بررسی تنوع ژنتیکی و مقایسه تحمل به تنش خشکی ژنوتیپهای گلرنگاهلی(C. oxyacanthus) و گلرنگ وحشی (Carthamus tinctorius)

(C. oxacanthe) و گلرنگ وحشی (Carthamus tinctorius L.) به منظور بررسی تحمل به خشکی لاینها، توده های گلرنگ اهلی آزمایشی در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این آزمایش تعداد 20 ژنوتیپ، شامل 13 توده و لاین اهلی تنش متوسط (130 میلی مترتبخیر از (A به همراه 7 توده وحشی در سه سطح رطوبتی شامل بدون تنش (80 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس در قالب سه طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار مورد (A و تنش شدید (180 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس (A تشتک تبخیر کلاس ارزیابی قرار گرفتند. نتایج بررسی تنوع ژنتیکی، نشان دهنده تفاوت قابل ملاحظه در بین جمعیتهای گلرنگ اهلی و وحشی از نظر صفات زراعی و مورفولوژیک بود به عنوان مثال تعداد طبق (غوزه) در بوته ژنوتیپهای وحشی نسبت به نمونه های اهلی به طور معنی داری بیشتر بود که می توان از پتانسیل این گونه ها برای بهبود ژنتیکی گلرنگ اهلی از طریق هیبریداسیون بین گونهای استفاده کرد. نتایج نشان داد تنش رطوبتی تاثیر معنی داری بر تمام صفات مورد بررسی داشت. تفاوت زیادی بین دو گونه اهلی و وحشی از نظر تحمل به تنش خشکی وجود داشت به طوری که با افزایش شدت تنش از سطحی به سطح دیگر، عملکرد نمونه های اهلی به طور معنی داری کاهش یافت در حالی که عملکرد نمونه های وحشی در شرایط عدم تنش، تنش متوسط و تنش شدید تفاوت معنی داری نشان نداد. نتایج نشان داد که گونه وحشی از نوعی پایداری عمومی تحت شرایط تنش از خود نشان میدهند که میتواند به عنوان منبع ژنی مفید برای انتقال ژنهای مقاومت به گونه اهلی مفید باشد.