پدرکشی، از تخییل 1 تا واقعیت بررسی تطبیقی پدرکشی در کلیدر اثر محمود دولت آبادی و زمین اثر امیل زولا

کشتن پدر به قصد دست یازی به جایگاه و قدرت او مضمونی است که بسیاری از ادبا، در مقاطع مختلف تاریخ و در بسیاری از فرهنگ ها، بدان پرداخته اند. تحلیل این کنش در رمان زمین به ما نشان می دهد که چگونه رویکرد ناتورالیستی و تا حد زیادی واقع گرای امیل زولا باعث شده تا پدرکشی به مثابه حرکتی توجیه پذیر جلوه کند؛ چه، روند طبیعی تاریخ و تسلسل رویدادها کاری می کند تا پدر و پسر، عطف به مقوله تنازع بقا، با یکدیگر در جدال مستمر باشند. کشتن پدر، هراندازه فجیع و دردناک هم که باشد، باز حرکتی قابل درک است. اما دولت آبادی در کلیدر راه دیگری را در پیش می گیرد: تردید و دودلی در زمینه آینده زندگی روستایی سبب می شود که نه راوی و نه شخصیت ها و نه خواننده، هیچکدام، نتوانند توجیهی برای پدرکشی بیابند و این پرسش در ذهن همگان نقش ببندد که اگر قتل پدر زمینه ساز جایگزینی او نیست، پس چرا باید او را کشت؟ اما این امر سبب نمی شود که فرزندان با تخییل پدرکشی زندگی نکنند و اینگونه است که تخییل در کلیدر، جای واقعیت را در زمین می گیرد. در این مقاله تلاش شده تا با بررسی تطبیقی این دو رویکرد به تفاوت ها و شباهت های نحوه پرداخت پدرکشی در دو فرهنگ ادبی مختلف بپردازیم.