تعیین سطح اقتصادی پروتئین و لیزین در جیره های غذایی جوجه های گوشتی

به منظور تعیین سطح بهینه اقتصادی پروتئین خام و لیزین جیره های غذایی جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح 5 با 5 سطح پروتئین خام) توصیه سویه کاب، یک یا دو درصد کمتر یا بیشتراز این × کاملا تصادفی به روش فاکتوریل 2 توصیه(و دو سطح اسید آمینه لیزین جیره)توصیه NRC 4991 (وسویه کاب(انجام شد. جیره های غذایی آزمایشی در (19 12 روزگی(بصورت آزاد - - - - (12 22 روزگی(و پایانی 2 (1 مرحله آغازین) 40 0 روزگی(، رشد) 22 44 روزگی(، پایانی 4 در اختیار جوجه ها قرار گرفتند. افزایش وزن و مصرف خوراک در دوره های مذکور اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اقتصادی داده های حاصل، از دو شاخص حداقل هزینه و حداکثر سود استفاده شد. اثر سطوح مختلف پروتئین خام و لیزین بر مصرف خوراک و میانگین افزایش وزن در تمام دوره ها)به جز دوره پایانی 2(معنی دار 0/ بود) 04 P<.) 0/ سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر ضریب تبدیل غذایی داشت) 04 P< (، در حالیکه اثر سطوح لیزین بر ضریب تبدیل غذایی معنی دار نبود. اثرات متقابل سطوح مختلف پروتئین و لیزین جیره فقط بر مصرف خوراک دوره آغازین 0/05(P< 0/ (، میانگین افزایش وزن دوره رشد) 05 P< 0/ (و کل دوره پرورش) 04 P< (و ضریب تبدیل غذایی دوره رشد 0/05(P< (معنی دار بود. تجزیه و تحلیل اقتصادی دقیق و حساستر بودن روش حداکثر سود را نشان داد. با در نظر گرفتن معیار حداکثر سود، افزایش سطح پروتئین جیره تا حد دو درصد نسبت به توصیه سویه کاب کاملا از لحاظ 5درصد پروتئین / اقتصادی سودمند است. همچنین نتایج نشان داد که افزایش لیزین جیره تا حد توصیه سویه کاب) 2 خام جیره(فقط در جیره های با پروتئین کمتر از سطح توصیه سویه کاب توجیه اقتصادی دارد ودر جیره های با پروتئین بالاتراز توصیه این سویه بهتر است از توصیه لیزین NRC 1/2 درصد پروتئین خام جیره(استفاده شود. (4991)