تاثیر تمرین مقاومتی بر بیان mRNA و مقدار پروتئین IL-15 عضلات کند و تند تنش موش های صحرایی دیابتی

تمرین های ورزشی مقاومتی سبب افزایش توده ی عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در دیابتی ها می شوند. سایتوکاین اینترلوکین-15 (15-IL) به عنوان یک فاکتور آنابولیک برای عضله ی اسکلتی عمل می نماید. هم چنین، 15-IL می تواند سوخت و ساز محیطی گلوکز را تنظیم کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین های مقاومتی مزمن بر بیان و پروتئین 15-IL عضلات اسکلتی در موش های صحرایی دیابتی بود.
موش های صحرایی به گروه های کنترل سالم، تمرین سالم و کنترل دیابتی ایجاد شده با استرپتوزوتوسین و تمرین دیابتی تقسیم شدند. گروه های تمرین برای انجام تمرین مقاومتی، بالا رفتن از یک نردبان 1 متری با وزنه ای که به دم آن ها آویزان بود، را اجرا کردند. بیان ژن 15-IL عضلات نعلی و خم کننده ی بزرگ انگشتان پا به وسیله ی روشReal Time بررسی گردید. هم چنین، مقدار پروتئین 15-IL عضلانی با روش الایزا اندازه گیری شد.
یافته های پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی تحریک آنابولیکی لازم را برای حفظ توده ی عضلانی در گروه دیابتی تمرین در عضله ی خم کننده ی بزرگ انگشتان پا ایجاد نمود. میزان بیان mRNA 15-IL عضله ی نعلی در گروه دیابتی تمرین افزایش یافته بود. افزایش سطح پروتئین 15-IL در گروه های تمرین سالم و دیابتی در هر دو نوع عضله مشاهده گردید.
به دلیل داشتن محتوای میتوکندریایی بالاتر و قرار گرفتن در مسیر اکسیداتیو عضله ی نعلی بیشتر تحت تاثیر دیابت قرار می گیرد. عدم ارتباط بین بیان و پروتئین 15-IL به احتمال زیاد به دلیل مهارکننده های نسخه برداری و ترجمه ای است که در سکانس ژن 15-IL وجود دارد.