شناسایی و اولویت بندی قطعات حادثه خیز راه با رویکرد قطعه بندی مسیر و تحلیل پوششی داده ها

هدف از این پژوهش، ارایه روش جدیدی برای در نظر گرفتن تصادفها با توجه به شرایط محیطی، ترافیکی و هندسی راه است که تصادفها را با توجه به اندرکنش مولفه های منجر به آن در نظر می گیرد. این رویکرد برای وارد کردن مشخصات فیزیکی، راه را به واحدها یا قطعات با مشخصات فیزیکی همگن قطعه بندی کرده و در نتیجه تصمیم گیری در مورد وضعیت ایمنی راه به جای یک نقطه، برای طولی از راه با خصوصیات مشخص انجام می شود. این رویکرد با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) انجام شده است که بر خلاف روش های رگرسیونی نیازمند به دست آوردن تابع توزیع و در نظرگرفتن فرضیه هایی در مورد آن نیست. این روش امتیازهایی)ناکارآیی هایی(را به دست می دهد که اجازه می دهد قطعات راه به طور مناسبی از نظر حادثه خیز بودن، رتبه بندی و اولویت بندی شوند. در پژوهش حاضر یک مطالعه موردی بر روی مسیرهایی به طول 144/4کیلومتر انجام شد که حاصل آن شناسایی 154 قطعه راه با امتیازات خطر نسبی متفاوت بود، به این ترتیب قطعات حادثه خیز با روش پیشنهادی شناسایی و اولویت بندی شدند که از نظر تعریف شاخصهای ورودی و خروجی بر مبنای روش تحلیل پوششی داده ها برای اولویت بندی قطعات راه، تجربه جدیدی به شمار می آید.