مقایسه تاثیر کلومیفن و لتروزول در القای تخمک گذاری در زنان مبتلا به سندرم پلی‎کیستیک تخمدان

از علل شایع ناباروری عدم تخمک گذاری است که جهت درمان آن داروهای متفاوت با روش های متنوعی تجویز می گردد. کلومیفن سیترات (کلومید) و لتروزول از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری هستند. در این مطالعه اثر کلومید و لتروزول با روش افزایش دوز پلکانی در درمان ناباروری مورد مقایسه قرار گرفته است.
در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی 200 بیمار مبتلا به نازایی به دلیل عدم تخمک گذاری مراجعه کننده به کلینیک ابوالفضل بوشهر طی سال های 1389-1386 پس از اخذ رضایت نامه کتبی انتخاب شدند. برای این افراد از روز سوم قاعدگی به مدت 5 روز قرص لتروزول یا کلومید به صورت 1،2 و 3 قرص بر اساس پروتکل افزایشی تجویز گردید. تخمک گذاری و ضخامت اندومتر در روز 14-13 قاعدگی با سونوگرافی و وجود حاملگی با تست خون حاملگی (ßHCG)تایید شد.
دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک و باروری در ابتدای مطالعه تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P>). بین دو گروه تفاوت معنی‎داری از نظر تولید فولیکول (9/0=P)، میزان حاملگی (به ترتیب 54/14 درصد و 26/12 درصد در گروه گیرنده کلومید و گیرنده لتروزول، 19/0=P)، سقط و بروز عوارض وجود نداشت (05/0P).
به نظر می رسد که میزان موفقیت کلومید و لتروزول در درمان ناباروری ناشی از عدم تخمک گذاری مشابه بوده و هر دو به یک میزان می توانند باعث افزایش تخمک گذاری و حاملگی گردند. به عبارت دیگر این دو دارو در برتری نسبت به هم ندارند و می‎توانند با توجه به تحمل بیمار، هزینه و عوارض دارویی انتخاب شوند.