بررسی اثر عصاره آبی زعفران برحافظه و یادگیری موش های صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین (Streptozotocin)

دیابت قندی موجب بروز اختلال در روندهای مرتبط با یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی می گردد. با توجه به وجود شواهد متعدد مبنی بر اثرات بهبود دهنده دیابت بوسیله گیاه زعفران و اثر تقویت کننده مصرف آن بر حافظه و سلامت روان، در این مطالعه اثر تجویز داخل صفاقی و مزمن عصاره گیاه زعفران (Crocus sativus) بر یادگیری و حافظه در موش های صحرایی دیابتی بررسی شده است.

در این تحقیق که یک مطالعه آزمایشگاهی می باشد، تعداد 60 سر موش صحرایی نر به دو گروه سالم و دیابتی تقسیم شدند. موش های گروه سالم و دیابتی هر کدام به سه زیر گروه عدم درمان و درمان با عصاره آبی زعفران با دوزهای 30 و mg/kg 60 قرار گرفتند. هم چنین هر یک از زیر گروه های تحقیق با دو روش ماز Y و جعبه شاتل (Shuttle box) مورد آزمون حافظه قرار گرفتند. داده های آزمون Y (درصد تناوب رفتار) و جعبه شاتل (تاخیر اولیه و تاخیر حین عبور) در گروه های مختلف با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست کمکی توکی (Tokey) مورد ارزیابی قرار گرفتند

تیمار موش های دیابتی با عصاره زعفران از افزایش تاخیر اولیه (کاهش اکتساب یادگیری) بصورت معنی دار جلوگیری نمود (019/0 p<). هم چنین به دنبال تزریق عصاره با دوز mg/kg 60 از کاهش بارز تاخیر حین عبور (یاد آوری اطلاعات) در موش های دیابتی جلوگیری به عمل آمد (045/0 p<). داده های آزمون ماز نشان داد که درصد رفتار متناوبی در گروه های دیابتی تحت تیمار با عصاره30 و mg/kg 60 زعفران نسبت به گروه کنترل بترتیب کاهش معنی دار با 019/ p < و 008/0 p< پیدا کرده اند.

مصرف مزمن عصاره زعفران بر توانایی نگهداری اطلاعات درانبارهای حافظه و یادآوری آن ها درحیوانات دیابتی موثر است ولی موجب بهبود حافظه فضایی در موش های دیابتی نمی گردد.