ارائه یک الگوی مفهومی برای بررسی عوامل عمده نگرانی و بازدارنده های مشارکت اساتید دانشگاه ها در آموزش مجازی

از جمله عوامل اصلی در زمینه پیاده سازی آموزش مجازی در دانشگاه ها اساتید گروه های آموزشی هستند. با این وجود بسیاری از مطالعات، مقاومت اساتید در مقابل پذیرش فناوری های آموزشی جدید را به عنوان مانع و مشکلی اساسی برای رشد برنامه های آموزش مجازی گزارش کرده اند. اساتید اغلب نگرانی ها و مشکلاتی را در جهت شرکت در آموزش مجازی – از قبیل فقدان زمان آزاد، فقدان ارائه حمایت لازم و ارزشگذاری عملی به تلاش خود از سوی موسسه و فقدان کارآموزی بیان می کنند. با این وجود فهرست عوامل بازدارنده مشارکت اساتید در آموزش برخط بسیار طولانی بوده و رفع هر یک از این عوامل نیازمند اتخاذ راهکارهایی متناسب با فضای موسسات آموزشی است. بنابراین محقق برای ثبت عوامل مختلفی که در تحقیقات در این زمینه یافت می شوند آن ها را در سه گروه عمده شامل بازدارنده های شخصی (مرتبط با ویژگی های فردی و عادات رفتاری اساتید) بازدارنده های نگرشی (مرتبط با نگرش اساتید به ویژگی های ذاتی محیط یادگیری در دوره های آموزش مجازی) و بازدارنده های زمینه ای (مرتبط با عدم ارائه حمایت های فنی و سازمانی لازم از سوی موسسه برگزارکننده دوره ها به اساتید) تقسیم بندی نموده و به ارائه راهکارهایی مناسب در جهت غلبه بر این مشکلات می پردازد.