آسیب پذیری آبهای زیرزمینی از آفت کشها و رتبه بندی و دسته بندی آنها (مطالعه موردی)

در این تحقیق، ابتدا ضمن توصیف روش های مختلف ارزیابی میزان آسیب پذیری آبهای زیرزمینی از آفت کشها و عدم قطعیت آنها، آسیب پذیری آبهای زیرزمینی دشت کشاورزی زیر پوشش شبکه آبیاری و زهکشی سد پاشاکلا (البرز) در استان مازندران از 7 آفت کش مختلف در شرایط متعارف مشخصات آفت کشها (t1/2، Koc) به روش شاخصهای پتانسیل حرکت ارزیابی شد و پهنه بندی آسیب پذیری آبهای زیرزمینی این دشت با استفاده از نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام شد. سپس با توجه به عدم قطعیت مشخصات آفت کشها و کمبودهای اطلاعاتی برای استفاده از روش های رایج تحلیل عدم قطعیت، شاخصهای پتانسیل حرکت آفت کشها در سناریوهای بدترین و بهترین شرایط از مشخصات آفت کشها محاسبه شد که به ترتیب «آسیب پذیری در بدترین شرایط» و «آسیب پذیری در بهترین شرایط» نامگذاری شدند. سپس به کمک این شاخصهای پتانسیل حرکت، پهنه بندی آسیب پذیری مجددا انجام شد و با نقشه های پهنه بندی اولیه با شرایط متعارف مقایسه گردید. در ادامه با توجه به مقدار منطقه ای شاخصهای مختلف حرکت آفت کشها که برای سناریوهای مختلف محاسبه شده اند، رتبه بندی آفت کشها به روش «برنامه ریزی مرکب» انجام شد و در نهایت با تلفیق نتایج بخشهای قبلی، آفت کشها به سه گروه مناسب، متوسط و نامناسب دسته بندی شدند. نتایج دسته بندی ها نشان داد که از بین آفت کشهای مطالعه شده، 2،4 D Acid، Dimethoate و Fenvalerate برای منطقه مطالعاتی مناسب و Metsulfuron و Triclopyr نامناسب هستند و دیگر آفت کشهای مطالعه شده حالت بینابینی دارند.