جریان شناسی کلامی - سیاسی عصر امامت امام رضا (ع) (183-203ق)

در پژوهشی با عنوان «جریان شناسی کلامی- سیاسی» باید جریان هایی شناسایی شوند که هم، پشتوانه کلامی و هم، کنش سیاسی داشته و چشم به قدرت دوخته باشند. هر دوره ای را که برای تاریخ اسلام فرض بگیریم، می توان جریان های کلامی- سیاسی را در آن دوره رصد نمود. شناخت این جریان ها از آن رو که فضایی از شرایط سیاسی آن دوره را ترسیم می کنند، بسیار موجه است. تمرکز این نوشتار، بر مقطعی از تاریخ اسلام است که در آن به مدت بیست سال، امام رضا هدایت معنوی و سیاسی جریان موسوم به شیعیان اثنا عشری را بر عهده داشتند. در حقیقت، بررسی کنش های سیاسی این جریان در کنار سایر جریان های آن روزگار که مهم ترین آن ها عبارت اند از: «جریان عباسی»، «جریان های علوی»، «جریان های نژادپرستانه» و «جریان خوارج»، فضای بازتری را در شناخت خاستگاه، بسترها، رویکردها و کنش های سیاسی هر یک از جریان های موجود می گشاید. این نوشتار خاستگاه، مبانی کلامی و عمل کرد سیاسی جریان های کلامی- سیاسی دوران امامت امام رضا (183-203ق) را بررسی و تحلیل می نماید.