بررسی خصوصیات شیمیایی، تخمیر شکمبه ای و قابلیت هضم دانه ماشک، خلر و گاودانه به روش های آزمایشگاهی

این تحقیق به منظور تعیین و مقایسه ترکیبات شمیایی، قابلیت هضم و قابلیت تولید گاز دانه ماشک (Vicia sativa)، خلر (Lathyrus sativus) و گاودانه Vicia ervilia)) کشت شده در استان اردبیل صورت گرفت. میزان گاز تولیدی در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از انکوباسیون اندازه گیری شد. دانه های مورد آزمایش دارای پروتئین خام 34/29-89/23 درصد ماده خشک،NDF (دیواره سلولی) 63/36-12/31 درصد ماده خشک و قابلیت هضم ماده خشک 93/84-86/71 درصد بودند. در بین دانه های آزمایشی دانه گاودانه با پتانسیل گاز تولیدی 80 میلی لیتر به ازای 200 میلی گرم نمونه، نرخ تولید گاز 103/0 میلی لیتر بر ساعت، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر 506/1 میلی مول و انرژی قابل متابولیسم 72/11 مگاژول بر کیلو گرم دارای بالاترین ارزش غذایی و دانه ماشک با پتانسیل گاز تولیدی 18/72 میلی لیتر، نرخ تولید گاز 083/0 میلی لیتر بر ساعت، اسیدهای چرب کوتاه زنجیر 313/1 میلی مول و انرژی قابل متابولیسم 35/10 مگاژول بر کیلو گرم دارای کمترین ارزش بود. دانه گاودانه نسبت به سایر دانه های مورد آزمایش به دلیل ویژگی های تخمیر و ترکیبات شیمیایی از ارزش غذایی بالاتری برخوردار می باشد. به طور کلی مواد خوراکی مورد آزمایش، از نظر قابلیت هضم، میزان تولید گاز و انرژی قابل متابولیسم متفاوت بودند، به طوری که بر فراسنجه های تجزیه پذیری اثر معنی داری داشتند.