عوارض شایع بالینی و آزمایشگاهی ایزوتره تینوئین خوراکی در مبتلایان به آکنه ی ندولوکیستیک

در بین درمان های موجود آکنه، ایزوتره تینوئین خوراکی تنها دارویی است که تقریبا برروی تمامی عوامل دخیل در پاتوژنز این بیماری موثر می باشند. گرچه مطالعات چندی در جوامع مختلف بر عوارض این دارو انجام شده اما مطالعات معدودی از مصرف کنندگان ایرانی در دسترس است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی عوارض شایع بالینی و آزمایشگاهی این دارو در مبتلایان به آکنه ی ندولوکیستیک در شهر مشهد درایران می باشد.
روش اجرا: 100 بیمار دارای آکنه ی ندولوکیستیک، بدون سابقه ی بیماری های خونی، کلیوی و کبدی شناخته شده و در مورد خانم ها دارای آزمایش منفی بارداری، وارد مطالعه شدند. بیماران تحت درمان با رژیم استاندارد 120mg/kg برای یک دوره ی درمانی از ایزوتره تینوئین خوراکی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک مربوط به هر بیمار ثبت و آزمایش های پایه از قبیل سطح سرمی چربی ها، آزمایش های عملکرد کبدی و شمارش کامل خون انجام شد، هر دو ماه آزمایش ها تکرار و هم زمان وجود عوارض بالینی نیز بررسی شدند.
تمامی بیماران دوره ی درمان براساس وزن خود را به اتمام رساندند. شایع ترین عوارض به ترتیب کیلیت (87%)، خشکی پوست (71%)، انواع درماتیت ها (37%)، اپیستاکسی (21%)، آرترالژی و میالژی (21%) بودند. همه ی عوارض خفیف بودند و قطع درمان در هیچ موردی لازم نشد. گرچه تغییراتی در سطح چربی های سرم و آزمایش های عملکردی کبد مشاهده شد ولی این تغییرات در محدوده ی طبیعی قرار داشتند.
درمان با ایزوتره تینوئین خوراکی در مبتلایان به آکنه ی ندولوکیستیک روشی کم عارضه می باشد اما باید احتمال عوارض جانبی جدی را همیشه مدنظر داشت.