اثر کربنات کلسیم و سولفات کلسیم بر زنده مانی باکتری ایکولای در مخلوط شن ریز

آلودگی آب و خاک به باکتری های بیماریزای انسان، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. در این راستا زمان زنده ماندن باکتری تارسیدن به منابع خاک و آب بسیار مهم است. پژوهش حاضر به منظور شناخت اثر افزودن کربنات کلسیم و سولفات کلسیم بر زنده مانی باکتری Escherichia coli انجام گرفت. با استفاده از سولفات کلسیم، کربنات کلسیم و شن ریز مخلوط های20، 40، 60و80 درصد در شرایط استریل تهیه شد. ظرفیت زراعی مخلوط ها با استفاده از دستگاه صفحات فشار محاسبه شد. یک میلی لیتر عصاره 20:1 کود به آب در شرایط استریل، به مخلوط ها اضافه شد و در دمای 28 درجه سلسیوس نگهداری شدند. مقدار 1‎/0 میلی لیتر از عصاره تهیه شده به تشتک های پتری حاوی محیط کشت ائوزین متیلن بلو اضافه شد و در زمان های 5‎/2، 5، 10 و 15 ساعت، تعداد باکتری های رشدکرده به روش شمارش زنده تعیین شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل شدند. مقایسه میانگین ها نشان داد که ترکیب کربنات کلسیم در سطوح بالاتر از 20 درصد، اثر سمی بر رشد باکتری ها دارد، در صورتی که هیچ گونه اثر سویی در حضور ترکیب سولفات کلسیم در سطوح مختلف مشاهده نشد. هم چنین، اثر زمان بر رشد باکتری ها معنی دار شد (0001‎/0>p)‎. گذشت زمان نشان داد که رشد باکتری ها در سطوح بالاتر از 20 درصد در حضور کربنات کلسیم و سولفات کلسیم به ترتیب کاهش و افزایش می یابد. به نظر می رسد که باکتری E. coliاز آنیون سولفات در ساختمان خود استفاده می کند، در حالی که آنیون کربنات اثر بازدارنده بر رشد باکتری دارد. بنابراین آنیون کربنات می تواند به عنوان فیلتر عمل کرده و فراوانی این ترکیب در خاکهای ایران هزینه فیلتر کردن این باکتری را کاهش می دهد.