فلسفه نبوت و جایگاه آن در باور ملاصدرا با تاکید بر کتاب الحجه، شرح اصول کافی

تامل در مباحث کتاب الحجه اثر گران سنگ و عظیم شرح الاصول الکافی ما را به این نکته رهنمون می سازد که صدرالمتالهین در این کتاب همواره بر آن بوده است که نبوت و ماهیت آن را به منزله مقامی جعلی و انتسابی از جانب خداوند با حقایق صادر شده از بیانات ائمه معصومین: ، تفسیر و تطبیق نماید. با وجود صبغه کلامی و عقلی مفهوم نبوت، ملاصدرا هرگز این منصب را با قرائت بشری و غیرالهی بررسی نکرده است و به عکس، با در نظر گرفتن اصالت آموزه های روایی و با کنار هم نهادن قرائن نقلی در تبیین روایات کتاب الحجه الکافی، بر فرابشری و الهی بودن این مقام اصرار می ورزد. او هنگام شناسایی نبی، تعریف نبوت، تفاوت نبی و رسول، ضرورت ارسال پیامبر، خصلتهای پیامبران و مراتب آنان و مباحثی از این دست، با رویکردی برهانی و عرفانی، از تطبیق و سازگاری میان این رویکرد با معیار قرار دادن حدیث چشم پوشی ننموده و با حساسیت تمام، در هماهنگی و همسان سازی عقل و حکمت با روایات مرتبط با مقام نبوت در کتاب الحجه کوشیده است.