تعیین نقش پایه های زمانی مختلف بارش در میزان دقت هیدروگراف واحد مصنوعی SCS (مطالعه موردی: استان های تهران و البرز)

یکی از مهم ترین اهداف مطالعات هیدرولوژیک، پیش بینی کمی چگونگی فرایند بارش- رواناب و انتقال رواناب به نقطه خروجی و تعیین دبی اوج، زمان تا اوج، حجم رواناب و زمان پایه هیدروگراف می باشد. این تحقیق با هدف بررسی نقش پایه های زمانی مختلف بارش در میزان دقت هیدروگراف واحد مصنوعی SCS در استانهای تهران و البرز انجام شد. بدین منظور زیرحوزه های امامه، کن، کرج و طالقان به ترتیب با مساحت 2/37، 197، 3/76 و 17/65 کیلومتر مربع انتخاب شد. علت انتخاب این زیرحوزه ها کوچک بودن آن-ها، وجود ایستگاه های باران سنج ثبات و ایستگاه های هیدرومتری و از همه مهم تر ثبت وقایع سیل همراه با رگبار متناظر آن بود. در همین راستا آمار 31 واقعه سیل با رگبار متناظر در این زیرحوزه ها جمع آوری شد. از طرف دیگر با استفاده از روش هیدروگراف واحد مصنوعی SCS، چهار مولفه دبی اوج، زمان تا اوج، حجم رواناب و زمان پایه هیدروگراف در هفت پایه زمانی بارش محاسبه شد. در پایان نیز هیدروگراف های رواناب مستقیم برآوردی با هیدروگراف های رواناب مستقیم مشاهده ای به روش درصد خطای نسبی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که پایه زمانی 15 دقیقه در هر یک از مولفه های مورد بررسی دارای کمترین درصد خطای نسبی (بالاترین صحت) و پایه زمانی 120 دقیقه، دارای بیشترین درصد خطای نسبی (کمترین صحت) می باشد.