بررسی نقوش منسوجات در دوران هخامنشی،اشکانی و ساسانی

پارچه های زیبا و با شکوه همواره از ویژگی های اصلی و بارز مشرق زمین تلقی می شود زیرا لباس به عنوان جلوه ای از هنر، منشاء شرقی دارد و به نوعی نشان دهنده اقتدار، تجمل و شکوه پوشاک ویژه آسیا است. در این مقاله نقوش پارچه ها در سه دوره هخامنشی، اشکانی و ساسانی مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور ابتدا با اشاره به مذهب، فرهنگ، نماد و اعتقادات هردوره نقوش شاخص به کاررفته در لباس ها و منسوجات آن دوران بررسی و تغییرات هر دوره مورد توجه قرار گرفته است. هنرمندان بافنده در دوره های یاد شده ضمن توجه به سلیقه های عمومی و مورد نظر مردم هرگز نسبت به ابداع و نوآوری بی تفاوت نبودند و کوشش آن ها براین بوده که منسوجاتی با کیفیت و طرح و نقش متفاوت عرضه کنند. به همین دلیل این حرفه در گذشته رونق زیادی داشت و با توجه به تنوع نقوش می توان اظهار کرد ایران باستان از دستگاه های مجهز بافندگی به ویژه در دوره ساسانی برخوردار بوده است.