیخوابی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری نسبت به جمعیت عادی و نقش آن در شدت علائم اختلال وسواسی جبری، لازم است بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری از نظر بیخوابی مورد بررسی قرار گیرند. هم چنین بیماران مبتلا به OCD با سن بالاتر باید از نظر شدت علائم وسواسی جبری مورد بررسی دقیق تر قرار گیرند.

    کلید واژگان: اختلال وسواسی جبری, پرخوابی, بیخوابی, اختلال تاخیر فاز خواب- بیداری, اضطراب, افسردگی}
    Javad Setareh, Zohre Nejati*, Abbas Masoudzadeh, Aliasghar Nadi Ghara
    Background and purpose

    Accompanying sleep disorders such as insomnia, delayed sleep, and wakefulness, as well as anxiety and depression with obsessive-compulsive disorder, are common in patients with OCD. However, not much research has been done on the relationship between sleep disorders and the severity of symptoms in patients with OCD. This article examines the frequency and relationship between sleep disorders, depression, anxiety, and the severity of obsessive-compulsive symptoms in patients with OCD.

    Materials and methods

    Convenience sampling was used in this cross-sectional research. The participants in the study were those who were referred to the clinic of a psychiatric hospital and the central clinic complex in Sari. Obsessive-compulsive disorder diagnosis of the participants was confirmed by a psychiatrist based on DSM-5 diagnostic criteria. Eighty-eight patients participated in the study after obtaining informed consent. Demographic questionnaires, Yale-Brown Obsessive-Compulsive Scale (Y-BOCS), morning-evening questionnaire (MEQ), Epworth Sleepiness Scale (ESS), Insomnia Severity Index (ISI), WHO-5 well-being (Depression) Index, and Generalized Anxiety Disorder-7 (GAD-7). Data analysis was done with SPSS version 20 software.

    Results

    Out of 88 patients, 65 (73.86%) were women 23 (26.14%) were men, 71.59% were married, 57.95% had under diploma degree, and 94.22% had no history of drug use. The average age of the patients was 44.48 ± 11.51 years. The duration of OCD was 11.28±14.60 years In terms of the severity of OCD symptoms, 1.1% was very mild, 19.32% was relatively mild, 42.45% was moderate, and 37.50% was severe. In the type of sleep schedule, 17.03% were inclined to evening or relative evening type. Four patients (4.62%) had daytime sleepiness. Also, 52 patients (61.90%) had some degree of insomnia. In terms of the severity of insomnia, 23.86% were mild, 28.40% were moderate and 6.81% were severe. The frequency of depression was 68% and anxiety was 79%. No statistically significant relationship was found between the severity of obsessive-compulsive disorder and hypersomnia, evening chronotype, anxiety, and depression. But insomnia (P= 0.046) and duration of illness (P= 0.004) were related to it. The Pearson correlation coefficient between age, duration of obsessive-compulsive disorder, and severity of obsessive-compulsive symptoms was 0.169 (P= 0.116) and 0.377 (P=0.001), respectively. Spearman's correlation coefficient between the severity of obsessive-compulsive symptoms with depression and anxiety was 0.090 (P=0.403) and 0.044 (P=0.685), respectively. The average severity of obsessive-compulsive symptoms was 23.48±7.87 in women and 20.04±5.88 in men, and no significant difference was seen in both sexes (P=0.060). In linear regression, the two factors affecting the severity of obsessive-compulsive symptoms were the duration of the illness and the severity of insomnia.

    Conclusion

    Considering the higher frequency of insomnia in patients with obsessive-compulsive disorder compared to the normal population and its role in the severity of obsessive-compulsive disorder symptoms, it is necessary to examine patients with obsessive-compulsive disorder in terms of insomnia. Also, older OCD patients should be examined more carefully in terms of the severity of obsessive-compulsive symptoms.

    Keywords: Obsessive-Compulsive Disorder, Hypersomnia, Insomnia, Delayed Sleep-Wake Phase Disorder, Anxiety, Depression}
  • منصوره قوام*، محمد سعدان، فائزه نبی زاده سامانی، سمیرا آصفیان، حمزه مسعودی مرغملکی
    زمینه و هدف

     از گذشته تاکنون استفاده از گیاهان دارویی در درمان بسیاری از بیماری ها مورد توجه مردم بوده است. شیوع بیماری کووید-19 از دسامبر 2019 ممکن است منجر به ایجاد استرس و اضطراب به دلیل ناشناخته بودن آن شده باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شناخت، میزان مصرف، منبع تهیه و اثربخشی گیاهان دارویی آرام بخش از دیدگاه مردم استان های خوزستان، اصفهان، مرکزی و چهار محال و بختیاری در کاهش استرس ناشی از شیوع اپیدمی کووید انجام شد.

    روش

     پژوهش حاضر کاربردی و از نوع مقطعی تحلیلی است که در یک مقطع زمانی (بهار 1399 ش.) انجام شد. ابزار تحقیق پرسشنامه آنلاین محقق ساخته با 10 گویه عمومی و 23 گویه تخصصی و 12 گویه در خصوص نام گیاهان پرمصرف بود. پرسشنامه ها در چهار استان منتخب به صورت تصادفی توزیع و تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزارSPSS 22  انجام شد.

    ملاحظات اخلاقی:

     در این پژوهش موازین مرتبط با اصول اخلاقی همچون محرمانه بودن، رضایت آگاهانه و آزادبودن شرکت کنندگان در همکاری و یا عدم همکاری در روند پژوهش رعایت گردید.

    یافته ها

     یافته های آزمون تی تک نمونه ای نشان داد مهم ترین عامل در استفاده از گیاهان دارویی آرام بخش، اثربخشی آن ها در مقایسه با داروهای شیمیایی بوده است. طبق نتایج، استان سکونت بر گویه «گیاهان دارویی آرام بخش در کاهش استرس بحران کرونا در من اثر قابل توجهی داشتند.» تاثیر معنی داری داشت که مردم استان مرکزی بیشترین میانگین را به خود اختصاص دادند. زنجبیل (61/3)، آویشن (43/3) و دارچین (42/3) پرمصرف ترین گیاهان در بین مردم بود. به نظر می رسد علاوه بر هدف کاهش اضطراب، افزایش سیستم ایمنی نیز از دلایل مصرف این گیاهان بوده است که با نتایج آزمون تی نیز منطبق بود. همچنین یافته ها نشان داد که مردم عطاری ها را منبع اصلی تهیه گیاهان دارویی قلمداد کرده اند.

    نتیجه گیری

     مردم استان های مختلف دارای شناخت متفاوتی از گیاهان آرام بخش بودند و از گیاهان مختلفی برای کاهش استرس ناشی از شیوع اپیدمی کرونا استفاده کردند.

    کلید واژگان: اضطراب, کووید-19, گیاهان آرام بخش, ترس}
    Mansureh Ghavam*, Mohammad Saadan, Faezeh Nabizadeh Samani, Samira Asefian, Hamzeh Masoudi Morghmalek
    Background and aims

     Since the past, the use of medicinal plants in the treatment of many diseases has attracted people's attention. The outbreak of the Covid-19 disease since December 2019 may have led to stress and anxiety due to its unknown nature. The present study aims to investigat the recognition, amount of consumption, source of preparation and effectiveness of sedative medicinal plants in reducing stress caused by the spread of this disease from the perspective of the people of Khouzestan, Isfahan, Markazi and Chaharmahal and Bakhtiari provinces.

    Method

     The present research is an applied cross-sectional-analytical type that was conducted at one point in time (Spring 2019). The research tool was a researcher-made online questionnaire with 10 general items, 23 specialized items and 12 items regarding the names of commonly used plants. Questionnaires were randomly distributed in four selected provinces. Data was analysed by SPSS 22 software.

    Ethical Considerations:

     In this study, criteria concerned with moral principles as confidentiality, personal satisfaction and freedom of participants in cooperation or non-cooperation during the study process have been observed.

    Findings

    The findings of one-sample t-test showed that the most effective factor in the use of sedative medicinal plants was the preference for the use and therir effectiveness compared to chemical drugs. The results showed that the residence province had a significant effect on the item"sedative medicinal plants had a significant effect in reducing the stress of the corona crisis in me" and the people of the Markazi province had the highest average. Ginger (3.61), thyme (3.43) and cinnamon (3.42) were the most consumed herbs among the people, which seems that in addition to the goal of reducing anxiety, increasing the immune system was also one of the reasons for using them which is also consistent to the results of t -test. Also, the findings showed that people considered Attari as the main source of supply.

    Conclusion

     People in different provinces had different knowledge of sedative plants and used them to reduce the stress of this disease.

    Keywords: Anxiety, Covid-19, Sedative Plants, Fear}
  • Parvin Dibajnia, Hossein Mohammad Rabie, Mohammad Aghazadeh Amiri, Seyed Mohammad Tabatabaei, Kobra Pourjam
    Introduction

    To determine the prevalence for anxiety disorder among patients with glaucoma in Tehran, Iran, while assessing the relationship between quality of life (QOL) and anxiety.

    Methods

    In this cross-sectional study, patients with glaucoma age 40 and above with a known diagnosis of primary open-angle glaucoma or primary angle-closure glaucoma were recruited from a tertiary care hospital. This study excluded patients with other types of glaucoma, as well as coexisting ocular or psychiatric disorders. Ophthalmic examination was carried out on all participants. This examination included Best-Corrected Visual Acuity (BCVA), Intraocular Pressure (IOP), standard automated perimetry, andoptic disc evaluation. Sociodemographic information was also carried out. The anxiety questionnaire derived from questions in DASS-21questionnaire, the Visual Function Questionnaire (VFQ25) were administered to evaluate anxiety and the impact on QOL respectively.

    Results

    A total of 204 patients were included in this study. The mean (SD) of age was 58.9 (11.96) years (range, 40 to 85). The frequency of anxiety among our patients was 51.0%. The mean (SD) of Anxiety score was 9.13 (8.724) (range, 0 to 36). The mean (SD) score of VFQ25 was 79.83 (19.77) (range, 8.19 to 100). The poorest subscale on the VFQ25 was general health with a mean (SD) score of 66.36±19.44 (range, 0.0 to 100.0).

    Conclusion

    this study found that 51.0% of patients with glaucoma had anxiety disorder, which significantly affected their QOL. The VFQ25 indicated the general health subscale had the poorest score, suggesting its impact on patients' well-being

    Keywords: Anxiety, DASS-21, Glaucoma, Health-Related Quality Of Life, HRQOL, Life Quality, VFQ-25}
  • Alireza Rasouli, Nasrin Hanifi *, Mohammadali Yadegari
    Background

     Trust between patients and Emergency Medical Technicians (EMTs) is crucial for effective pre-hospital nursing care.

    Objectives

     This study aimed to assess the trust levels of patients in emergency medical technicians, associated factors, and resulting outcomes.

    Methods

     This cross-sectional study was conducted on 400 patients transported by EMTs to the emergency departments of teaching hospitals in Zanjan City during 2023-2024. Data collection tools included demographic questionnaires, the Patient Trust Questionnaire (PTQ), a Visual Analog Pain Scale (VAS-P), and a Visual Analog Scale for Anxiety (VAS-A). Data were analyzed using SPSS version 24 software. Pearson's correlation, multiple regression, and simple linear regression statistical tests were conducted, with a significance level of less than 0.05.

    Results

     Patients had a mean (SD) trust level of 4.11 (0.92) in EMTs. Patients’ trust could be predicted by factors such as the speed of EMTs’ performance, reason for calling EMS, place of residence, and education (R=0.42, Adjusted R Square=0.17). The trust variable predicted anxiety, in patients. (p<0.05).

    Conclusion

     Trust in pre-hospital care helps manage patients’ mental conditions. EMTs play a crucial role in building patients’ trust during emergencies.

    Keywords: Trust, Emergency Medical Services, Anxiety, Emergency Medical Technicians}
  • مهسا رضایی، مهسا حسینی، محبوبه سجادی*، اعظم مسلمی
    زمینه و هدف

    شیوع هر پاندمی مانند کرونا باعث ایجاد اضطراب در کادر درمان به ویژه پرستاران می شود. بسیاری از آسیب های جسمی و روانی در پرستاران ناشی از اضطراب است. ارتباط بین انعطاف پذیری شناختی و اضطراب درک شده ناشی از پاندمی کرونا هنوز ناشناخته باقی مانده است. طبق مطالعات گذشته، انعطاف پذیری شناختی بر روند سازگاری انسان موثر است. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط انعطاف پذیری شناختی با اضطراب ناشی از کرونا در پرستاران بود.

    روش بررسی

    در این پژوهش که یک مطالعه مقطعی تحلیلی است، به بررسی 120 نفر از پرستاران شاغل در مرکز درمانی کرونا پرداخته شد. این پرستاران به روش نمونه گیری طبقه ای از تاریخ 1400/05/20 به مدت تقریبی 3 ماه انتخاب شدند. سنجش ارتباط انعطاف پذیری شناختی با اضطراب ناشی از کرونا به وسیله پرسش نامه انعطاف پذیری شناختی و مقیاس اضطراب کرونا صورت گرفت. به منظور بررسی ارتباط بین متغیرها، از نرم افزار Spss نسخه 23 استفاده شد. در صورت برقراری فرض نرمالیتی، آزمون های پارامتری مانند همبستگی پیرسون، آزمون آنالیز واریانس و آزمون تی مستقل و در غیر این صورت، آزمون های غیرپارامتری مانند خی دو و دقیق فیشر به کار گرفته شدند.

    یافته ها 

    یافته ها نشان دادند میانگین نمره کلی اضطراب بیماری کرونا 3/96± 21/09 با کمینه 12 و بیشینه 32 و میانگین نمره کلی انعطاف پذیری شناختی 9/97± 52/78 با کمینه 30 و بیشینه 81 است. بین نمره اضطراب پرستاران با نمره انعطاف پذیری ارتباط معنی داری وجود نداشت (P>0/05). همچنین نمره انعطاف پذیری و اضطراب درک شده ناشی کرونا با سن، تعداد فرزند، سابقه کاری و فعالیت بدنی ارتباط معنی داری نداشت. اما پرستاران رسمی و زنان پرستار انعطاف پذیری بیشتری داشتند و متاهل بودن بر تجربه کمتر اضطراب کرونا اثرگذار بود.

    نتیجه گیری

    این مطالعه نشان داد ارتباطی بین انعطاف پذیری شناختی و توانایی انطباق پرستاران با کاهش اضطراب درک شده ناشی از کرونا وجود ندارد. همچنین متغیرهای جمعیت شناختی نیز نمی توانند اثربخشی خاصی بر افزایش انعطاف پذیری شناختی در پاندمی کرونا یا کاهش اضطراب داشته باشند. این موضوع می تواند به دلیل همه گیری وسیع و مرگ ومیر بالای پاندمی کرونا باشد که موقعیت فاجعه باری را برای جامعه به خصوص پرستاران رقم زده و احتمالا موجب عدم اثربخشی متغیرها و انعطاف پذیری بر اضطراب شده است. پاندمی های جهانی مانند کرونا باعث القای اضطراب زیادی به کادر درمان و پرستاران می شوند که تنها با ویژگی های شخصیتی مانند قابلیت انعطاف پذیری نمی توان از آسیب های فیزیکی و روانی آن ها در امان ماند و نیازمند تمهیدات چندگانه است.

    کلید واژگان: اضطراب, انعطاف پذیری شناختی, پرستاران, کووید-19, ویروس کرونا, مطالعات مقطعی}
    Mahsa Rezaei, Mahsa Hosseini, Mahbobeh Sajadi*, Azam Muslimi
    Background & Aims

    The spread of COVID-19 pandemic caused anxiety in the medical staff, especially nurses, which contributed to many physical and mental problems in them. The relationship between cognitive flexibility and COVID-19-related anxiety is still unknown. This study aims to measure the relationship between cognitive flexibility and COVID-19-related anxiety in nurses, and find the related factors.

    Materials & Methods 

    This is a descriptive-analytical study with a cross-sectional design that was conducted in 2021 on 120 male and female nurses working in one of the hospitals affiliated to Arak University of Medical Sciences. Sampling was done using a stratified and random sampling method for three months. The cognitive flexibility inventory (CFI) and the corona disease anxiety scale (CDAS) were employed to collect data. Data analysis was performed in SPSS software, version 23, using independent t-test, analysis of variance (ANOVA) , and Pearson correlation test.

    Results

    The mean total score of CDAS was 21.09±3.96, ranged from 12 to 32. The mean total score of CFI was 52.78±9.97, ranged from 30 to 81. Based on Pearson’s correlation test results, there was no significant relationship between cognitive flexibility and COVID-19-related anxiety (p>0.05). The mean scores of CFI and CDAS were not significantly different based on age, number of children, work experience, physical activity level, and educational level; however, nurses with permanent employment (P=0.007) and female nurses (P=0.03) had higher cognitive flexibility, and married nurses had lower anxiety (P=0.021).

    Conclusion

    There is no significant relationship between cognitive flexibility and COVID-19-related anxiety in nurses. The personality traits such as cognitive flexibility is not enough to reduce the high level of anxiety caused the pandemics such as COVID-19 and it requires multiple measures and strategies.

    Keywords: Anxiety, Cognitive Flexibility, Nurses, COVID-19, Coronavirus, Cross-Sectional Studies}
  • Maryam Abdoli, Mohadeseh Khoshgoftar, Hosin Jadidi, Seyede Shahrbanoo Daniali *, Roya Kelishadi
    Background

    The extensive use of various electronic games and communication devices, particularly among children and adolescents, has raised concerns, particularly during the COVID‑19 pandemic. This study investigated the link between screen time and internalizing disorders, such as anxiety and depression, among individuals aged ≤18 during the global COVID‑19 pandemic.

    Methods

    This systematic review aims to summarize scientific publications from 2019 to early 2022 by searching databases, including the Cochrane Library, PubMed, Web of Science, Scopus, and PsycINFO, to identify suitable studies. In each paper, we searched the following keywords and their synonyms: screen, child, high school, middle school, and psychiatric disorders. The quality of the selected papers was evaluated using a checklist recommended by the National Institutes of Health (NIH) for observational cohort studies.

    Results

    Out of 986 reports identified, we included 12 papers with 14,483 participants. The study revealed a negative correlation between screen time (TV, computer, video games, and mobile phones) and behavioral outcomes. Smartphones were the most frequently used devices, with video games being more prevalent among older participants for education, communication, and entertainment purposes. The prevalence of depression ranged between 10% and 25%. Furthermore, anxiety and depression were identified as predictors of increased screen usage. Some results displayed variation based on the type of screen exposure, the questionnaires used, and the age of the participants.

    Conclusions

    The findings imply an indirect association between increased screen time and depression and anxiety. It is crucial to consider limitations on screen time exposure and parental supervision as measures to prevent certain mental disorders.

    Keywords: Anxiety, Children, COVID‑19, Depression}
  • Maryam Mehrabkhani, Razie Khanmohammdi, Hosein Nematollahi, Nikoo Rajabi, Ali Gheidari
    Background

    The etiologies of childhood dental fear/dental behavior management problems have been extensively studied, especially the role of children’s temperaments. This study aimed to evaluate the effect of temperament and its associated variables on the anxiety and cooperation level of preschool children in a dental clinic.

    Materials and Methods

    This cross‑sectional study involved 103, 4–6‑year‑old patients (39 boys and 64 girls). The children’s parents or guardians completed the Child Fear Survey Schedule (CFSS) Dental Subscale and the Malhotra temperament questionnaire before the treatment. Patients’ anxiety and cooperation levels were then assessed through three distinct treatment stages of fluoride therapy, injection of local anesthesia, and drilling, by applying the Venham anxiety and clinical cooperation scales. The data were analyzed using analysis of variance, Mann–Whitney, Kruskal–Wallis, and Chi‑square tests. The significance level of 0.05 was deemed relevant in the analysis.

    Results

    A significant correlation was established between the mean of CFSS and the variety of temperament (P = 0.001). Anxiety and uncooperative behavior during injection and drilling were strongly related to lower sociability scores. Furthermore, higher anxiety during the drilling stage was related to higher impulsivity scores.

    Conclusion

    The evaluation of children’s anxiety and cooperation in dental clinics heavily relies on temperament and certain related factors, such as sociability. These variables serve as crucial benchmarks in understanding and assessing the psychological state of children during dental procedures.

    Keywords: Anxiety, Behavior Management, Dentistry, Preschool Children, Temperament}
  • Ayman M. Hamdan Mansour, Atallah Alenezi, Hanan F. A. Soliman, Hadayat A. Amasha, Amira M. Ali, Fahad M. Alhowaymel, Abdulaziz F. Abaoud, Alia I. Mahadeen, Reda M. N. Aboushady
    Background

    The global outbreak of coronavirus disease 2019 (COVID‑19) and its consequences compromise the health of Women of Reproductive Age (WRA). The aim of this study was to assess the level of knowledge, safety practices, and anxiety levels among WRA during COVID‑19 outbreaks.

    Materials and Methods

    A cross‑sectional, correlational design was used to recruit a convenience sample of 453 WRA in Saudi Arabia. Data were collected using an electronic self‑administered questionnaire of Spielberger state‑trait anxiety and an adapted authors‑developed knowledge and practices scale using an extensive literature review. Data were collected between September and December 2020 targeting all women in the country. Pearson correlation coefficient has been used to test correlation utilizing the Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) 25.

    Results

    The mean score of anxiety was 46.0 (13.40). Women have a high mean score of knowledge (24.50, standard deviation (SD) = 3.40) while having a low mean score of practices (19.70, SD = 3.10) indicating inappropriate practices. A significant difference was found in anxiety (t479 = 2.52, p </em>= .012) and knowledge (t479 = −1.98, p </em>= .048) between pregnant and non‑pregnant women, while no statistically significant difference was found in relation to practices. The mean score of anxiety was higher among pregnant women than non‑pregnant women, while a slightly higher mean score of knowledge was observed for non‑pregnant women compared to pregnant ones.

    Conclusions

    Although women had good knowledge about safety precautions, their practices did not indicate that. There is a need to educate women about safety practices and interventions that buffer their anxiety levels.

    Keywords: Anxiety, Childbearing Women, COVID‑19, Knowledge, Safety Practices}
  • Denny Prakoso*, Fitria Hidayah
    Background

    COVID-19 has been declared a pandemic and has caused tremendous psychological stress, potentially causing psychological disorders among healthcare workers as a vulnerable group. The COVID-19 pandemic's impacts are unavoidable for Indonesian healthcare workers. This study aimed to determine the prevalence of stress, anxiety, and depression among Indonesian healthcare workers battling the COVID-19 pandemic.

    Materials and Methods

    An online survey was conducted from August until September 2020 among Indonesian healthcare workers, including general physicians, specialist doctors, dentists, nurses, midwives, and laboratory staff. A standardized self-reported e-questionnaire was generated using the Google form and was shared through online platforms. A total of 1107 respondents were obtained. After providing informed consent, respondents completed a survey that collected sociodemographic data and assessed stress, anxiety, and depression using the Depression, Anxiety, and Stress Scale (DASS 42). Statistical analysis, including chi-squared tests or Fisher's exact tests, was employed, with a significance level of p < 0.05.

    Results

      The findings revealed a prevalence of 9.7% for stress, 20.1% for anxiety, and 8.8% for depression among Indonesian healthcare workers. Anxiety emerged as a predominant mental health issue, particularly among nurses. Stress closely mirrored anxiety's prevalence across professions, while depression exhibited lower prevalence rates compared to anxiety and stress.

    Conclusions

    This study provides crucial insights into the psychological impact of the COVID-19 pandemic on Indonesian healthcare workers, highlighting the significant burden of stress, anxiety, and depression. Urgent interventions and support mechanisms are warranted to safeguard the mental well-being of healthcare professionals amidst the ongoing crisis

    Keywords: Psychological Disorders, Depression, Anxiety, Stress, Healthcare Workers, COVID-19}
  • یونس پناهی، مریم سادات میری نژاد، علی امینی فرد، فاطمه بیرقدار، سجاد سحاب نگاه*

    جامعه سالم و شاداب وابسته به حضور شهروندانی با روحیه ای شاد و با انگیزه بالا می باشد که به منظور نائل شدن به آن می بایست سلامت اجتماعی به عنوان نوعی بهداشت روانی، فردی و جمعی در جامعه امروزی تحقق یابد. با توجه به جدید بودن مفهوم سلامت اجتماعی، هنوز اجماع کاملی بر ابعاد و شاخص های آن در میان محققان به وجود نیامده است. از دلایل اقبال زیاد به سلامت اجتماعی در ایران و جهان در کنار جذابیت مفهومی این است که می تواند شمائی کلی از شرایط اجتماعی حاکم بر جامعه را ترسیم کرده و شاخص و ابزار تحلیلی خوبی برای اندیشمندان این حوزه و سیاست گذاران آن باشد. اختلال در سلامت اجتماعی و بروز ناهنجاری هایی از قبیل اضطراب و افسردگی، اعتیاد، طلاق و خودکشی از مسائل بسیار حائز اهمیت در جامعه کنونی است که می بایست به طور گسترده مورد مطالعه قرار گیرد و با واکاوی علل و پیامدهای آن ها، راهکارهایی جهت پیشگیری و کاهش آن ها ارائه گردد. در این مطالعه پس از تعریف مفاهیم اصلی و کلیدی سلامت اجتماعی و ناهنجاری های حاصل از بروز اختلال در آن، به ارائه آماری از این اختلالات در جهان و ایران با استفاده از کلمات کلیدی سلامت اجتماعی، ناهنجاری های اجتماعی، افسردگی و اضطراب، اعتیاد، طلاق و خودکشی در کتب و مقالات انتشار یافته در چند سال اخیر پرداخته، مولفه ها و شاخص های بروز آسیب های اجتماعی را مرور کرده و در نهایت راهکارهایی در جهت پیشگیری و کاهش هر یک از آسیب های اجتماعی ارائه شده است. نتایج بررسی ها نشان داد که در میان عوامل مرگ و میر و ناتوانی ها در ایران، افسردگی رتبه 4 و اضطراب رتبه 7 را به خود اختصاص داده است و میان بروز اختلالات افسردگی، استرس و اضطراب در افراد ارتباط بسیار نزدیکی وجود دارد. هم چنین برطبق آمار جهانی، 2 درصد از جمعیت جهان دارای اختلال مصرف مواد می باشند و نرخ مصرف روزانه سیگار در ایران 7/10 درصد برآورد شده است. به علاوه، نرخ طلاق در ایران نسبت به کشورهای جهان 14 درصد اعلام شده است که بیش ترین مقادیر مربوط به استان های البرز، مازندران، سمنان، تهران و مرکزی می باشد. آمار خودکشی نیز در ایران نشان می دهد که استان های ایلام، همدان و کرمانشاه بیش ترین میزان آمار خودکشی را دارند. استان ایلام از مناطق پرخطر در ایران است که در هر صد هزار مورد مرگ 94/28 مورد به دلیل خودکشی رخ می دهد. نتایج نشان داد که این آسیب های اجتماعی در بسیاری از مولفه ها با یکدیگر همپوشانی داشته و بروز یکی می تواند زمینه ساز بروز دیگری باشد. پس می توان نتیجه گرفت که پیشگیری از آسیب هایی چون اضطراب و افسردگی می تواند به طور موثری در جلوگیری از سایر آسیب های اجتماعی مانند اعتیاد، طلاق و خودکشی در یک جامعه و بهبود سلامت اجتماعی نقش به سزایی داشته باشد. بنابراین، انجام پیمایش های ملی در این زمینه و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد تا حد امکان می توانند در پیشگیری از آسیب های اجتماعی کمک کننده باشند.

    کلید واژگان: سلامت اجتماعی, اضطراب و افسردگی, اعتیاد, طلاق, خودکشی}
    Yunes Panahi, Maryam Sadat Mirinezhad, Ali Aminifard, Fatemeh Beiraghdar, Sajad Sahab-Negah*

    A healthy and vibrant society depends on the presence of citizens with a positive and motivated spirit. Achieving such a society requires that social well-being be realized as a form of mental, individual, and social health in today's communities. Given the novelty of the concept of social well-being, there is yet to be full consensus among researchers on its dimensions and indicators. The widespread interest in social well-being in Iran and globally stems from its conceptual attractiveness as it can delineate prevailing social conditions and serve as a valuable analytical tool for scholars and policymakers in this field. Disorders in social health, such as anxiety, depression, addiction, divorce, and suicide, are crucial issues in contemporary society that warrant extensive study. By investigating their causes and consequences, strategies can be proposed for their prevention and reduction. This study begins with defining the key concepts of social health and the abnormalities resulting from disorders within it. It proceeds to provide statistical insights into these disorders worldwide and in Iran, utilizing keywords such as social health, social disorders, depression, anxiety, addiction, divorce, and suicide, as found in recently published books and articles. The components and indicators of social problems are reviewed, and solutions are proposed for the prevention and mitigation of each social disorder. Research findings indicate that among mortality and disability factors in Iran, depression ranks 4th and anxiety 7th and there is a close relationship between the occurrence of depression, stress, and anxiety in individuals. Globally, 2% of the population suffers from substance use disorders, and the daily smoking rate in Iran is estimated at 10.7%. Moreover, the divorce rate in Iran is reported at 14%, with the highest rates in Alborz, Mazandaran, Semnan, Tehran, and Markazi provinces. Suicide rates in Iran show Ilam, Hamadan, and Kermanshah provinces as having the highest rates. Ilam province is one of the most dangerous regions in Iran, where 28.94 deaths occur due to suicide in every hundred thousand cases. The results indicate significant overlap among these social harms in many aspects, where the occurrence of one can pave the way for another. Thus, preventing social problems such as anxiety and depression can effectively contribute to preventing other social issues such as addiction, divorce, and suicide, thereby enhancing social Health. Therefore, conducting national surveys in this area and making evidence-based decisions can substantially aid in preventing social harm.

    Keywords: Social Health, Anxiety, Depression, Addiction, Divorce, Suicide}
  • Zahra Pooraghaei Ardekani*, Mina Mohammadi, Ehsan Zarian
    Purpose

    The rapid and limitless outbreak of the coronavirus in 2019 caused athletes to quarantine in their homes, resulting in stress and anxiety and the experience of negative symptoms, such as sleep disorder. The present study aims to investigate the effect of 8 weeks of yoga exercise on athletes’ anxiety and sleep quality during the pandemic.

    Methods

    Twenty-four athletes with an average age of 18 to 25 years were selected and classified into two experimental and control groups. Before and after the intervention, Beck’s anxiety inventory and Pittsburgh’s sleep quality inventory were used to collect data. The experimental group training protocol consisted of 24 Hatha yoga exercise sessions (60 minutes, three times a week). Due to the coronavirus epidemic, online training was conducted by an experienced yoga coach. The statistical method of covariance analysis was used to investigate the difference between the pre-test and post-test.

    Results

    Data analysis showed that in the experimental group, the anxiety mean scores in the pre-test decreased in the post-test, and the quality of sleep scores improved after yoga sessions. Also, a significant difference was observed between the experimental and control groups regarding anxiety (P<0.05) and sleep quality (P<0.05).

    Conclusion

    According to the results, yoga exercises are an effective way to reduce anxiety and improve athletes, sleep quality, and athletes can benefit from yoga exercises along with their specialized exercises to control their negative emotions, reduce mental symptoms, and enjoy relaxation. Not only athletes but all people in the community can incorporate yoga and meditation exercises into their lifestyles to control their negative emotions.

    Keywords: Meditation, Anxiety, Sleep Quality, Coronavirus, Mental Health, Yoga}
  • مرتضی منصوریان، شیدا وحیدی، رقیه نوری، فاطمه غلامی، فاطمه سادات علوی*
    زمینه و هدف

    با توجه به این که عمل جراحی یک رویداد تنش زا، برای بسیاری از افراد است و امروزه تحقیقات زیادی نشان داده است که چگونگی تصور از خدا در درونی کردن کنترل هیجان ها موثر است، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر لوگوتراپی گروهی بر تصور از خدا، جایگاه کنترل و اضطراب در بیماران کاندید جراحی قلب انجام شد.

    روش شناسی: 

    در این مطالعه نیمه تجربی، با روش تصادفی در دسترس از بین بیماران کاندید عمل جراحی قلب، بستری در بخش های جراحی60 نفر انتخاب شدند (30 نفر گروه آزمایش، 30 نفر گروه کنترل). برای سنجش اضطراب، تصور از خدا و جایگاه کنترل، به ترتیب از پرسشنامه های اضطراب بک، مقیاس سنجش تصور از خدا (مقیاس لارنس، 1997) و پرسشنامه محقق ساخته انتسابی فرم C (بازسازی مقیاس وینر) استفاده شد. افراد در گروه مداخله، علاوه بر درمان دارویی، با شیوه رفتاری-شناختی با تاکید بر اندیشه های اسلامی، دو جلسه بحث گروهی؛ آموزش روش حل مسئله مبتنی بر مهارت های معنوی دریافت کردند اما افراد گروه کنترل تنها درمان دارویی را دریافت نمودند. داده های به دست آمده از پیش آزمون، پس از ختم جلسه آموزشی و پیگیری یک ماه بعد از عمل جراحی قلب باز، از طریق نرم افزار SPSS تحلیل شد.

    یافته ها

    تحلیل داده ها نشان داد که تصور از خدا با جایگاه کنترل هم بستگی مثبت دارد (**0.723=r) ولی جایگاه کنترل با نمره هیجان، هم بستگی منفی دارد (**0.597- = r). هم چنین نتایج نشان داد که میانگین نمرات اضطراب در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری با قبل از مداخله نسبت به گروه کنترل داشت (0.0001=P). هم چنین تحلیل نشان داد که بین میانگین نمرات جایگاه کنترل و میانگین خرده مقیاس های تصور از خدا (تاثیرگذاری، مشیت الهی، پذیرندگی، حضور، چالشی، خیرخواهی)، در دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (0.0001=P).

    نتیجه گیری

    طراحی و اجرای لوگوتراپی گروهی می تواند یک رویکرد موثر بر کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی قلب و افزایش جایگاه کنترل درونی و خرده مقیاس های تصور از خدا باشد.

    کلید واژگان: لوگوتراپی, جراحی قلب باز, اضطراب, خدا, جایگاه کنترل, معنویت}
    Morteza Mansourian, Sheida Vahidi, Roghayeh Nouri, Fatemeh Gholami, Fatemeh Sadat Alavi*
    Background & Objectives

    Many studies have shown that imagining God is effective in internalizing the emotional control of anxiety. The present study was conducted with the aim of further investigating the effect of this variable.

    Materials & Methods

    In this semi-experimental study, 60 patients were selected from the patients who were candidates for heart surgery, admitted to the surgical departments (30 in the experimental group, 30 in the control group). Beck's anxiety questionnaires, God image inventory and researcher-made attributive questionnaire form C (reconstruction of Wiener scale) were used. People in the intervention group, in addition to drug treatment, with cognitive-behavioral method with emphasis on Islamic thoughts, two group discussion sessions; They received problem solving training based on spiritual skills, but the control group only received drug treatment. The data obtained from the pre-test, after the end of the training session and follow-up one month after open heart surgery, were analyzed through SPSS software.

    Results

    Data analysis showed that the perception of God has a positive correlation with the locus of control (r = 0.723 **), but the locus of control has a negative correlation with the emotion score (r = -0.597). Also, the results showed that the average anxiety scores in the experimental group in the post-test and follow-up phase were significantly different from before the intervention compared to the control group (P=0.0001). Also, the analysis showed that there is a significant difference between the average scores of the control position and the average of the subscales of perception of God (influence, divine providence, acceptance, presence, challenge, benevolence) in the two experimental and control groups in the follow-up phase (P=0.0001).

    Conclusion

    Designing and implementing group logotherapy can be an effective approach to reduce anxiety before heart surgery and increase the place of internal control and subscales of perception of God.

    Keywords: Logotherapy, Thoracic Surgery, Anxiety, God, Internal-External Control, Spirituality}
  • Somayeh Sadeghi, Zary Nokhodian, Shadi Reisizadeh Mobarakeh, Elahe Nasri, Maryam Sadat Mirenayat, Farzin Ghiasi, Zohre Naderi, Elham Raofi, Soodabeh Rostami, Hamed Fakhim, Maryam Kazemi, Arash Toghyani *, Behrooz Ataei
    Background
    The COVID-19 pandemic has affected human beings worldwide. After recovery from the disease, the pulmonary function and physiological characteristics of COVID-19 patients are not well documented. The current study aims to assess post-COVID-19 lung function, anxiety, depression, and sleep quality within three months after recovery from the disease.
    Materials and Methods
    Ninety-seven patients (21 outpatients and 76 inpatients) with COVID-19 were followed three months after recovery. They were divided into two groups according to the severity of the disease. The spirometric parameters included FEV1, FVC, and FEV1/ FVC. A 6-minute walk test (6-MWT) was recorded. Besides, sleep quality using Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) and mood status in two dimensions of anxiety and depression using the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS) were compared between the groups.
    Results
    More than 70% of the studied population presented at least one of the COVID-19 infection-related symptoms within three months after recovery. spirometric measurements revealed non-significant differences between the patients with severe versus non-severe COVID-19 in terms of FVC (P=0.805), FEV1 (P=0.948), FEV1/FVC (P=0.616), and 6MWT (P=0.409). Based on PSQI, sleep quality was significantly associated with the severity of disease (P=0.031), but HADS assessments were not significant (P>0.05).
    Conclusion
    This study demonstrated that a significant proportion of COVID-19 patients have corona symptoms and abnormal pulmonary function tests three months after recovery. Besides, sleep quality was considerably affected by the severity of the disease and was directly associated with the post-COVID-19 mood of the patients. It seems necessary to consider and control the long-term consequences of this infection regardless of the disease severity.
    Keywords: Pulmonary Function, Anxiety, Depression, Sleep Quality, COVID-19}
  • سید احمدرضا احمدی*، لیلا غلامی، جانمحمد ملک زاده، احمد حسینی، سید مجید احمدی
    زمینه و هدف

    دیابت یکی از پنج بیماری مزمن شایع در سراسر دنیا است که در صورت عدم درمان و کنترل آن می تواند عوارض بسیار زیادی را به همراه داشته باشد. سلامت روانی یک عامل مهم در مقابله با بیماری ها می باشد که حتی می تواند منجر به بهبود سلامت جسمانی در افراد شود. اضطراب ناشی از کرونا ویروس منجر شده است تا سلامت روان افراد مبتلا به بیماری های زمینه ای مانند؛ دیابت، با خطر مواجه شده و به دنبال آن سلامت جسمانی آنان نیز تحت تا تاثیر آن قرار گیرد. با توجه به شیوع اپیدمی کرونا هدف از پژوهش تعیین و مقایسه اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با افراد عادی در دوران همه گیری کرونا بود.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و علی مقایسه ای می باشد، که در سال 1400 انجام شد. افراد شرکت کننده  در این مطالعه شامل 300 نفر (150 نفر بیماران مبتلا به دیابت، 150 نفر افراد عادی) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های این مطالعه با استفاده از پرسشنامه سلامت بیمار 9 سوالی و پرسشنامه اضطراب فراگیر 7 سوالی به صورت الکترونیک جمع آوری گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کلوموگروف اسمیرنوف، تی مستقل، تی تست و مجذور کای  تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    در این مطالعه میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش حاضر 48/27 سال بود. هم چنین 191 نفر از شرکت کنندگان  زن و 109 نفر مرد و اکثریت دارای تحصیلات دانشگاهی و متاهل بودند. یافته های خاصل از مطالعه نشان دادند که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نسبت به افراد عادی در زمان شیوع بیماری کرونا اضطراب (15/3=t298، 05/0p<) و افسردگی (23/2=t298، 05/0p<) بالاتری را تجربه می کنند و اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه در بررسی این دو متغیر مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد که بالا بودن میزان  اضطراب و افسردگی در زمان شیوع اپیدمی کرونا بیماران مبتلا به دیابت را در برابر مشکلات روان شناختی آسیب پذیرتر کرده است.

    کلید واژگان: کرونا, کووید19, افسردگی, اضطراب, دیابت نوع}
    SAR. Ahmadi*, L. Gholami, JM. Malekzadeh, A .Hosseni, SM .Ahmadi
    Background & aim

    Diabetes is one of the five common chronic diseases all over the world, which can cause many complications if not treated and controlled. Mental health is an important factor against diseases that can even lead to improvement of physical health in people. The anxiety caused by the coronavirus has led to the fact that the mental health of people with underlying diseases such as diabetes is at risk, and their physical health is also affected by it. Considering the spread of the coronavirus epidemic, the purpose of the present study was to compare the anxiety and depression of patients with diabetes with average individuals during the spread of the coronavirus epidemic.

    Methods

    The present descriptive-analytical and comparative causal study included 300 people (150 diabetic patients, 150 normal people) who were selected by purposive sampling. The data of the present study was collected electronically using a 9-question patient health questionnaire and a 7-question general anxiety questionnaire. The collected data were analyzed using Klomogrov-Smirnov, independent t, t-test and chi-square statistical tests.

    Results

    In the present study, the average age of the participants was 27.48 years. Moreover, 191 female participants and 109 male participants, and the majority were university educated and married. The special findings of the study indicated that patients with diabetes experienced higher anxiety (t298=3.15, p<0.05) and depression (t298=2.23, p<0.05) than average individuals during the outbreak of corona disease and a statistically significant difference was observed between the two groups in the analysis of these two variables.

    Conclusion

    The results obtained from the present study indicated that the high level of anxiety and depression during the outbreak of the Corona epidemic made patients with diabetes more vulnerable to psychological problems.

    Keywords: Corona, Covid-19, Depression, Anxiety, Diabetes}
  • اشرف صابر*، سیده محبوبه رضاییان، رحمن پناهی، فرشته عیدی، زهره دستبند، احمدرضا شمس آبادی، فاطمه اخوان، الهام نامنی، شیوا پورعلی رودبنه
    مقدمه

    این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کلاس های آموزش آنلاین پره ناتال بر شاخص های سلامت روان زنان باردار انجام شده است.

    روش ها

    این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی (تک گروهی پیش آزمون- پس آزمون) است. از بین زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان اسفراین، 28 زن باردار در هفته ی 16 تا 20 بارداری با حاملگی کم خطر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. شش جلسه کلاس آنلاین پره ناتال مبتنی بر نرم افزار Skyroom برای این زنان در سه ماهه ی دوم برگزار شد. مقیاس اضطراب و استرس افسردگی 21 (DASS-21)، یک مقیاس خود گزارشی، برای اندازه گیری اضطراب، استرس و افسردگی استفاده شد. شرکت کنندگان قبل از مداخله و یک ماه پس از آخرین جلسه، پرسش نامه را تکمیل کردند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که میانگین نمرات افسردگی (0/01 > P) و استرس (0/02 = P) در زنان باردار یک ماه پس از کلاس های آموزش آنلاین پره ناتال نسبت به قبل مداخله، به طور معنی داری کاهش یافت، اما در میانگین نمره ی اضطراب، تغییر معنی داری مشاهده نشد (0/05 <P). هیچ گونه ارتباط معنی داری شاخص های دموگرافیک با شاخص های سلامت روان قبل و بعد از مداخله نداشتند (0/05 < P).

    نتیجه گیری

    کلاس های آموزش آنلاین پره ناتال در کاهش سطح استرس و افسردگی زنان باردار موفق بود. اگرچه مطالعات بیشتری نیاز به تمرکز بر سلامت روان زنان باردار با ارائه جمعیتی متنوع تر دارد، نتایج این مطالعه به وضوح اهمیت حمایت آنلاین از زنان باردار را نشان داد.

    کلید واژگان: زنان باردار, افسردگی, اضطراب, سلامت روان, پره ناتال}
    Ashraf Saber *, Seyedeh Mahboobeh Rezaeean, Rahman Panahi, Fereshteh Eidy, Zohreh Dastband, Ahmadreza Shamsabadi, Fatemeh Akhawan, Elham Nameni, Shiva Pouraliroudbaneh
    Background

    This study aims to investigate the impacts of online prenatal education classes on the Mental health indicators of pregnant women.

    Methods

    This is a randomized quasi-experimental intervention study (one-group pretest-post test). Among the pregnant women referring to the health centers of Esfarayen City, 28 women at 16 to 20 weeks gestation with a low-risk pregnancy were selected by multistage cluster sampling. Six sessions of Skyroom software-based online prenatal classes were conducted for these women in the second trimester. The Depression Anxiety and Stress Scale 21 (DASS-21), a self-report scale, was used to measure anxiety, stress, and depression. Participants complete the questionnaire before the intervention and one month after the last session.

    Findings

    The results showed that the average scores of depression (P < 0.01) and stress (P = 0.02) in pregnant women significantly decreased one month after the Online prenatal education classes. However, no significant change was observed in the average score of anxiety (P > 0.05). There was no significant relationship between demographic and mental health indicators before and after the intervention (P > 0.05).

    Conclusion

    Online prenatal education classes were successful in lowering pregnant women's levels of stress and depression.  Although more study needs to concentrate on pregnant women’s mental health by providing a more diverse population, the results from this study clearly show the importance of online support for pregnant women.

    Keywords: Pregnant Women, Depression, Anxiety, Mental Health, Prenatal}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال