تحلیلی بر برنامه ریزی و توسعه اکوتوریسم در حوضه تالاب گاوخونی با بهره گیری از شاخص های زیست اقلیمی

بهره گیری از شاخص های آسایش زیست اقلیمی یا بیوکلیماتیک در مناطق مختلف جغرافیایی، می تواند به برنامه ریزی اکوتوریستی کمک نماید تا مناطق جاذب محیطی به منظور گذران اوقات فراغت مورد استفاده بهتر قرار گیرد. در این مقاله با بهره گیری از آمارهای ایستگاه های هواشناسی همجوار با تالاب گاوخونی شامل؛ اصفهان، شرق اصفهان، کبوترآباد، بافق و یزد، طی سال های 1975 تا 2005، شرایط آسایش انسانی براساس مدل ها و شاخص های زیست اقلیمی (بیکر، ترجونگ، فشار عصبی، ترموهیگرومتریک و سوز باد) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته های تحقیق موید آن است که با توجه به ویژگی های اقلیمی منطقه مورد مطالعه و دارا بودن ظرفیت های مناسب از جاذبه های محیطی همچون؛ کوه، کویر، دریاچه، سبزه زار، جنگل های گز و مناطق تاریخی ورزنه و قورتان در همجواری آن، جهت برنامه ریزی اکوتوریستی کشش پذیری زیادی دارد. به طوری که نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل یافته ها، حاکی از آن است علی رغم آنکه اقلیم منطقه از شرایط داغ تا خنک متغیر می باشد، لیکن ماه های اردیبهشت و شهریور، دارای آسایش اقلیمی روزانه و شبانه کاملا مطلوب جهت برنامه ریزی و بهره برداری توریستی در منطقه می باشند. در عین حال از لحاظ آسایش روزانه تنها ماه فروردین دارای شرایط مساعد و ماه های اسفند و آبان نیز تا حدودی مناسب و از نظر آسایش اقلیمی شبانه نیز ماه های تیر و مرداد در شرایط آسایشی مناسب قرار دارند. اینک نتایج حاصل از این پژوهش در حوضه تالاب گاوخونی، می تواند راهنمای عمل مدیران و سیاست گذران حوزه توریسم و دفاتر توریستی و تورگردانان بوده و به منظور برنامه ریزی توسعه اکوتوریسم در منطقه مورد بهره برداری آنان قرار گیرد.