بررسی اثر داروی آرتمتر بر مرگ سلولی پروماستیگوت های سویه ایرانی (MRHO/IR/75/ER) انگل لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی

لیشمانیوز یکی از مهم ترین عوامل میرایی و ناخوشی در چندین کشور و از معضلات مهم مناطق اندمیک از جمله ایران است. در درمان لیشمانیوز همواره اهدافی همچون به حداقل رساندن دوره بیماری و باقی نگذاشتن اثری از جوشگاه در محل ایجاد زخم مد نظر بوده است. آرتمیزینین و مشتقات آن از مهم ترین داروهای ضد مالاریایی است. یکی از مشتقات آرتمیزینین، آرتمتر است. دانشمندان بر این باورند که عمل قدرتمند آرتمتر علیه انگل ها به دلیل حضور پل اندوپراکسید است. با توجه به مشکلات روش های درمانی لیشمانیوز در این تحقیق اثر داروی آرتمتر در درمان لیشمانیا ماژور در شرایط آزمایشگاهی مطالعه شد.
پس از تکثیر انگل در محیط اختصاصی NNN و RPMI میزان کشندگی و توقف رشد و تکثیر پروماستیگوت ها توسط داروی آرتمتر با غلظت های مختلف 5 و 10 و 25 و 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین مرگ برنامه ریزی شده سلول ها به وسیله فلوسایتومتری و DNA Ladder ارزیابی شد.
براساس نتایج به دست آمده، غلظت مهارکنندگی آرتمتر (IC50)، 25 میکروگرم بر میلی لیتر شد. میزان مرگ برنامه ریزی شده پروماستیگوت به وسیله استفاده از غلظت 25 میکروگرم بر میلی لیتر آرتمتر با روش فلوسایتومتری 28/42 درصد شد. نتایج تکه تکه شدن DNA سلول های پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور در مواجه با آرتمتر نشان داد که مواجه پروماستیگوت ها با غلظت 25 میکروگرم در میلی لیتر موجب قطعه قطعه شدن DNA می شود.
با استفاده از فناوری های مختلف فلوسایتومتری و DNA Ladder اثر داروی آرتمتر بر مرگ سلولی سویه ایرانی لیشمانیا ماژور اثبات شد.