پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از روش ارزیابی چندمعیاره مکانی (SMCE) (مطالعه موردی:حوضه آبخیز شلمانرود)

زمین لغزش ها از جمله بلایای طبیعی هستند که سالانه خسارت های مالی و جانی زیادی را در کشور ایجاد می کنند. شناخت مناطق پرخطر می تواند در کاهش خسارت ها و تصمیم گیری در سیاست های توسعه اراضی موثر باشد. در این پژوهش از روش ارزیابی چندمعیاره مکانی برای پهنه بندی خطر زمین لغزش استفاده شد. نقشه عوامل مختلف با استفاده از تصاویر ماهواره ای، نقشه های موضوعی و بازدیدهای صحرایی تهیه شده و درخت واره عوامل و محدودیت ها در نرم افزار ILWIS طراحی گردید. نقشه های زمین شناسی، شیب، جهت دامنه، کاربری اراضی و فاصله از جاده، رودخانه و گسل به عنوان عوامل و نقشه شیب و رودخانه به عنوان محدودیت به سیستم معرفی شدند. پس از وزن دهی به عوامل و زیر عوامل، نقشه حساسیت به زمین لغزش منطقه به صورت ارزش 1-0 به دست آمد. سپس نقشه نهایی به 5 طبقه از حساسیت خیلی کم تا خیلی زیاد طبقه بندی شد و برای بررسی صحت آن، با نقشه پراکنش زمین لغزش های منطقه که از طریق بازدیدهای میدانی تهیه شده بود، قطع داده شد. نتایج نشان داد که بیش از 85 درصد از زمین لغزش های به وقوع پیوسته در طبقه حساسیت زیاد و خیلی زیاد قرار گرفته است بنابراین صحت نقشه پهنه بندی تایید شد.