تحلیل مسیر ارتباط فعالیت جسمانی با کیفیت زندگی و رضایت از زندگی معلمان زن میانسال شهر کرمانشاه

هدف این پژوهش تعیین ارتباط فعالیت جسمانی با کیفیت زندگی و رضایت از زندگی معلمان زن میانسال شهر کرمانشاه بود. روش پژوهش همبستگی بود. بدین منظور، تعداد 396 زن با دامنه سنی (35 تا 55 سال) به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. کیفیت زندگی، رضایت از زندگی و فعالیت جسمانی به ترتیب با مقیاس 36 سوالی بررسی سلامت (36-SF)، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه بین المللی فعالیت جسمانی (IPAQ)، ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از ضریب همبستگی پیرسون و از حیطه معادلات ساختاری (SEM) در سطح معنی داری 05/0> P استفاده گردید.
نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که فعالیت جسمانی با سلامت روانی (20/0= r)، سلامت جسمانی (36/0= r) و رضایت از زندگی (18/0= r) ارتباط مثبت و معنادار دارد. همچنین بین سلامت روانی (49/0= r) و سلامت جسمانی (38/0= r)، با رضایت از زندگی همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت. تجزیه و تحلیل نشان داد که ارتباط فعالیت جسمانی و رضایت از زندگی غیر مستقیم می باشد، خصوصا اثر فعالیت جسمانی بر رضایت از زندگی از طریق سلامت جسمانی و روانی است که به نوبه خود بر رضایت از زندگی اثر داشتند. بنابراین، تحلیل مسیر مدل پیشنهادی را مورد تایید قرار داد. در نتیجه، در میان زنان میانسال ارتقای سطح فعالیت جسمانی برای سلامت جسمی، روانی و رضایت از زندگی اهمیت دارد. از این رو، جهت بهبود وضعیت سلامتی مداخلاتی در جهت افزایش سطح فعالیت جسمانی در میان زنان میانسال توصیه می شود.