مصلحت عمومی و حقوق عمومی با تاکید بر مفهوم اطلاق ولایت در حکومت اسلامی

مصلحت در واقع واژ هی جدیدی در ادبیات حقوق عمومی معاصر است و حکومت بر پایه ی آن،عملکرد خاص خود درباره ی منافع عمومی را توجیه می کند. مصلحت عمومی ضرورتی برای جامعه استکه تنها در وقت ضرورت ظهور می یابد و هرچند ارزش بالایی دارد اما ارزش آن محدود و محصور بهدوران بحران است. دورانی که در آن، این ترس وجود دارد که به سعادت جمعی و حقوق عمومیشهروندان ضرری بزرگ برسد. با این فرض که مقام مصلحت در اندیشه ی اسلامی و حکومت دینی همفراتر از این نیست، این مقاله قصد دارد تا ضمن ترسیم مبانی نظری در ای نباره، به تحلیل روابط حقوقعمومی و مصلحت عمومی در یک جامع هی دینی مانند ایران بپردازد. بخشی از این تحلیل مبتنی بربنیان های عام فکری در تمام جوامع بوده و بخش دیگر ناظر بر وضعیت خاص هر جامع هی اسلامیاست. ترکیب این دو امکان دسترسی به معیاری منطقی در تفسیر مصلحت عمومی مبتنی بر حقوقعمومی در جمهوری اسلامی ایران را توضیح می دهد.