ارزشیابی اساتید بالینی بیمارستان شهید فقیهی شیراز بر اساس مدل شناختی استاد- شاگردی در دی ماه 1389

مهمترین رسالت دانشگاه ها آموزش و تربیت دانشجویانی می باشد که متخصصان و مدیران آینده کشور را تشکیل می دهند. از این رو ارتقاء سطح آموزشی دانشگاه های علوم پزشکی منجر به ایجاد نیروی کار موثر و مورد نیاز جامعه و در نتیجه ارتقاء سطح سلامت جامعه می شود. این ارتقاء و پیشرفت حاصل نمی گردد مگر در سایه بازخوردهای کارا، بازنگری های مداوم و رفع کاستی ها. در این راستا بر آن شدیم تا تمامی اساتید مشغول به تدریس در کلیه بخ شهای آموزشی بیمارستان شهید فقیهی شیراز در دیماه 1389 را بر اساس مدل استاد– شاگردی شناختی مورد ارزیابی قرار دهیم و با ارائه بازخورد به اساتید بالینی، گامی در جهت بهبود سیستم آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز برداریم.
در این تحقیق تحلیلی توصیفی، اساتید مشغول به تحصیل در بخش های داخلی، جراحی، زنان، پوست، اورولوژی، قلب و نورولوژی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در تحقیق انجام شده از پرسشنام های روا استفاده گردید و شش متغیر الگوبودن، مربی بودن، بازاندیشی، چهارچوب بندی، بیان، اکتشافی و خصوصیات کلی محیط آموزشی مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS 16 تحلیل شد.
از دید دانشجویان مهمترین ویژگی استادی که بیشترین نمره آموزشی را کسب کردند عبارتند از ویژگی اکتشافی، چهارچوب بندی، مربی بودن. همچنین دانشجویان در این تحقیق اظهار داشتند که اکثریت بخش های مورد ارزیابی از نظر ایجاد انگیزه در دانشجویان نیاز به تقویت دارند.
ارزیابی و بازخورد یکی از کارآمدترین روش ها برای پیشرفت سیستمهای آموزشی است. با بکارگیری سیستمهای ارزیابی مناسب می توان در جهت بهبود آموزش در دانشگاه های علوم پزشکی گام برداشت.