تاثیر برخی عوامل خاکی و پستی و بلندی بر پراکنش گونه های دارویی (مطالعه موردی: حوزه کچیک مراوه تپه)

در مدیریت اکوسیستم های طبیعی، شناخت عوامل اکولوژیکی موثر مانند خاک و پستی و بلندی بر استقرار و پراکنش گیاهان ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش رابطه بین میزان پراکنش مهم ترین گونه های دارویی حوزه آبخیز کچیک با برخی عوامل خاکی و پستی و بلندی بررسی شده است. برای اندازه گیری اطلاعات پوشش گیاهی و عوامل محیطی از تلفیق نقشه های گیاهی با جهت جغرافیایی، نقشه واحدهای کاری تهیه گردید. در نقاط معرف هر واحد کاری، نمونه برداری از تعداد پایه (تراکم) و درصد تاج پوشش گونه های گیاهی به صورت تصادفی سیستماتیک انجام شد. نمونه خاک به صورت زیگزاکی به طول 100-70 متری و از عمق 30-0 سانتی متر برداشت گردید. درصد رس، سیلت، شن، آهک، اسیدیته و هدایت الکتریکی، اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل عوامل محیطی مورد مطالعه و پارامترهای پوشش گیاهی از روش آنالیز تحلیل تطبیقی متعارف، رگرسیون چندمتغیره و تقسیم بندی واریانس با بهره گیری از نرم افزارهای PC-ORD 5، MINITAB 15 و Canoco 4.0 استفاده شد. نتایج نشان داد که 4/29 درصد از پراکنش گونه های گیاهی به وسیله خصوصیات خاک، 3/25 درصد توسط ویژگی های پستی و بلندی و حدود 25/45 درصد تحت تاثیر اثر مشترک این دو عامل بوده است. پارامترهای پستی و بلندی جهت جغرافیایی و میزان شیب به ترتیب با میزان همبستگی 86/0 و 57/0 و پارامترهای خاکی اسیدیته و بافت خاک به ترتیب با میزان همبستگی 56/0 و 43/0 از بیش ترین تاثیر در پراکنش گونه ای منطقه برخوردار بودند.