به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « مقیاس سنجش افسردگی هامیلتون (HAMD » در نشریات گروه « پزشکی »

  • سیامک امانت، افشین عطاییان
    سابقه و هدف
    اثر درمانی ماپروتیلین به عنوان یک ضدافسردگی چهار حلقه ای (با اثرات عمده بر NEP و عوارض آنتی کولینرژیک به نسبت کم تر در مقایسه با برخی از داروهای تری سیکلیک) در دوزهای بین 50-150 mg/d در مقایسه با سایر داروها بررسی شده است. لذا در مطالعه حاضر با توجه به تفاوت های نژادی، فرهنگی و فارماکوکینتیک ایرانیان، به بررسی تاثیر دوزهای مختلف داروی ماپروتیلین در درمان اختلال افسردگی اساسی متوسط پرداخته شده است و میزان بهبودی و هم چنین فراوانی عوارض جانبی در هر دوز بررسی و در نهایت میانگین دوز موثر دارو تعیین گردیده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه نیمه تجربی بر روی بیماران با اختلال افسردگی اساسی متوسط و مراجعه کننده به درمانگاه های روان پزشکی انجام گردید. 30 نفر در سنین بین 50-25 سال و با 20£BMI£30 که فاقد بیماری سیستمیک هم راه بودند انتخاب شدند. ابتدا تست سنجش افسردگی هامیلتون (HAMD-17) انجام شد و سپس دارو با دوز 50mg/d شروع و دو هفته بعد، افراد ویزیت شدند و در صورتی که نمره تست هامیلتون، کم تر از 50% کاهش یافته بود دوز دارو به مقدار 25mg/d به مدت دو هفته دیگر افزایش می یافت تا درمان کامل افسردگی حاصل می شد. در بررسی های دو هفته یک بار عوارض جانبی نیز بررسی می گردید و در نهایت تعداد افراد بهبود یافته، عوارض جانبی و میانگین دوز موثر تعیین شد.
    یافته ها
    از 30 بیمار، 27 نفر تا آخر مطالعه پی گیری شدند. این تعداد شامل 15 نفر زن (55.5%) و 12 نفر مرد (44.4%) با میانگین سنی 36.2±2.3 سال بودند. در دوز 50mg/d، 5 نفر از 27 نفر و در دوز 75mg/d، 11 نفر از 22 نفر و در دوز 100mg/d، 6 نفر از 11 نفر، در دوز 125mg/d، 3 نفر از 5 نفر و در دوز 150mg/d، 2 نفر باقی مانده بهبودی داشتند. از نظر عوارض جانبی، خشکی دهان در 8 نفر از 22 نفر و 7 نفر از 11 نفر به ترتیب در دوزهای 75mg/d و 100mg/d دیده شد. تفاوت معنی داری بین متوسط دوز درمانی در کسانی که سابقه قبلی اختلال افسردگی را داشتند (105mg/d) در مقایسه با آن هایی که بدون سابقه قبلی افسردگی بودند (76.5mg/d) دیده شد (P=0.01). میانگین دوز موثر دارو در کل 78.03mg/d تعیین گردید.
    نتیجه گیری
    بیش ترین فراوانی بهبودی در دوزهای 75mg/d و 100mg/d دیده شد، که میانگین متوسط آن 78.03mg/d بود. هم چنین متوسط دوز درمانی در کسانی که سابقه قبلی ابتلا به افسردگی را داشتند بیش تر از آن هایی بود که فاقد سابقه قبلی افسردگی بودند؛ علاوه بر این با افزایش دوز، فراوانی عوارض جانبی نیز افزایش داشت. لذا با توجه به محدودیت های مطالعه، از نظر حجم نمونه کم به خصوص در دوزهای بالاتر، تحقیقات بیش تری در این زمینه ضرورت دارد.
    کلید واژگان: ماپروتیلین, اختلال افسردگی اساسی متوسط, عارضه جانبی, مقیاس سنجش افسردگی هامیلتون (HAMD, 17), دوز دارویی}
    S. Amanat, A. Ataeiyan
    Introduction
    Treatment effect of maprotiline at different doses (50-150 mg/d) as a tetracyclic antidepressant, with major effects on NEP and less anticholinergic side effects compared to some other tricyclic medications, has been compared with other medications. Given ethical and cultural differences as well as pharmacokinetic characteristics between Iranian populations, the current study was carried out to determine the effect of different doses of maprotiline in treatment of moderate MDD, its therapeutic ratio and related side effects in each dose, and also to define the effective dose of maprotiline.
    Materials And Methods
    This quasi-experimental study was performed on the patients with moderate MDD who referred to psychiatry clinics. Thirty cases were selected from the patient with age between 25-50 years, with 20≤ BMI≤30, and without any systemic diseases. Firstly, HAMD-17 test was performed for all subjects and then they took 50mg/d of maprptiline. After two weeks, the subjects were visited again, in case of HAMD-17 < 50%, they received 25mg/d of maprotiline for another two more weeks until their depression was completely treated. Side effects were also checked at two-week intervals. Finally, the number of cured subjects, side effects and effective dose were defined.
    Results
    27 out of 30 patients were followed up to the end of the study. They included 15 women (55.5%) and 12 men (44.4%) with mean age of 36.2±2.3 years. In dose of 50mg/d, 5 out of 27, in dose of 75 mg/d, 11 out of 22,in dose of 100mg/d, 6 out of 11, in dose of 125 mg/d, 3 out of 5 and finally in dose of 150mg/d the remaining 2 patients were cured. With respect to side effects, dry mouth was seen in 8 out of 22 patients received a dose of 75 mg/d and 7 out of 11 patients given a dose of 100mg/d. A significant difference was observed between the mean effective doses in the patients with past history of depression (105 mg/d) in comparison with patients without previous history of Depression (76.5mg/d) (P-value=0.01). The mean effective dose was calculated as 78.03 mg/d.
    Conclusion
    The highest frequency of cure was seen in doses of 75 mg/d and 100mg/d with mean of 78.03 mg/d. Furthermore, the mean effective dose in the patients with a previous history of depression was higher than those without a previous history of depression. In addition, side effects were increased with higher doses of maprotiline. Regarding the restrictions of this study such as the lower number of samples in higher doses, further studies are essential to be conducted in this field.
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال