مقایسه برخی متغیرهای کلینیکی اندام تحتانی در دانشجویان دختر با کف پای صاف و ساختار پای طبیعی

فرض بر این است که ساختار آناتومیکی پا می تواند بر وضعیت عضلانی- اسکلتی اندام تحتانی موثر باشد و در نتیجه، تغییراتی در راستا و عملکرد آن ایجاد کند. هدف این تحقیق، اندازه گیری برخی از متغیرهای کلینیکی اندام تحتانی شامل طول تاندون آشیل، زاویه Q و سفتی عضلات همسترینگ در دانشجویان دختر مبتلا به کف پای صاف در مقایسه با گروه کنترل بود.
تعداد 24 دانشجوی دختر مبتلا به دفورمیتی کف پای صاف و 24 دانشجوی فاقد دفورمیتی با سن، قد و وزن مشابه به روش جور کردن و همتاسازی در این تحقیق شرکت کردند. ساختار کف پا با روش افتادگی استخوان ناوی، طول تاندون آشیل از طریق آزمون لانگ، راستای زانو با زاویه Q و سفتی عضله همسترینگ از طریق آزمون اکستنشن فعال زانو اندازه گیری شدند. از روش آماری t مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد (05/0 p <).
مقادیر آزمون لانگ، زاویه Q و سفتی همسترینگ در گروه مبتلا به کف پای صاف به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (به ترتیب: 01/0p= و 000/0p=).
افراد با کف پای صاف دارای تاندون آشیل طویل تر، میزان سفتی بیشتر عضله همسترینگ و زاویه Q بزرگ تر هستند که ممکن است که در عملکرد اندام تحتانی و درد در ناحیه پا موثر باشد. این تاثیرات می تواند اطلاعات مفیدی را در ارزیابی و طراحی برنامه درمانی در اختیار محققین قرار دهد.