تعیین میزان باقیمانده سموم دیازینون و کلرپریفوس در واریته های گلدن و رد سیب درختی منطقه دماوند

با توجه به افزایش مصرف کود و سموم کشاورزی در دهه های اخیر و افزایش بیماری ها و مخاطرات زیست محیطی در جوامع انسانی لازم است در ایران نیز مانند کشورهای پیشرفته استانداردهای باقیمانده سموم در مواد غذایی و محصولات کشاورزی مورد توجه قرار گیرد. اعمال این استانداردها نه فقط در بهداشت و سلامتی جامعه موثر است بلکه با افزایش صادرات، موجب رشد اقتصادی کشورنیز خواهد شد. از این رو در تحقیق حاضر برای بررسی آلودگی احتمالی محصول سیب منطقه دماوند نسبت به سموم کشاورزی مورد استفاده توسط باغبانان منطقه، میزان باقیمانده سموم دیازینون و کلرپریفوس (دورسبان) در این محصول مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا، نمونه برداری به طور کاملا تصادفی بر اساس محاسبات آماری انجام گرفت و پس از عصاره گیری با گازکروماتوگرافی میزان باقیمانده سموم دیازینون و کلرپریفوس اندازه گیری شد. به طوری که میزان باقیمانده سم دیازینون درسیب های نوع گلدن و رد منطقه به ترتیب 65‎/0 و 7‎/0 ppm و در مورد سم کلرپریفوس به ترتیب 08‎/1 و 34‎/1 ppm اندازه گیری شد. سپس ضمن استفاده از آزمون آماره t، نتایج تحقیق با استانداردهای جهانی مربوط مقایسه شد. مقایسه نتایج آماری با استانداردهای جهانی مبین این موضوع است که میزان سم کلرپریفوس درمحصول سیب باغهای منطقه بیش از حد مجاز جهانی است. پس ضرورت دارد که مسئولان و باغداران منطقه توجه ویژه ای به مسئله میزان و زمان استفاده از سموم کاربردی داشته باشند تا به این وسیله از به خطر افتادن بهداشت و سلامت جامعه جلوگیری به عمل آید.