اثرات سطوح مختلف مخمر ساکارومایسس سرویسیا بر اکوسیستم شکمبه ای و جمعیت پروتوزوآیی گوسفندان

هدف این مطالعه بررسی اثرات مخمر ساکارومایسس سرویسیا بر پارامترهای تخمیر شکمبه ای و تنوع زیستی و توزیع جمعیتی پروتوزوآهای مژکدار شکمبه در گوسفند قزل بود. بدین منظور 61 راس گوسفند نر با وزن زنده7 گرم مخمر ساکارومایسس / 5 و 5، 2/ 33/8±1/5 (در قالب طرح کاملا تصادفی انتخاب و 4 جیره حاوی صفر، 5 (سرویسیا به ازای هر راس در هر روز مورد تغذیه قرار گرفت. نمونه برداری از مایع شکمبه گوسفندان در دو زمان، قبل از مصرف غذا)صفر ساعت(و همچنین 2 ساعت بعد از غذا صورت گرفت. تعداد و تنوع زیستی پروتوزوآها در سطح گونه با استفاده از لام نئوبار مورد شمارش قرار گرفت. پارامترهای pH شکمبه ای، مدت زمان احیاء متیلن بلو و زمان ترسیب و شناوری نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار با نرم افزار SAS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و برای مقایسه میانگین ها از آزمون دانکن استفاده گردید. pH شکمبه ای گوسفندان تیمار 0/ شده با مخمر نسبت به تیمار کنترل بالاتر بود) 55 P< (همچنین گوسفندانی که مخمر دریافت کرده بودند مدت زمان 5/ احیاء متیلن بلو و زمان ترسیب و شناوری پایین تری) 55 P< (نسبت به گروه کنترل داشتند. بر پایه نتایج حاصل از این مطالعه، با افزایش سطح مخمر مصرفی، تعداد کل جمعیت پروتوزوآیی در هر دو زمان نمونه برداری روند افزایشی نشان داد. همچنین توزیع جنسی پروتوزوآها نیز در هر دو زمان نمونه برداری شده تحت تاثیر افزودن مخمر قرار گرفت 5/55(P< (. پروتوزوآی انتودینیوم، جنس غالب مشاهده شده و شمارش شده در نمونه های مایع شکمبه استحصالی بود 7 گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیا مشاهده گردید. نتایج تحقیق حاضر / و بیشترین تعداد پروتوزوآ در تیمار حاوی 5 نشان داد که مخمر ساکارومایسس سرویسیا روند تخمیر شکمبه ای را تغییر داده، و متعاقبا پتانسیل ایجاد تغییر و دستکاری اکوسیستم شکمبه را نیز داراست.