مقایسه ی اثر آسپیرین، پلاویکس و ترکیب آن ها در بقای فلپ پوستی تصادفی در رت

فلپ تصادفی در جراحی ترمیمی کاربرد زیادی دارد و نکروز آن از مشکلات جراحی پلاستیک است. داروهای سیستمیک و موضعی زیادی برای جلوگیری از این عارضه توصیه می شود. در این مطالعه اثر آسپیرین و پلاویکس و هم چنین اثر ترکیب دو دارو بر بقای فلپ پوستی تصادفی در رت بررسی شد.

40 رت به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. پس از بیهوشی عمومی فلپ های cm3×11 در پشت تمام رت ها ایجاد شد. سپس در یک گروه روزانه mg/kg100 آسپیرین خوراکی به مدت یک هفته و در گروه دیگر پلاویکس روزانه mg/kg25 خوراکی به مدت یک هفته تجویز شد. در گروه سوم آسپیرین به علاوه پلاویکس با دوز مشابه گروه اول و دوم به مدت یک هفته استفاده شد. حیوانات گروه چهارم به عنوان گروه کنترل بوده و دارویی دریافت نکردند. پس از هفت روز سطح فلپ تحت اندازه گیری و محاسبات مورفولوژی قرار گرفت. از میانگین و انحراف معیار جهت توصیف داده ها و از آزمون آنالیز واریانس جهت مقایسه گروه ها استفاده شد.

میانگین میزان زنده بودن فلپ پوستی تصادفی (نسبت سطح زنده فلپ به سطح کل×100) در گروه کنترل 49/62%، در گروه آسپیرین 04/64%، در گروه پلاویکس 09/65% و در گروه ترکیبی 06/64% بود. مقایسه اختلاف میانگین بین گروه ها نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه های مطالعه با گروه کنترل وجود نداشت (05/0<P).

مصرف آسپیرین، پلاویکس و ترکیب آن ها تاثیر قابل توجهی بر بقای فلپ پوستی تصادفی نداشت