گفتار نشانه ای: دسترسی کامل به زبان گفتاری برای افراد کم شنوا

مدت ها مربیان به دنبال روشی بودند که بتواند گفتار را برای افراد کم شنوا قابل رویت کند. در دهه های اخیر روش های چندی ابداع شد که مهم ترین آن گفتار نشانه ای است که حدود 50 سال پیش توسط کورنت در سال 1967 ابداع شد. هدف مقاله حاضر، بررسی نتایج پژوهش های انجام شده پیرامون گفتار نشانه ای و اثربخشی آن بر مهارت های زبانی کودکان کم شنوا بود.
در این مقاله، پژوهش هایی که به بررسی گفتار نشانه ای و تاثیر آن بر جنبه های مختلف گفتار و خواندن و نوشتن کودکان کم شنوا پرداخته بودند، مرور شدند. این مطالعات با کلید واژه cued speech از بانک های اطلاعاتی Proquest، Medlineو Scopus و نیز پایان نامه ها و کتاب های معتبر از سال 1972 تا 2011 استخراج شده اند.
گفتار نشانه ای از جمله روش های شفاهی است که همه صداها را قابل دیدن و قابل دسترس می کند. این روش ادراک گفتار را بسیار ساده می سازد؛ همچنین مهارت های لب خوانی و توانایی استفاده از باقی مانده شنوایی را در کودکان کم شنوا بهبود می بخشد. گفتار نشانه ای توانایی برقراری ارتباط و درک و تمایز گفتار را از سنین کودکی افزایش می دهد و گفتار و توانایی بهره گیری از کاشت حلزون را بهبود می بخشد. هدف اصلی از ابداع گفتار نشانه ای ارتقاء سطح خواندن و نوشتن کودکان کم شنوا بوده است که در این حیطه به نظر کاملا موفق می رسد.