ارائه مدل علی برای شادی براساس ابعاد هویت با واسطه جهت گیری هدف

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین مولفه هیجانی شادی (عواطف مثبت و منفی)، ابعاد هویت و جهت گیری هدف در قالب یک مدل علی است. شرکت کنندگان پژوهش 530 (353 دختر و 177 پسر) دانشجوی دانشگاه شیراز سال تحصیلی 88 87 بودند. ابزار اندازه گیری شامل مقیاس ابعاد هویت (AIQ-TV) چیک، اسمیت و تروب (2002)، مقیاس اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور (1999، 2001) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS) واتسون، کلارک و تلگن (1985) بود. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ و روایی آنها با استفاده از روش تحلیل عاملی محاسبه شد. مدل فرضی با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان و براساس روش مراحل بارون و کنی (1986) تحلیل گردید. نتایج حاصل از تحلیل مسیر در خصوص نقش واسطه گری جهت گیری هدف بین ابعاد هویت و شادی نشان دهنده نقش واسطه ای هر چهار جهت گیری هدف بود و از بین مسیرها، مسیر هویت شخصی به واسطه هدف تسلط گرایشی (01/0 P<، 30/0 = β) بر عاطفه مثبت (01/0 P<، 32/0= β) قوی ترین مسیر واسطه گری را نشان داد.