جذب زیستی اورانیم به وسیله ی مخمر نان در حضور سرب و کادمیم و مدل سازی داده های تعادلی

فن آوری جذب زیستی یکی از فن آوری های جدید برای حذف و بازیابی فلزات پرتوزا از محیط های آبی می باشد. کاربردی کردن این فن آوری، مستلزم انجام پژوهش های زنجیره ای و هدف دار در این زمینه است. در این پژوهش، به بررسی پارامترهای تعادلی جذب زیستی یون های اورانیم، سرب و کادمیم در محلول های آبی، توسط جاذب زیستی مخمر نان تثبیت شده بر روی کلسیم آلژینات، در سیستم های تک جزیی و دو جزیی اورانیم- سرب و اورانیم- کادمیم پرداخته شده است. نتایج تجربی جذب زیستی این فلزات در سیستم های تک جزیی، نشان داد که بیشینه ی ظرفیت جذب جاذب برای اورانیم بیش تر از سرب و برای سرب بیش تر از کادمیم است. نتایج به دست آمده در سیستم های دو جزیی فلزات، نشان دهنده ی کاهش ظرفیت جذب یون های اورانیم در حضور یون های سرب و کادمیم می باشد. اثر کاهندگی یون های سرب بیش تر از یون های کادمیم است. با این وجود، هم چنان ظرفیت جذب این جاذب نسبت به یون های اورانیم بالا می باشد (بیش از 1-mg g 130 در حضور یون های سرب و 1-mg g 200 در حضور یون های کادمیم). نتایج به دست آمده از مدل سازی ایزوترم های تعادلی، نشان دهنده ی قابلیت خوب مدل فرندلیچ در پیش بینی نتایج در سیستم های تک جزیی نسبت به مدل لانگمویر و مدل ترکیبی لانگمویر- فرندلیچ می باشد. در سیستم های دو جزیی نیز، مدل فرندلیچ توسعه یافته نسبت به مدل لانگمویر تعمیم یافته، مدل لانگمویر اصلاح شده و مدل ترکیبی لانگمویر- فرندلیچ در پیش بینی داده های تجربی قابلیت بهتری را دارد.