بررسی اثر آموزش مدیریت به مادران بر بهبود شیوه های فرزندپروری و کاهش نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی فرزندان

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مدیریت به مادران برای بهبود شیوه های فرزند پروری و کاهش نشانه های اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی فرزندان است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری کلیه دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و والدین آنها در شهر بهبهان است. با انتخاب تصادفی26 مدرسه و با استفاده از پرسشنامه نشانه های مرضی کودکان CSI-4 (فرم والد و معلم)، عده ای دانش آموز با این اختلال انتخاب و از نظر متغیرهایی مانند میزان تحصیلات دانش آموز و والدین، سن، محل زندگی، شدت اختلال، و اختلال های همبود همتاسازی و 40 نفر به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای ارزیابی شیوه های فرزندپروری از پرسشنامه فرزند پروری رابینسون، ماندلکو، الس، و هارت (2001)، استفاده شد. مادران گروه آزمایش در جلسات آموزش مدیریت والدین مبتنی بر رویکرد رفتاری بارکلی (1997) شرکت داده شدند. مادران گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری، تفاوت معناداری میان میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل در نشانه های اختلال را نشان داده و نمره شدت اختلال گروه آزمایش پس از آموزش کاهش یافته بود. همچنین نتایج تحلیل نشان داد که نمره شیوه های فرزندپروری خودکامه و سهل گیر مادران کاهش و نمره شیوه مقتدرانه افزایش یافته است. به طور کلی، می توان به این نتیجه رسید که برنامه آموزش والدین (بارکلی، 1997) سبب بهبود شیوه های فرزندپروری مادران و کاهش نشانه های اختلال در فرزندان شده است