بررسی ارتباط غلظت آلاینده های استنشاقی دی اکسیدگوگرد و دی اکسیدنیتروژن و سقط جنین

سکونت در مناطق آلوده می تواند به عنوان یک عامل خطر برای زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد باشد. مطالعات معدودی در مورد ارتباط بین استنشاق هوای آلوده و سقط جنین وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط میان استنشاق آلاینده های محیطی در دوران بارداری و بروز سقط جنین می باشد.
پژوهش حاضر مطالعه ای مورد-شاهدی است که بر روی 148 سقط خودبه خودی (گروه مورد) و 148 خانم باردار (گروه شاهد) انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی از 10 بیمارستان در سطح شهر تهران در سال 1389 جمع آوری شدند. ارتباط سقط جنین و آلودگی هوا با استفاده از آزمون های آماری تی و رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS و همچنین تحلیل های مکانی در نرم افزار Arc GIS مورد بررسی قرار گرفت.
میانگین غلظت دی اکسیدنیتروژن و دی اکسیدگوگرد در گروه مورد (46/20±91/35 و 87/19±62/49) بیشتر از گروه شاهد (11/11±1/29 و 2/13±67/45) بود (000/0= p و 045/0= p). همچنین مشخص شد سقط جنین در افرادی که در فاصله کمتر از 100 متر از بزرگراه ها زندگی می کنند، بیشتر بود.
با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد آلودگی هوا و سکونت در نزدیکی مناطق پرتردد تهدید کننده سلامت مادر باردار و جنین می باشد. لذا، ارائه آموزش های لازم در زمینه آثار سوء آلودگی هوا بر بارداری به زنان ساکن در مناطق پرتردد شهر و همچنین اتخاذ راهکارهایی جهت کاهش این آلاینده ها پیشنهاد می گردد.