بررسی میزان آگاهی پرستاران در ارتباط با مهارت ارتباط شفاهی موثر در سال 1389

مهارت گوش کردن و صحبت کردن موثر بیش از 75 درصد از فرآیند ارتباطی ما را به خود اختصاص می دهند. این مهارت ها خصوصا در پرستاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا پرستار به عنوان عضو کلیدی در فرآیند درمان، بیشترین ارتباط را با بیمار برقرار می کند. لذا بررسی آگاهی و دانش پرستاران از مهارت های فوق حائز اهمیت خاصی است. این پژوهش به منظور بررسی میزان آگاهی پرستاران در ارتباط با مهارت های ارتباط شفاهی در کنگره اخلاق در پرستاری سال 1389 انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- پیمایشی است. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه محقق ساخته دو قسمتی شامل 8 سوال درباره مشخصات فردی و 10 سوال درباره دانش افراد در رابطه با مهارت گوش کردن و صحبت کردن موثر بود. با استفاده از روایی صوری و محتوایی، روایی ابزار اندازه گیری توسط اساتید و متخصصان ارتباط و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 8/0 مورد تایید قرار گرفت. جامعه مورد پژوهش را کلیه پرستاران شاغل که در کنگره اخلاق در پرستاری شرکت کرده بودند تشکیل می داد که 160 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها توسط نر م افزار SPSS v. 11.5 مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها نشان داد که 64 درصد از پرستاران از نظر آگاهی از دانش مهارت های ارتباط شفاهی در سطح ضعیف و تنها 36 درصد آنها از آگاهی نسبی نسبت به این دو مهارت قرار دارند و این در حالی است که مهارت ارتباط شفاهی با توجه به اهمیت آن در زندگی روزمره از ارکان ارتباط محسوب میگردد. به علاوه بین مولفه های اجتماعی و نمره افراد ارتباط معنی دار مشاهده نگردید.
با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد که به منظور بهبود ارتباط بین پرستار و بیمار که به عقیده بسیاری از متخصصان بر روند درمان بیماران تاثیری مستقیم و قابل ملاحظه دارد، آگاهی و دانش پرستاران را نسبت به این دو مهارت اساسی با آموزش ارتقاء دهیم.