اثربخشی درمان دلبستگی مادران بر علائم فزون اضطرابی دختران دارای مشکلات دلبستگی

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی درمان دلبستگی مادران بر علائم فزون اضطرابی دختران دارای مشکلات دلبستگی آن ها بود.
روش پژوهش تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری و نمونه هدف 32 دانش آموز از جامعه 388 نفری دانش آموزان مقطع دوم و چهارم ابتدایی شهر اصفهان در سال1389 بود که بیشترین نمره را در مشکلات دلبستگی و علائم فزون اضطربی به دست آوردند و مادران آن ها نیز در پژوهش شرکت داده شدند. از پرسشنامه مشکلات دلبستگی راندولف (1997) و سلامت روان کودکان انتاریو (1987) استفاده شد. جلسات درمانی به صورت 10جلسه گروهی در مورد مادران انجام و تاثیر آن بر میزان فزون اضطرابی دخترانشان بررسی شد.
یافته-ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر دلبستگی مادران باعث کاهش علائم فزون اضطرابی و در نتیجه بهبود دخترانشان در پس آزمون و در پیگیری یک ماهه شد. این میزان از کاهش علائم در شرکت کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه نیز معنادار بود.
درمان دلبستگی مادران راهبردهای کارآمد و سودمندی را برای درمان اختلال فزون اضطرابی کودکانی که از مشکلات دلبستگی رنج می برند، در اختیار والدین و مراکز رواندرمانی کودکان قرار می دهد.