تاثیر آسیت القایی بر برخی از فراسنجه های خونی و وزن اندام های داخلی خطوط پدری یک لاین تجاری

هدف از بررسی حاضر، تاثیر آسیت بر برخی از فراسنجه های خونی و وزن اندام های داخلی بدن دو خط پدری A و B از یک لاین تجاری جوجه گوشتی که به ترتیب برای افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذا انتخاب شده اند، بود. در مجموع 302 پرنده نر (161 قطعه از خط پدری A و 141 قطعه از خط پدری B) به صورت تصادفی انتخاب و تحت دو تیمار کنترل و آسیتی قرار داده شدند. وزن بدن در روزهای 7، 10 و54 دوره پرورش اندازه گیری شد. علاوه بر این میزان افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذا در دوره زمانی23 تا 54 دوره پرورش مورد ارزیابی قرار گرفت. در روزهای 28، 35 و 42 دوره پرورش میزان گازهای خونی و درصد هماتوکریت نیز اندازه گیری شد. پس از کشتار کلیه پرنده ها در سن 54 روزگی، وزن کبد، قلب و طحال پرنده ها تعیین گردید. میزان تلفات ناشی از آسیت نیز در طی دوره پرورش اندازه گیری شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تنها در روز دهم دوره پرورش وزن بدن دو خط پدری با یکدیگر اختلاف معنی داری (01/0P<) دارند، بطوریکه مقدار آن در تیمار آسیتی بالاتر می باشد. اگرچه تفاوت میزان مصرف خوراک بین دو تیمار معنی-دار بود (05/0P<) به گونه ای که تیمار کنترل خوراک بیشتری مصرف کرده است، لیکن ضریب تبدیل غذا در کل دوره بین تیمارها تفاوت معنی داری نشان نداد.وزن کبد، طحال و قلب دو خط تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد، ولی نسبت وزن بطن راست به وزن قلب به عنوان شاخصی از آسیت در تیمار آسیتی به طور معنی داری (01/0P<) بالاتر بود. اگرچه درصد اکسیژن اشباع خون پرندگان موجود در خط B و در تیمار آسیتی به طور معنی داری (05/0P<) کاهش نشان داد، لیکن تفاوت معنی داری بین دو تیمار برای سایر گازهای خونی و نیز در خصوص درصد هماتوکریت خون در دو خط A و B مشاهده نشد.